Zo is dat dus, winnen in Europa! Geen kind hadden onze elf helden aan de extreem negatief acterende Roemeense equipe. Laten we eerst twee weken lichtjes naast de schoenen lopen en dan maar hopen dat we het karwei daar bij de Zwarte Zee kunnen afmaken.
Wat een pot! Ik neem aan dat iedereen die dit leest er zelf bij was, of de wedstrijd op Omroep Gelderland gevolgd heeft, maar o,o, wat speelde NEC fraai. Het elftal, met drie basisspelers die vorig jaar niet bij de selectie zaten, trok de lijn van het vorige seizoen moeiteloos door. En wel tegen een gelouterde tegenstander, wat geeft dat een hoop voor de komende tijd.
Uitblinkers te over in de kolkende Goffert. Meest opvallend was ongetwijfeld het sprankelende aanvalsspel van Ntibazonzika, of gewoon: Saïdi, want dat bekt wat makkelijker. Dat ie hard kan rennen wisten we al en dat ie een goeie techniek heeft ook. Maar gisteren koppelde hij die kwaliteiten ook nog eens aan overzicht en dus effectiviteit, Mooi om te zien, weer een groeibriljantje ontdekt. En dat ie in de heer is, mag hij helemaal zelf weten!
En wat te zeggen van Davids? Hij leek wel met zijn drieën, overal dook hij op. Om goeie voorzetten te geven vanaf links, als stofzuiger op het middenveld, als balafjager, prachtig. Wat een inzet, wat een wil om te winnen.
Of Wisgerhof. Traag en zwaar? Dûh! Soeverein bleef hij overeind, geflankeerd door Ramon Zomer, die erbij loopt in de defensie of hij nooit anders gedaan heeft. Absolute aanwinst, zo moet het lukken om onze Zweedse held te vergeten. Radomski: zelfde verhaal. Wat straalt die vertrouwen uit, wat een goeie greep. Fernandez? Je mag het niet zeggen, maar waarom zat hij vorig jaar op de bank en speelde Muslu eigenlijk? El-Akchaoui? Lekker bezig geweest, ook aanvallend. Sibum? Degelijk. Schöne? Weliswaar niet gelukkig in de afronding, maar wel vrij aanwezig. Het deugde gewoon.
Wat ook deugde was het spel van Van Beukering, die na iets minder dan een uur zijn dik en dikverdiende en felbegeerde eerste Europese goal maakte. Daarbij had hij het juiste shirt aan: hadden die malloten aan de andere kant van de Rijn hem maar op moeten stellen in betere tijden, toen hun zwaargesubsidieerde club nog wel eens wat klaar trachtte te spelen in de UEFA-cup. De kopbal was hard, de voortzet van El-Ak perfect en de ontploffing op de tribunes compleet. Fijn om gewoon door te mogen juichen en niet na vijf seconde de armpjes weer schielijk in te trekken, zoals in de eerste helft gebeurde toen De Beuks eerste treffer werd afgekeurd, terecht trouwens.
En wat een sfeertje in de Goffert. Krankzinnig om tegen twee lege halflege hoekvakken aan te kijken, maar laten we erover ophouden., Ze kwamen nog goed van pas als vluchtweg voor hen die trachtten te ontkomen aan de projectielen van de op hol geslagen Roemeense dwazen.
De knip- en plakclub had weer een schitterend spandoek gefabriceerd, al kon ik vanuit mijn plek op vak J niet zien wat erop stond. Super Mario, heb ik me laten vertellen, de jongere generatie moet me nog maar eens uitleggen wie dat nu weer is. Mooi werk, dat wel.
Vocaal viel er ook een hoop te genieten. Good old Eus was weer goed bij stem, Lobont verdient een piemel in zijn kont en iedereen verliest behalve wij. Als de twaalfde man er ooit stond in de Goffert, dan was het gisterenavond, absoluut kippenvel.
Dan de Roemenen. Alhoewel ik er absoluut niet vanuit ga dat die knapen in eigen stadion net zo lamzakkerig spelen als gisterenavond, moet er toch wel wat gebeuren om dat stelletje zoutzakken in beweging te krijgen. Hoe negatief kan een mens een wedstrijd tegemoet treden? Altijd fijn als de opzet van een team om toch vooral niet tegen een nederlaag aan te lopen faalt.
Oja, er waren ook nog meegereisde Trouwe Rode Honden. Alhoewel Jacco ons wil doen geloven dat de mannen hun vuurpijlen als peniskoker hadden gecamoufleerd en het spul sneaky het stadion in geloodst hadden, zou je toch verwachten dat het bij de poort iemand was opgevallen dat ze leuters van dertig centimeter hadden. Affijn, uiteindelijk waren het enkele supporters die het nodig vonden spelers en NEC-supporters ermee te bekogelen, niet de stewards van NEC. Belachelijke vertoning, beetje jaren tachtig zelfs. Hooligans, retro hoor. Ik kan me er eerlijk gezegd nog wel wat bij voorstellen dat iemand zo’n projectiel linea recta terugkieperde. Je schrikt je toch de vinkentering als zo’n apparaat je vak in vliegt.
Dat wordt nog wat in Boekarest. Aan de andere kant: in Krakow was er op elke NEC-supporter geloof ik een heel bataljon ME-ers paraat, dus het zal allemaal wel loslopen. Hopelijk kan dat straks ook van het wedstrijdbeeld gezegd worden. Missie 1 (de nul houden) en missie 2 (winnen) slaagden weliswaar prima, maar het was wel aardig geweest als we een beginnetje hadden gemaakt met missie 3 (afstand nemen). Want de vette kansen van Saïdi of de snoeiharde kopbal van Worm hadden er best in mogen vliegen. Maar ach, ik geloof dat we in de playoffs (was het tegen Groningen thuis?) ook dit soort bespiegelingen noteerden. En het kwam allemaal, allemaal, allemaal helemaal goed.
Boekarest: here we come!
Joris
