Vandaag in de Gelderlander
"De lat moet elke keer weer omhoog"
Carlos Aalbers geniet nu meer van het succes dan 25 jaar geleden.
Het Europese succes dat NEC deze week boekte in Boekarest is een hoogtepunt in de clubgeschiedenis, slechts vergelijkbaar met de legendarische ontmoetingen met Barcelona in 1983. Carlos Aalbers was destijds een negentienjarige middenvelder die blij was dat hij een basisplaats had veroverd en ook nog een paar centjes aan zijn hobby overhield. Nu, 25 jaar verder, is Aalbers als technisch directeur opnieuw nauw betrokken bij de hoogtijdagen van zijn club. „Ik heb het gevoel dat ik alles nog intenser beleef dan toen. Hoe ouder je wordt, hoe meer je beseft dat je op dit moment unieke momenten meemaakt. Ik was na het laatste fluitsignaal in Boekarest zó blij en vol emotie, dat is haast niet uit te leggen.”
Zo geëmotioneerd was Aalbers zeker niet bij zijn eerste Europese avontuur. „Voor de supporters waren de wedstrijden tegen Barcelona onvergetelijk. Voor ons als spelers gaf de eerste ronde tegen Brann Bergen minstens evenveel voldoening doordat we een ronde verder kwamen. Dat zat er tegen Barça niet in.” In de eerste wedstrijd tegen Brann mocht Aalbers trouwens alleen in het laatste kwartier meedoen. „De scouting had ons gewaarschuwd dat we tegen een stel reusachtige Vikingen moesten voetballen. Het leek de trainer ( Pim van de Meent, red.) daarom verstandiger om een klein menneke als ik buiten de ploeg te houden. In werkelijkheid bleken die Noren trouwens helemaal niet zo groot. In de return in Bergen stond ik wel in de basis. Na de 1-1 thuis wonnen we daar met 0-1.”
Twee dagen later zat Carlos Aalbers thuis in Winssen gespannen voor de radio om te horen wat de loting zou brengen. „Het werd Barcelona. Fantastisch, voor ons was het een tegenstander waar je alleen van kunt dromen, net zoals onze spelers er nu van dromen dat er dinsdag een grote club als Milan uit de koker komt.” Dat Diego Maradona en Bernd Schuster, de twee grote sterren, geblesseerd waren mocht de pret niet drukken. De Goffert, die toen nog 30.000 toeschouwers kon herbergen, stroomde moeiteloos vol. NEC, op dat moment uitkomend in de eerste divisie, bood de Catalaanse grootmacht verrassend goed partij en leidde halverwege zelfs met 2-0. Dat Barcelona na rust de zaken nog rechtzette en met 2-3 won, kon niet voorkomen dat het duel bij de Nijmeegse achterban in de loop der jaren mythische proporties heeft gekregen. Aalbers: „Thuis voetbalden we heel aardig mee. Maar voor de return hadden we net zo goed alleen loopschoenen mee kunnen nemen. We werden van het kastje naar de muur getikt.”
Het zijn herinneringen waar Carlos Aalbers niet al te vaak bij stilstaat. Net zomin als hij nog vaak terugkijkt naar een jaar geleden toen NEC sportief in een diepe malaise verkeerde. „ Uit het verleden kun je soms lering trekken, maar verder heb ik er niet zo veel mee. Ik ben meer bezig met de toekomst. We willen vooruit met deze club, de lat moet elke keer weer hoger komen te liggen.” Wat dat betreft zit Aalbers precies op één lijn met Mario Been, de trainer met wie hij een sterk duo is gaan vormen. „Een jaar geleden, op een moment dat we er helemaal niet goed voorstonden, hebben we ons vertrouwen in hem uitgesproken door zijn contract te verlengen. Dat schept een band. Natuurlijk lopen onze belangen wel eens uiteen. Mario is er bedreven in op zulke momenten flink wat druk op de ketel te zetten. Maar als je allebei de ambitie hebt om op elk gebied vorderingen te maken, dan is er niets op tegen elkaar af en toe op scherp te zetten.” Ook het bereiken van de groepsfase in de UEFA Cup kan NEC weer een stap verder brengen, denkt Aalbers. „Voor de spelers wordt het zwaar, fysiek en mentaal. Daarbij is het zaak om ook in de competitie je punten te blijven pakken. Toch vind ik het fantastisch dat we dit bereikt hebben. Ik geniet van elke seconde die het duurt.”