De Gelderlander van vandaag: NEC-Spurs

NEC heeft wonder nodig in Europa
Ploeg van Been vrijwel uitgeschakeld na 1-­0 verlies tegen de Spurs.

Alleen een wonder kan NEC nog verder brengen in het UEFA Cup-toernooi. De ploeg van Mario Been knokte zich negentig minuten helemaal leeg, maar dat was onvoldoende om het oerdege­lijke Tottenham Hotspur van de winst af te houden: 0-1. De Nijmegenaren hebben welis­waar nog een theoretische kans om Europees te overwinteren. Maar dan zullen zij de laatste twee groepsduels, volgende week uit te­gen Spartak Moskou en over drie weken thuis tegen Udinese, win­nend moeten afsluiten. Een scena­rio waar zelfs rasoptimist Mario Been geen rekening mee houdt.

De NEC-trainer toonde zich na af­loop van het duel met de Engelse grootmacht realistisch. „We heb­ben vanavond heel aardig meege­voetbald, hebben weinig weggege­ven, maar zijn zelf ook niet of nau­welijks gevaarlijk geweest. Eén klei­ne kans heb ik gezien. Het schot van Moestafa El Kabir. Eerlijk ge­zegd had ik het gevoel dat we ook niet gescoord zouden hebben als de wedstrijd een paar uur langer had geduurd. De conclusie is dui­delijk: wij zijn nog een paar maat­jes te klein voor een club als de Spurs.”

Bij de Engelsen ontbrak om uiteen­lopende redenen een waslijst aan spelers: Modric, Corluka, Pavlioets­jenko, Hutton, Jenas, King en Gio­vanni. Meevaller voor manager Harry Redknapp, die een maand geleden de Spanjaard Juande Ra­mos afloste, was het on­verwacht snelle herstel van verdediger Jona­than Woodgate. De ro­buuste maar blessurege­voelige verdediger leid­de de Tottenham-defen­sie rustig en foutloos. Redknapp raakte bepaald niet in paniek door de vele afwezigen. De financiële middelen bij de club uit Londen zijn ook zo ruim dat de manager altijd een ijzersterke for­matie op de been kan brengen, ook al zit zijn halve basisteam in de lappenmand.

NEC zit natuurlijk minder goed in de slappe was. Daar stond tegen­over dat Mario Been gisteravond uit een nagenoeg complete spelers­groep kon kiezen. Alleen de licht­geblesseerde Saïdi Ntibazonkiza ( kuit) werd uit voorzorg rust ge­gund. Hoewel NEC in de eerste helft veelvuldig in balbezit was en alles­zins redelijk voetbalde, bleef Tot­tenham gemakkelijk overeind. Been: „We wisten telkens de vrije man op de flanken te vinden. Maar vervol­gens stokte het. Hun spitsen waren veel ge­vaarlijker. Maar dat is ook logisch als je ziet dat Spurs een begroting heeft die tien tot twaalf keer zo hoog is als ons bud­get.”

De thuisclub slaagde er nauwelijks in het Engelse strafschopgebied in te komen. El Kabir, die zijn Euro­pese debuut maakte, kwam op rechts niet langs zijn bewaker Ba­le, Lasse Schöne bleek tekort te ko­men als linksbuiten en Jhon van Beukering legde het af tegen de Britse reuzen Woodgate en Dawson. NEC was daardoor afhan­kelijk van afstandsschoten. Doel­man Heurelho Gomes kreeg het er niet benauwd van. Alleen bij een inzet van Moestafa El Kabir moest hij handelend optreden.

Het geduldig spelende Totenham kreeg voor de pauze één kans, maar die leverde wel meteen de openingstreffer op. Linksback Ga­reth Bale haalde in de 14e minuut de achterlijn, zijn lage voorzet werd door Frazier Campbell tegen de lat geschoten, de rebound was voor Jamie O’Hara: 0-1. Been probeerde in de tweede helft ijzer met handen te breken. Eerst bracht hij aanvaller Rachid Bouaouzan voor controleur Arek Radomski, later gooide hij in de persoon van Joel Tshibamba een vierde spits in de strijd. Het mocht niet baten. Net als vorig seizoen, toen hij PSV in zijn eentje op de been hield, hoefde Gomes ook dit­maal geen tegentreffer toe te staan. Been berustte in de nederlaag. „Dit soort wedstrijden vormt een fantastische leerschool voor een jonge ploeg als NEC. Daarom moe­ten we er alles aan doen om ons ook volgend seizoen voor Euro­pees voetbal te kwalificeren.”

