Vandaag in de Gelderlander
Frank Demouge lost zijn belofte eindelijk in
AanvalsleiderWillem II speelt vanavond voor de tweede keer tegen NEC.
Bij veel NEC- supporters staat de scène nog op het netvlies gegrift. Het is 25 augustus 2001. Frank Demouge staat tegen De Graafschap koud vijf minuten in het veld als hij een voorzet van Mike Zonneveld achter doelman Postma knalt en daarmee een nederlaag voorkomt. Uitzinnig loopt de jonge spits naar het NEC-vak en ramt met zijn vuisten op het plexiglas, dat hem scheidt van zijn vrienden die al net zo uit hun dak gaan als hijzelf. De blonde aanvalsleider van Willem II kan zich het moment nog levendig herinneren. „ Heel speciaal, mijn eerste doelpunt in het betaalde voetbal.”
Hoewel hij alweer 3,5 jaar weg is uit De Goffert, is de band met Nijmegen en met de NEC-aanhang intact gebleven. Demouge is in de Waalstad nog altijd populair. Iedereen gunt hem de successen die hij dit seizoen in Tilburg boekt. Andersom draagt ook de speler zijn oude club nog steeds een warm hart toe. Ook al was het afscheid destijds wat pijnlijk; Demouge kreeg bij NEC geen nieuw contract meer, omdat de clubleiding hem te blessuregevoelig achtte. Met een grijns: „Die pijn is intussen wel gesleten. Het is alweer lang geleden. Ondanks alles voel ik me een jongen van NEC. Wat mij betreft mogen ze alles winnen, alleen niet tegen Willem II. Maar ik vind het leuk dat NEC na een paar mindere seizoenen nu weer omhoog kan kijken.”
Net als Willem II, trouwens. De Tilburgse club vocht de laatste jaren steevast tegen degradatie, maar aan de hand van de opmerkelijk productieve Demouge (12 treffers in 13 duels) staan de Tricolores momenteel stevig in de middenmoot. Bij Demouge komt er dit seizoen eindelijk uit wat er al inzat toen hij kort na de eeuwwisseling bij NEC vanuit de A1 de overstap maakte naar de hoofdmacht. „Ik heb bij NEC te maken gekregen met blessures. Daarna heb ik twee jaar in de eerste divisie gevoetbald. Dennis van Wijk en Andries Jonker gaven mij gelukkig de kans om weer in de top te gaan voetballen. Net op tijd, als je te lang in de eerste divisie blijft hangen, wordt de stap naar boven steeds moeilijker.” Demouge is zelf ook wel wat verbaasd over zijn plotselinge scoringsdrift. Zoekend: „ Ik ben in de loop der jaren slimmer geworden. En natuurlijk moet je ook een beetje geluk hebben. Maar de voornaamste factor is het vertrouwen van de trainer en mijn medespelers. Ik ben belangrijk voor het team. Niet alleen door mijn doelpunten, maar ook door mijn bijdrage in de speelwijze. We spelen met Willem II met veel druk naar voren en dat vroege storen is mij op het lijf geschreven.”
Een andere sleutel tot het succes is de telepathische band die Demouge onderhoudt met Saïd Boutahar. „Wij kennen elkaar al lang. Bij NEC en Jong Oranje hebben we af en toe samengespeeld, maar pas bij Willem II is de afstemming geperfectioneerd. We voelen elkaar blindelings aan. Ik weet precies wanneer hij een steekpass gaat geven en kan daar op anticiperen. Het is voor mij belangrijk dat er iemand is die mij bedient, voor hem is het van belang dat er iemand is die zijn voorbereidende werk afmaakt. Het is een wisselwerking waar we allebei van profiteren.”
Toch is het met name Frank Demouge die dit seizoen in de schijnwerpers staat. Niet onlogisch gezien zijn Romario-achtige moyenne. Het leidde de afgelopen weken tot speculaties over een spoedige transfer, maar Willem II en zijn topscorer maakten daar snel een einde aan door deze week een nieuwe, driejarige verbintenis overeen te komen. „We waren al een tijdje aan het praten. We kwamen er in eerste instantie moeilijk uit. Daardoor ontstonden er allerlei onzinverhalen. Ik las zelfs dat ik al bij Heerenveen getekend hebben. Het verhaal dat Club Brugge belangstelling had, klopt trouwens wel. Andersom ook. Brugge is een hele mooie club. Maar ik begreep dat de transfersom een probleem zou kunnen vormen. Toen we er alsnog uitkwamen, heb ik getekend.
Willem II is een mooie club, ik heb het hier erg naar mijn zin. Bovendien ben ik ze nog altijd dankbaar dat ze mij weer een kans hebben gegeven om op het hoogste niveau te voetballen. En natuurlijk kan er nog altijd een grote club komen. Alleen hangt er nu wel een prijskaartje aan.” Demouge kijkt uit naar de ontmoeting met zijn oude club, vanavond in Tilburg. „Het is pas de tweede keer dat ik tegen NEC speel. In De Goffert kreeg ik vorig jaar een hele warme ontvangst van de supporters, echt bijzonder. In Tilburg was ik er niet bij vanwege een schorsing. Ik verwacht ditmaal een leuke, open wedstrijd. Het zijn allebei ploegen die voor de winst gaan. En ik kijk speciaal uit naar Peter Wisgerhof. Een onderschatte speler, in mijn ogen een van de beste verdedigers in de eredivisie. Dat kunnen mooie duels worden.”
