Rood tegenWillem II zit middenvelder nog altijd niet lekker.
Het was zijn grote droom toen hij basisspeler bij NEC was geworden: voetballen tegen zijn neef en idool Edgar Davids. Maar bij de eerste confrontatie met Ajax, op 20 oktober in de Arena, zat de oud-international nog met zijn been in het gips. En op 20 januari, wanneer beide ploegen elkaar in De Goffert treffen, is het Lorenzo Davids die langs de kant zit. Hij moet drie duels brommen na zijn rode kaart tegen Willem II na een charge op Mohamed Messoudi.
„Ik mis nu drie heel belangrijke wedstrijden, tegen FC Twente, voor de beker tegen FC Zwolle en tegen Ajax. Vooral dat laatste vind ik natuurlijk ontzettend jammer. Edgar is genezen van zijn blessure en ik denk dat hij tegen ons wel in de basis zal staan. Maar ja, nu speel ík weer niet. Het enige dat er nu voor mij op zit is dubbel hard te gaan trainen.” Davids en NEC hebben vorige week nog even overwogen om tegen de straf in beroep te gaan, maar hebben daar uiteindelijk om pragmatische redenen van afgezien. Mario Been: „Carlos heeft het besproken met mensen binnen de club die vaker met dat bijltje hebben gehakt. Zij gaven aan dat de kans groot was dat de tuchtcommissie die ene wedstrijd voorwaardelijk zou omzetten in een onvoorwaardelijke straf. Dan waren we hem nog een week langer kwijt geweest.”
Lorenzo Davids heeft zich bij de zware sanctie neergelegd, ook al zit de rode kaart hem nog altijd niet lekker. „Die speler van Willem II (Messoudi, red.) liep de hele wedstrijd al te klieren, het werd steeds erger. Bij het tweede doelpunt leed ik balverlies en wilde ik achter Kargbo aan. Maar dat ging niet omdat hij me een elleboog gaf. Ik zei er wat van tegen de scheidsrechter (Van Boekel, red.), maar die beweerde dat ik de overtreding gemaakt had en eigenlijk geel verdiend had.” „Bij de rode kaart maakte hij weer een overtreding. Omdat ik niet opnieuw balverlies wilde lijden, zette ik een sliding in. Ik raakte hem niet, maar hij ging liggen en de scheidsrechter trok rood. Ik schrok me kapot, ik dacht dat ik de vrije trap mee zou krijgen. Ik heb na afloop mijn excuses aan de groep aangeboden, maar eerlijk gezegd vind ik nog steeds dat ik niks verkeerd heb gedaan.”
Bron: De Gelderlander