Het goede gevoel overheerst bij NEC
De 1-0 nederlaag gisteren tegen Tottenham Hotspur maakt voor NEC de kans op overwintering in de UEFA Cup klein. Maar geen speler die de handdoek wilde gooien. Er zijn nog zes punten te winnen.

Al bij de aftrap voelde Lorenzo Davids dat het een speciale avond ging worden. Het uitverkochte Gof­fertstadion, een Engelse topploeg die op de andere speelhelft stond te wachten, luidkeels gezongen aanmoedingen en die man met dat koptelefoontje aan de zijlijn. Pas toen die zijn hand hief en se­conden later met een rukje naar beneden bracht, was dat het sein dat de rechtstreekse uitzending op televisie kon beginnen. En floot de Spaanse scheidsrechter Cesar Mu­niz Fernandez beide ploegen in be­weging.

„Een topwedstrijd en live bij de NOS. Dan weet je dat het er echt om gaat”, zei Davids. „ Ik zat vanaf het begin in de wedstrijd. Die eer­ste tien minuten was het een beet­je aftasten. Elkaar bekijken, maar daarna zijn wij toch het meest aan de bal geweest.” Alleen stond het toen al 1-0. „Een momentje niet opgelet”, treurde PeterWisgerhof. „Verder de hele avond geen kans meer weggege­ven. Ook niet toen we in de slotfa­se achterin een tegen een gingen spelen. Tegen een Europese top­ploeg, hè. Daarom mogen we ons­zelf best een compliment geven. Al moet ik toegeven dat we weinig gecreëerd hebben.

Fysiek waren zij ook iets sterker. Maar vergeet niet dat Tottenham Dinamo Zagreb met 4-0 een pak rammel gegeven heeft. Wij hebben geen flater gesla­gen in Europa. Maar ik ben top­sporter. Je wilt altijd winnen. Daar­om kan ik nu niet zeggen dat ik ge­noten heb. Misschien over een uur of twee”, hoopte de aanvoerder van NEC. Davids had daar minder moeite mee. „Die sfeer in het stadion. Zo geweldig om mee te maken. Al­leen jammer dat er zo weinig tijd is om er bij stil te blijven staan. Zondag wacht Volendam alweer. Geloof me. Dat wordt een moeilij­ke wedstrijd. Het is zaak dat we snel scoren. Anders loop je het risi­co dat de vermoeidheid een rol gaat spelen.”

Want de aanjager op het midden­veld voelde zijn benen wel. „Ik ben redelijk kapot”, zei Davids, die twee dagen na Volendam weer op het vliegtuig naar Moskou stapt voor de wedstrijd tegen Spartak Moskou. Maar kom op. Daar moe­ten we niet over zeuren. „Dit is een mooi leven. Hoe vaak maak je dat mee. Landen waar je nog nooit geweest bent. Wedstrijden spelen tegen Europese topploegen. Dit is voor een voetballer toch het mooiste dat er is.” En hij zag ook nog eens kansen ge­noeg om met NEC ‘Europees’ te overwinteren. „Winnen tegen Spartak en thuis Udinese pakken.

Waarom niet. Die Italianen zijn waarschijnlijk al zeker als ze naar ons komen. Dan zie ik mogelijkhe­den genoeg. Helemaal als we weer een uitverkocht stadion achter ons hebben staan.” Maar eerst zondag Volendam. „ Dat zijn na zo’n avond de moei­lijkste wedstrijden”, zatWisgerhof op één lijn met Davids. Youssef El-Akchaoui schudde echter be­slist het hoofd. „Volendam moet je gewoon winnen. Als we deze lijn van vanavond kunnen doortrek­ken, mag dat geen probleem voor NEC zijn. En helemaal niet als je als club de ambitie hebt om bij de eerste negen te eindigen. Dan hoort Volendam in het rijtje van clubs dat je moet verslaan.”

