Okay, Volendam is een dorp. En palingvissers moeten ook op zondag de fuiken leeghalen. Of naar de kerk. Maar met zijn zessen naar een uitwedstrijd is wel heel droevig. Geloof het of niet, maar ze waren met een taxibusje gekomen. Een der Trouwe Honden spotte hen onderweg naar Nijmegen, nota bene begeleid door drie motoragenten. Hadden ze toch nog een reden tot lachen, die knapen.
Want tijdens de wedstrijd kregen ze die gelegenheid niet, de supporters van ‘het andere oranje’. Een uur lang deed NEC echt alles met Volendam waar ze zin in hadden en werd er een weergaloze voetbalshow gegeven. De bal ging rond alsof de tegenstander er niet stond en de doelpunten vielen als rijpe appelen, de een nog fraaier dan de ander. Lasse Schöne en Big Jhonny zorgden enkel dat de Man of the Match uitverkiezing spannend was, alhoewel ook Sibum aanspraak maakte op die titel. Of Bouaouzan, die loos ging. Het zag er dat eerste uur eigenlijk allemaal even fraai uit. De schitterendste goal kwam van Van Beukering, die met een prachtige boogbal zijn gram haalde.
Tot de zes-nul was het enkel de vraag of we er nog in zouden slagen PSV bij te halen op doelsaldo, daarmee nog een plekje hoger op de ranglijst komend. Maar na een uurtje waren de mannen toch wel een tikkeltje verzadigd. Wie zal het hen kwalijk nemen met de pot tegen de Spurs in de benen en die tegen Moskou voor de boeg? Ik niet in elk geval.
Aanvallend bracht Volendam los van de eerste paar minuten echt helemaal niets. Ik denk dat Adelaar ze in de rust de opdracht heeft gegeven te proberen de schade beperkt te houden, anders had de uitslag nog veel wilder kunnen zijn. De eretreffer kwam uit de lucht vallen en deed aan het onthutsende niveau en de onbegrijpelijke intenties van de gedoodverfde degradatiekandidaat niets af.
Om hier en daar wat spelers rust te gunnen en anderen een kans, maakten Otten. El Kabir en zowaar Collins John in de tweede helft hun opwachting. Bij die laatste kwam het er nog niet helemaal uit zullen we maar zeggen, maar vreemd is dat niet gezien zijn totale gebrek aan wedstrijdritme. Beer van een vent wel, dat belooft nog wat.
Gelachen werd er ook. Niet alleen NEC heeft spelers die tobben met de kilootjes, getuige het olijke dikkerdje dat de bal namens Volendam zes keer uit de touwen mocht graaien. “Papier hier, papier hier!” Ook wel geinig: met 5-0 voor gaan zingen “alles of niets”. Jaja, we kwamen de middag wel door.
En de collega’s uit het palingdorp? Die gingen met zijn zessen weer naar huis. Met de belbus.
Joris