Vandaag in de Gelderlander
Van Beukering slikt en schikt zich in zijn lot
Hij maakte gisteravond van zijn hart geen moordkuil. „Ik vind het helemaal niks”, zei Jhon van Beukering aan de rand van het veld waar het vanavond voor NEC moet gebeuren. Zonder hem. De spits zit op de bank, omdat Mario Been kiest voor ‘lopende mensen’ voorin. „Ik sta er liever naast in competitiewedstrijden dan op dit soort avonden”, zei de Arnhemmer. „ Ik baal, dat lijkt me duidelijk. Maar de trainer maakt de opstelling.”
Zelf had hij het anders gedaan. Als trainer van de Arnhemse derdeklasser Presikhaaf ( waar hij samen met zijn broer Dennis de scepter zwaait) speelt hij het met drie spitsen. Twee klassieke vleugelaanvallers die de puntspeler keer op keer bedienen met gave voorzetten. „ Zoals vorig seizoen met Bobson en Lens bij NEC. Dan ben ik op m’n best. Of als diepe spits die kan kaatsen naar diepgaande middenvelders. Zoals met Holman.”
De tijden zijn echter veranderd. En Van Beukering mist zelf ook nog eens de scherpte, die hij vorig seizoen wel had. „ Als ik nu in kansrijke positie kom, is dat vaak toeval. Het gaat even niet anders. Maar ik loop al heel wat jaren mee. Dan weet je dat deze dingen kunnen gebeuren. Het is even niet anders.” En dan na enig nadenken. „Begrijp me niet verkeerd. Saïdi en Rachid zijn goede vleugelspelers. Maar anders. Het gaat niet alleen om de actie. Ook de eindpass moet goed zijn. Pas dan kom ik in beeld.” En dan is er toch even die grijns als hem gevraagd wordt naar het stadion van Dinamo. „Het lijkt een beetje op Presikhaaf. Alleen dan zonder die steile tribunes”, zegt Van Beukering.