Iedereen wil weten hoe het met Muslu gaat
Oud-verdediger NEC keert voor even terug in het Goffertstadion.

Hij schudde gisteren voor het Goffertstadion vele han­den van NEC- supporters die alle­maal wilden weten hoe het nu met hem ging. Daar stond hij dan. Muslu Nalban­toglu. De verloren zoon was terug uit Turkije, waar zijn eerste buiten­landse avontuur bij Kayserispor op een mislukking was uitgelopen. „ Goed”, zei de voormalige NEC-verdediger steeds weer als de standaardvraag gesteld werd hoe het nou met hem ging. „Daar ge­loof ik niks van”, zei een oudere man, terwijl hij zijn arm liefdevol om de nek van Nalbantoglu legde. „Joh, er zijn ergere dingen in het leven. Ik ben gezond. Dat is toch het belangrijkste”, hield de voetbal­ler vol. Maar van binnen knaagt het, gaf hij even later toe.

„We zijn nu vier weken terug in Amersfoort. We hebben ons nieu­we huis helemaal ingericht. Daar had ik nu de tijd voor. Maar liever was ik er natuurlijk twee maan­den later aan begonnen. Tijdens de winterstop. Zoals we gepland hadden.” Het liep anders. Nalbantoglu kreeg geen kans bij Kayserispor en trok zijn conclusies. Met pijn in het hart. „Joh, het kriebelt bij me aan alle kanten. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik zat al zo lang bij NEC. Dat voelde als een veilige ha­ven. Nu zou je kunnen zeggen dat de boot is lek geslagen.”

De eerste die overboord ging, was zijn zaakwaarnemer Sören Lerby. „Ik ben gisteren bij hem geweest. Netjes een hand gegeven en af­scheid genomen. Lerby was mijn eerste zaakwaarnemer in mijn car­rière. Maar het is beter zo.” Zijn telefoon stond vanaf dat mo­ment bijna niet meer stil. „Ik werd veel gebeld door allerlei andere zaakwaarnemers. Vooral uit Tur­kije. Maar die vertrouw ik niet. Er is ook een Turkse club die naar me geïnformeerd heeft. En twee uit de Turkse tweede divisie. Maar Turkije. Lijkt me niet verstandig.”

En dus zit hij thuis. „ Ik hou mijn conditie op peil in de sportschool. Veel op de lopende band gestaan. Met mijn gewicht is niets mis. Ik mag hier meetrainen bij Jong NEC. Mooi aanbod. Maar ik doe het niet. NEC moet verder. Ik ook. En ik wil niet dat mensen gaan denken dat ik met de staart tussen de benen terugkom om hier een contractje af te dwingen.”

Terwijl hij zijn verhaal doet, komt de ene na de andere supporter op hem af. Vanavond wordt weer eens duidelijk waarom Muslu de ‘ knuffelturk van NEC’ genoemd werd. Hij heeft voor iedereen tijd. Voor iedereen een woordje. Daar is Leen Looyen. De nieuwe technisch directeur van De Graaf­schap heeft een toegangskaart voor hem geregeld. ‘Muslu super­boer’ roept iemand. Nalbantoglu heft zijn armen. Nee, hij gaat niet naar De Graafschap. Supporter nummer 66 schudt hem de hand. De man heeft alles gemist. „Leuk je te zien, jongen. Bevalt het in Turkije. Kayserispor. Grote club zeker.” „ Nou”, zegt Muslu. „ Om eerlijk te zijn…”

NEC nadert Cambuur in Fair Play-klassement 
NEC is dit seizoen volop in de race voor de eretitel ‘sportiefste ploeg van het jaar’. De formatie van trainer Mario Been staat in het Fair Play-klassement dat de KNVB wekelijks uitbrengt momen­teel op de gedeelde tweede plaats, kort achter de ‘sportiefste club’ van nu: Cambuur Leeuwarden. De Friezen hebben 8,02 punten, NEC en Volendam staan op 8,00.

ONVERGETELIJK 
‘Eigenwijsheid is een goede eigenschap van een spits’ Henk Grim (46) begon zijn voetballoopbaan bij de club waar hij nog altijd actief is: De Treffers. „Ik denk dat ik bij de nieuwjaarsreceptie gehuldigd wordt voor veertig jaar lidmaatschap”, zegt de Groesbeker die in zijn geboorte­dorp een assurantiekantoor heeft.

