Na de 1-0 in de Goffert bestond er goede hoop dat NEC de klus in Groningen ook wel zou klaren. Tegelijkertijd heeft de Euroborg natuurlijk ook wel een naam als moeilijk te slechten bastion. Maar de onzekerheid bleek al snel onnodig. Uiteindelijk won NEC met 1-3 en bereikte daarmee de laatste ronde voor een UEFA-Cup-ticket. Naar alle waarschijnlijkheid zal in een dubbele miniklassieker tegen NAC worden uitgemaakt wie als laatste Nederlandse club deel gaat nemen aan dat toernooi. Een Intertotoplaats is in elk geval al zeker na de winst op Groningen.
Speculaties vooraf
De speculaties vooraf waren niet van de lucht. Nu heb je, als je naar Groningen moet, ook voldoende tijd om eens goed te stressen voor een wedstrijd. Gelukkig deed de airco in de bussen het naar behoren, zodat de heenreis van tweeënhalf uur, met rook-/plas-/beenstrekpauze halverwege, redelijk te doen was. Onderweg kwamen diverse scenario’s langs. Van het redelijk voor de hand liggende “Vroege Goal”-scenario, NEC scoort vrij snel uit een counter de 0-1 en zit de rest van de wedstrijd op rozen, tot en met het “Nagelriem”-scenario, Groningen komt op 1-0 en 2-0 en pas in de slotseconden van de blessuretijd joekelt NEC de bevrijdende 2-1 erin, alle mogelijkheden werden uitgesproken. Slechts een enkeling maakte zich echter zorgen om het resultaat. En terecht, want als je een winning streak van dubbele cijfers hebt, moet je altijd van het positieve uitgaan.
Even stil en daarna los
In de Euroborg aangekomen, en voorzien van een prima hapje en drankje, kon de pot beginnen. Echter niet voordat er een minuut stilte werd gehouden voor de overleden Groningse oud-speler Ole Fritsen. Gelukkig hield ook iedereen in het uitvak een minuutje zijn kop (dat is helaas wel eens anders) en het was indrukwekkend stil. Dat was ook wel de laatste keer die avond, in elk geval voor wat het uitvak betreft. We maakten er een feestje van en waren niet meer stil te krijgen. Tot diep in de nacht, maar daarover later meer.
Vroege goal
Want eerst moest er nog een wedstrijd gewonnen worden. En hoewel Groningen stormachtig begon, werd al snel duidelijk dat het een mooie avond zou worden. Na een minuut of vijf scoorde Holman de 0-1 en dat bracht de teller van het aantal benodigde Groningse doelpunten in één klap op 3. Maar, zei de scepticus, daar hebben ze nog wel bijna 85 minuten voor. En het moet toegegeven worden, in de eerste helft waren er toch een aantal kansen voor Groningen. Er werd ook gescoord, al werd die treffer wegens buitenspel afgekeurd, en het zal speculeren blijven wat er was gebeurd als Groningen op 1-1 was gekomen.
En zelfs een tweede…
Maar Groningen scoorde niet, NEC haalde de thee zonder tegentreffer en prikte er op slag van rust zelfs nog een tweede in. De catering werd dus weer bestormd met het fijne aantal van vier nog te scoren Groningse goals in het achterhoofd. En dat in 45 minuten! Nee, het was duidelijk, de tweede helft zouden wij een feestje gaan vieren. De voorzichtige ziel die beweerde dat hij wel gekkere dingen had meegemaakt werd voor gek verklaard. Feest zou het worden!
Vernedering
En dat werd het. Eigenlijk werden de groen-witten de tweede helft gewoon vernederd. Niet alleen door onze spelers, die er een galavoorstelling van maakten, maar ook door het uitvak. Naar mijn smaak had dat laatste wel een slagje minder gekund (dat geldt ook een aantal wel erg kinderlijke liedjes dat gezongen werd), maar het kwam er eigenlijk gewoon op neer dat de Groningers stiller waren dan ooit en de jennende Nijmeegse liedjes aanhielden. En op het veld zag je El Ak twijfelen of hij weer even hoog zou gaan houden, maar het vooruitzicht van een driedubbele beenbreuk door een vliegende tackle van drie Groningers tegelijk én een laaiende Been weerhield hem er gelukkig van. Al vroeg het uitvak er wel om!
Eindstand: 1-3
In de tussentijd scoorde Groningen nog de 1-2, waardoor er nog ‘slechts’ drie goals nodig waren, maar NEC bracht de marge snel weer op twee (of vier als je het nog steeds over te scoren goals hebt). NEC won dus soeverein, zette bovendien een respectabele reeks in de play-offs neer en verzekerde zich en passant al van Intertotovoetbal. En dat alles met mooi en verzorgd spel, waar zelfs Ron Jans heel sportief zijn respect voor uitte en waarmee hij bovendien onze spelers na afloop in de kleedkamer feliciteerde.
De terugweg kan niet lang genoeg duren, tot het bier op was
Een bijkomend, maar groot voordeel van winnen in Groningen, is dat de ellenlange terugweg ineens niet lang genoeg kan duren. Het bier lag al koud in de bus en het smaakte natuurlijk prima. Helaas was er bij de inkoop geen rekening gehouden met de lange terugreis zodat de twee traytjes al voor Zwolle op waren. Het mocht de pret uiteindelijk niet drukken. Plannen werden gesmeed om een ad hoc-huldiging op de Grote Markt te houden en in elk geval werd na terugkomst bij de Goffert de spelersbus opgewacht.
Een heldenonthaal
Met name Lens zal bij aankomst bij de Goffert nog wel een moment terug hebben gedacht aan de wedstrijd tegen Zwolle toen er ook een meute op het voorplein stond. Maar van de onvriendelijkheden van die avond was ditmaal uiteraard geen sprake. De spelers werden als helden binnengehaald, Dani en El Ak gingen zowaar op de schouders en Been bekeek het allemaal van een afstandje met een tevreden glimlach. Tot de menigte ook hem ontdekte en om een speech vroeg. Of eigenlijk een liedje (“Mario gaat een liedje zingen, hi ha ho”), maar kennelijk heeft men toch besloten met de traditie van Leen Looyen te breken. In plaats daarvan improviseerde onze coach een dankwoord en peptalk en maakte hij in elk geval duidelijk dat wat hem betreft de enige echte prijs een UEFA-Cup-ticket is. En daar kunnen we het alleen maar mee eens zijn. Nog twee wedstrijden te gaan dus!
