Het zal wel bij de nieuwe status van Europese overwinteraar horen, maar irritant is het wel. ADO was één van de eerste ploegen ooit die naar de Goffert kwam met helemaal niets meer dan de intentie om de wedstrijd en het spel van NEC vooral zoveel mogelijk te ontregelen, zonder zelf ook iets te willen en kunnen in voorwaartse richting. De nul-nul die eruit voort vloeide was daarmee gelijk één van de meest frustrerende wedstrijden van de afgelopen jaren. En had als gevolg dat NEC opnieuw niet kon winnen na een Europese wedstrijd. De Europese droom begint zijn sporen achter te laten in de competitie, al is de huidige klassering zeker niet iets om ons voor te schamen.
Zoals zoveel wedstrijden die om 12.30 uur beginnen op zondagochtend, sprongen de vonken er niet direct af. Met net een bakje koffie en wat boodjes achter de kiezen keuvelden de meesten even rustig bij over de extase van donderdag en de beloning in de vorm van een trip naar Hamburg. Ook het uitvak, gevuld met zo’n 200 arme zielen, die om 9 uur in Den Haag al waren begonnen met de ‘instapprocedure’, staarde wat glazig voor zich uit. Het was zo’n matte bedoening dat Mario Been via speaker Gerry vroeg of we al wakker waren. De vraag had zowel het publiek als de spelers kunnen gelden, maar het had wel tot gevolg dat iedereen wakker werd. De succescoach werd eerst toegezongen en nadat er meer aanmoedigingen door de Goffert schalden ging NEC energiek op zoek naar de openingstreffer.
Naast de verdediging van ADO was scheidsrechter Van Egmond daarbij een aanzienlijke sta-in-de-weg. De man floot, en zeker niet voor het eerst trouwens, abominabel slecht en hoewel niet eens opzichtig tegen NEC heb je er als aanvallende ploeg over het algemeen het meest last van als de man in het zwart er niets van bakt. Het ontbrak hem vooral aan durf om handelend op te treden in twijfelachtige situaties. Het omgekeerde van Luinge zeg maar. Het kostte NEC in de eerste helft een lucratieve vrije trap in de zestien na een overduidelijke terugspeelbal en een zekere penalty nadat een ADO verdediger een steekpassje richting Van Beukering met de hand had weggeslagen. En was Schöne geen doorgebroken speler toen hij onderuite werd getrokken? De eerlijkheid gebiedt overigens te zeggen dat NEC in de eerste helft zelf ook weinig creëerde.
De tweede helft begon zonder Bouaouzan, toch één van de beteren in de eerste helft, en zijn vervanger Saidi bewees waarom Mario zonder hem was begonnen. De kleine man lijkt de vorm van begin dit seizoen volledig kwijt en slaagde er niet één keer in zijn tegenstander te passeren. Desondanks werd NEC steeds sterker en, met name nadat Collins John in het veld was gekomen, ook echt gevaarlijk. Keeper Swinkels hield echter het meeste eruit en Van Egmond staarde weer eens opzichtig naar zijn schoenen toen John onderuit werd geduwd in kansrijke positie.
Het mocht dus niet zo zijn, maar het punt tegen de degradatiekandidaat in de laatste thuiswedstrijd van 2008 werd door het overgrote deel van de toeschouwers toch begroet met applaus. De teleurstelling was immers lang niet groot genoeg om van die roze wolk te vallen.
Pol