Vandaag in de Gelderlander.
De open dag van NEC lijkt elk jaar weer meer publiek te trekken.
Je moet er van houden; de geur van frituur, oubollige attracties en de muziek van derde-rangs artiesten. Maar als supporter van NEC heb je er wat voor over om samen met Sibum of El-Akchaoui op de foto te mogen.
De open dag is een verplicht nummer dat elk jaar meer publiek lijkt te trekken. De traditie begon een jaar of vijftien geleden. Het was Carol Boef, toentertijd als bestuurslid belast met supporterszaken, die de eerste editie op touw zette. Met een budget van 500 gulden, meer kon de eerstedivisieclub – want dat was NEC toen nog – niet ophoesten.
In later jaren was er meer geld beschikbaar. Rond de eeuwwisseling kreeg Hans van Delft zijn ‘persoonlijke vriend’ Lee Towers nog wel eens zo ver om het podium te beklimmen en zijn standards You’ll Never Walk Alone en My Way ten gehore te brengen.
De laatste jaren is het niveau van de muzikale gasten wat gezakt. Ditmaal moeten de fans het doen met René Schuurmans, een artiest met een beperkte stem en een nog veel beperkter repertoire. Na drie liedjes zet hij doodgemoedereerd Laat de Zon in je Hart in, het deuntje waarmee hij een kwartier eerder zijn optreden heeft geopend.
Een eindje verderop zijn een stuk of tien oud-NEC’ers aan het voetvolleyen op een strook geel zand. De meesten (Remko Bicentini, Danny Hoekman) zitten nog redelijk strak in het vel, anderen (Henk Grim, Eric van Rossum) dragen het goede leven zichtbaar met zich mee. Het voetballen zijn ze niet verleerd, vooral Arno Arts blijkt nog steeds over een oogstrelende techniek te beschikken.
Maar goed, het gaat op de Open Dag toch vooral om de presentatie van de selectie. Opnieuw blijkt dat niet een voetballer, maar trainer Mario Been de ware vedette van de club is. De Rotterdammer, die het afgelopen seizoen de legendarische mantra ‘het komt goed’ lanceerde, steekt de immer bezorgde achterban maar weer eens een hart onder de riem. „Hand op m’n hart, er komen nog minimaal twee aanvallers bij”, belooft hij.
En terwijl Lily de Vos, 83 lentes jong, de rockversie van haar klassieker Weer Trekken Wij Ten Strijde
inzet, lopen de spelers onder een lawine van rood- groen-zwarte confetti nog eenmaal het podium op om zich door de fans te laten bewieroken. Net als drie maanden geleden op de Goffertwei, toen club en aanhang het pas veroverde Europese ticket vierden.