Na de tamme wedstrijd van donderdag had NEC wel wat goed te maken voor het handjevol getrouwen, die weer de moeite hadden genomen af te reizen naar lovely Den Helder. Het kwam al met al best goed. NEC speelde niet fantastisch, maar wel rete-effectief: drie goals uit vier kansen, dat geeft hoop.
Sparta had aanvankelijk het beste van het spel, terwijl de Kasteelclub met het verlies van Emnes en Boukhari toch een flinke veer moest laten deze zomer. Daar staat de komst van Poepon tegenover. Tekend dat zo’n jongen liever voor Sparta speelt dan voor Willem II trouwens. Sparta speelde dwingender dan NEC en kreeg de eerste twintig minuten twee dikke schietkansen, beiden net over. Vrijwel uit het niets schoot Rutger Worm de bal vanaf links heel netjes in de touwen. Leuk om te zien hoe blij hij ermee was: ik constateerde donderdag al dat Worm weliswaar niet bijster veel klaarspeelde, maar wel lekker fanatiek was. Des te lulliger dat hij een minuut of tien later geblesseerd uitviel, na een pittige botsing met een Spartaan. Niks ernstigs hoop ik.
Vlak daarvoor lobte Davids de 2-0 erin, compleet tegen de verhouding in, maar wat geeft het. Dankzij het onnavolgbare puntensysteem van het Maritiem Toernooi (drie voor de overwinning, één voor een gewonnen penaltysessie, één per doelpunt, tenzij die tegen een amateurclub gescoord is…), had NEC met de rust de cup virtueel in handen!
Terwijl de lucht lelijk betrok, pakten we nog maar eens een pintje, zo stil aan goede bekenden met de barman ter plekke. De hilarische omroeper (ook elk jaar van de partij) rekende ons nog eens voor hoe spannend het allemaal was en terwijl sportpark De Streepjesberg lekker volstroomde met fans van FC Den Helder en Jong Ajax, balden de twee Eredivisionisten weer verder. Wederom had Sparta het beste van het spel, wat na een kwartiertje resulteerde in de 2-1. Nadat Saidi (waarin ik altijd de nieuwe Babangida hoop te zien, behalve dat hij alleen maar snel, doch niet zo goed is) oog in oog met Wapenaar faalde, was Tshibamba wel trefzeker. Wel een leuke voetballer overigens. Sierlijk.
Tien minuten voor het fluitsignaal legde Luinge de bal op de stip, na een charge van Wisgerhof, maar Baart stopte de pingel voortreffelijk. Omroeper blij, want bij de 3-1 eindstand zouden de strafschoppen beslissen wie de tournooiwinst pakte. En zulks liep goed af voor NEC, ondanks het aanstellerige lobje van El Akchaoui op de lat: niet doen, boefje, als je strakjes tegen Vitesse vanaf elf meter mag aanleggen!
Al met al vermaakten we ons weer kostelijk in de Kop van Noord Holland. NEC liet zien erg effectief te kunnen zijn, we misten Lens en Holman, maar namen toch vrij gemakkelijk afstand van Sparta. En alhoewel het allemaal niks zegt, vonden we het toch leuk in de trein naar huis te kunnen opscheppen over de prestaties van de onzen.
Joris
