Het kan niet op de laatste tijd. Je vraagt je af wanneer (en of) er een einde komt aan de fantastische reeks die NEC in de tweede seizoenshelft neerzet. Een vraag die een onbehaaglijk gevoel in de maag met zich meebrengt want is volgende week niet….? Laten we hopen dat de recordreeks nog een tijdje aanhoudt, in elk geval nog een weekje. Want een recordreeks is het inmiddels. Nooit eerder in de geschiedenis van de club wonnen we vijf uitwedstrijden in de eredivisie op rij. Het unieke aan de huidige reeks is dat de tegenstanders met o.a. Feyenoord, Heerenveen en nu dus Roda niet de minsten waren. Tegelijk draaiden we op het hoogste niveau nooit eerder zo’n goede seizoenshelft. En dat met nog twee wedstrijden te gaan!
De uitwedstrijd tegen Roda kon in principe met eigen vervoer bezocht worden, al diende daarvoor wel diep in Limburg aan de A2 het omwisselbiljet voor een echt kaartje omgewisseld te worden. Dat kaartje kwam tezamen met een routebeschrijving die veel weg had van een kleurplaat. Het versterkte het gevoel van een speurtocht dat je toch al vaak bij een autocombi hebt. Overigens is er op de regeling verder vrij weinig aan te merken, want Roda heeft de zaken altijd prima voor elkaar. Met de routebeschrijving in de hand rijd je zo naar het stadion alwaar een aparte route je keurig naar een grote bewaakte parkeerplaats naast de ingang van het uitvak brengt. Prima geregeld, al is de ontvangst in het stadion, met een lange gang met hekken waar ze in de Gaza nog de handen voor op elkaar krijgen en het welkom van de gestresste ordedienst, minder in orde.
Het grote uitvak was redelijk goed gevuld, zeker voor een vrijdagavond wedstrijd die ook nog eens live op tv te zien was. Naast het uitvak nam de selectie van voetbalclub DIO uit Druten plaats (met Luuk Maes in de gelederen, die nog even toegezongen werd) en ook zij kwamen duidelijk voor de rood-zwart-groenen (in blauw uittenue vandaag). Het eerste half uur gebeurde er weinig, de tijd werd verdaan met lachen om Duitse reclameborden (Mediamarkt – ich bin doch nicht blöd!) en ergeren aan het felle licht van het enorme scorebord dat het uitvak telkens in een ander kleurtje zette. Toen sloeg de vlam echter in de pan. Allereerst kopte Van Beukering de eerste echte kans van NEC binnen, al vonden de thuisfans dat daar een duwfout aan vooraf ging en niet veel later lag Davids opeens op de grond en stond Van Boekel met een rode kaart te wapperen. Het ontging eenieder in het uitvak volledig wat er gebeurd was, maar een 0-1 voorsprong tegen tien man was uiteraard reden voor een uitgelaten stemming.
Het thuispubliek was furieus op arbiter Van Boekel. De man werd eerder dit seizoen al mister VVV genoemd door Lokhoff en het feit dat Roda volgende week tegen de Venlonaren moet aantreden helpt niet om die schijn weg te nemen. NEC voetbalde rustig door, na een goede actie van Holman verzuimde El Akchaoui onze club voor rust op een comfortabele voorsprong te zetten. De rust werd benut door de thuisclub om de mensen aan te moedigen toch vooral mee te reizen naar de Kuip voor de bekerfinale en/of een seizoenkaart voor volgend seizoen te kopen. Bij dat laatste ben je dan volgend jaar verzekerd van een stoeltje mét je eigen naam er op. Ideetje voor in de Goffert?
Na rust ging NEC verder waar het gebleven was. De ene na de andere grote kans diende zich aan, ze werden allemaal op grootse wijze gemist. Roda putte er moed uit en ging driftig op zoek naar de gelijkmaker. Net op het moment dat die druk echte vormen begon aan te nemen vond Lens eindelijk wel een gaatje, 0-2. Een groot gevoel van opluchting maakte zich van het uitvak meester. De mensen van DIO zaten toen overigens al weer in de bus. Blijkbaar vond de veiligheidsdienst van Roda het toch allemaal wat te link en was het uitvak ook geen optie. Dat is een beste rit voor één helftje voetbal. Na de beslissing verzuimde NEC het doelsaldo op te vijzelen (kan straks ook nog wel eens rol gaan spelen), maar niemand maalde er om. Been strooide nog even wat zout in de Kerkraadse wonden door afdanker Sibum een publiekswissel te gunnen, het was duidelijk, de buit was binnen en na 28 punten uit de laatste elf wedstrijden ziet de toekomst er weer zonnig uit.
Nog twee wedstrijden en we weten of de eindspurt een plekje in het linkerrijtje heeft opgeleverd. Maar laten we eerst maar eens om het Gelders kampioenschap gaan strijden. Kom op NEC!
Pol