„ Ik stond op mijn zestiende in het eerste elftal. In ’ 81 werden we kampioen.” In 1982 werd Grim prof bij NEC. Nadat hij topscorer in de eerste divisie was geworden, vertrok hij in 1987 naar FC Den Bosch. Via AZ speelde hij van 1990-1992 weer voor NEC. „Daarna ben ik bij mijn oude cluppie De Treffers te­ruggekeerd. Daar werd ik steeds weer gevraagd voor het eerste.

Ik bouwde ondertussen mijn zaak op. Bij NEC had ik vaak last van mijn achillespezen. Die spelen me nog steeds parten.” Woensdag ging bij hem het gips er af na een peesbladblessure. Vooral met Frans Janssen klikte het bij NEC in de spits. „We konden elkaar in het Groesbeeks goed verstaan, tegenstanders begrepen er niets van. Ik was erg doelgericht en ‘kappen’ was mijn handelsmerk. Ik was eigen­wijs hè, een goede eigenschap voor een spits”, zegt Grim die oud- NEC ‘coördineert’ en ook bestuurslid technische jeugdza­ken en voetballer van het veteranenelftal van De Treffers is.

Fans Spurs houden het leuk
Tottenham supporters drinken zich tevreden zat in Nijmegen.

Tevreden gezichten al­om, gisteravond bij Irish Pub The Shamrock aan de Smetiusstraat. Aan de bar werd het een vriend­schappelijk gelijkspel. „Een echt feestje hebben we gehad. Suppor­ters van Tottenham en van NEC hebben hier samen gedronken, ge­zongen en naar de tv gekeken. Pet­je af voor hun gedrag”, aldus Dan­ny van der Pluijm, eigenaar van de kroeg. De ME stond voor de deur en even was de straat afgezet, maar allemaal uit voorzorg. „ Alles was vooraf doorgesproken met de politie. Ze hebben perfect opgetre­den en de sfeer goed aangevoeld. Helemaal top”, zei de uitbater.

Een woordvoerder van de politie beves­tigde dat: „Er zijn rond de 800 En­gelse supporters geweest. Tot nu toe kunnen we terugkijken op een plezierige avond.” Het hijsen begon al vroeg. Waar NEC- supporters om twaalf uur nog onzichtbaar waren, daar had­den Tottenham-fans bij The Sham­rock al een bodempje gelegd. De meesten waren gisterochtend in alle vroegte in Londen op het vliegtuig gestapt. Hoogste tijd dus ook om de hongerige magen te stil­len met grote borden ‘English breakfast’, en bier.

De politie hield te voet, te paard en op de fiets een oogje in het zeil. En hield ook wat ME-busjes ach­ter de hand. Maar de sfeer bleef ge­moedelijk, de fans waren in een vriendelijke stemming. En met een 0-1 overwinning konden de gasten goed leven. Slecht een enke­ling onder de bezoekers leek meer geïnteresseerd in bier. „ De mensen zijn aardig hier en die historische gebouwen prachtig. Ik zal het thuis iedereen aanbevelen”, roem­de Gary Geezen de ambiance in de Nijmeegse binnenstad.

„Bier, rookgerei en vrouwen”, ant­woordde Londenaar Ben op de vraag wat hij en de meesten van zijn metgezellen zochten in Nijme­gen. En o ja: „Een pot voetbal.” Nee, van NEC hadden ze eerder nooit gehoord. Maar van tv leer­den ze dat de Nijmeegse ploeg niet onderschat diende te worden. Echter, dat hun club zou winnen, daarover bestond vooraf geen enke­le twijfel. „Het klasseverschil is te groot.”, meldde Michael vol ver­trouwen. Danny van der Pluijm zag de mees­te fans na de wedstrijd niet meer terug. Die waren „volgetankt” en tevreden huiswaarts gekeerd. Som­migen zonder zelfs De Goffert ooit te bezoeken. Nijmegen ontving gisteren 800 fans van Tottenham Hotspur voor de europacupwedstrijd te­gen NEC. Er deden zich geen inci­denten voor.