Het is half februari en NEC strijdt nog steeds op twee extra fronten: beker en Europacup. Dat is sportief een prachtig resultaat, maar lichamelijk is het zwaar voor de selectie. Fysiotherapeut Han Tijshen kan dat zelfs voelen aan de spieren van de spelers: ,,Je moet heel nauwkeurig weten en meten wat alle individuele spelers qua belasting nog aankunnen. Daar zijn we bij NEC vrij ver in.’’
In het dorpje Doornenburg zijn de meeste inwoners eerder voor Vitesse dan voor NEC. Dat verandert de laatste jaren in Nijmeegs voordeel, maar Han Tijshen (35) was altijd al NEC-minded. ,,Ik kende de club ook een beetje, oud-speler Berry Arends is familie van me. Als fysiotherapeut kwam ik bij TOP Oss terecht, waar Cees van der Linden me vandaan plukte. Toen Cees naar PSV vertrok, heb ik zijn taak overgenomen.’’ Tijshen werkt op dezelfde manier als Van der Linden, met vertrouwen als leidraad. ,,Dat is zo belangrijk. Als spelers bijvoorbeeld blessures gaan verzwijgen doe je het niet goed. En veel van wat ze je vertellen, blijft altijd binnen de muren van de behandelruimte. In een enkel geval stap je er juist wel mee naar de trainers. Omdat het van invloed is op z’n presteren. Dat is een kwestie van aanvoelen.’’
Het aantal blessures bij NEC is gering, de medische staf doet haar werk dus prima. Zonder de spuit te gebruiken, die maatregel is achterhaald. ,,Als wij inschatten dat iemand niet honderd procent belastbaar is, wordt dat besproken met die speler en met de trainers. Preventief rust geven is dan vaak al een oplossing, zoals laatst met Bas Sibum. Bovendien: als je niet helemaal fit bent neemt de kans op blessures meteen enorm toe. Ik geniet er ook van hoe iemand als Jhonny van Beukering omging met zijn overgewicht. Heel positief en met volledige inzet het probleem aanpakken. Dat is mooi om te zien.’’
,,Profvoetballer is een levensstijl’’, zo vervolgt Tijshen. ,,De arbeid en rustverhouding, uitgebalanceerde voeding. Wij vragen veel van hen. Daarom vind ik ook dat wij het goede voorbeeld moeten geven en net zo ‘verstandig’ moeten leven. Een dikke fysiotherapeut, dat vind ik bijvoorbeeld echt niet kunnen’’, stelt de afgetrainde Tijshen. Een belangrijk onderdeel van het werk van Tijshen vindt plaats gedurende de 90 minuten van de wedstrijden. De kans op blessures is dan het grootst, omdat dan op het scherp van de snede wordt gestreden. ,,Vroeger ging er op de trainingen ook wel wat mis. Denk maar aan de oudere vedette die een jonge speler op z’n plaats zet, met alle gevolgen van dien. Dat gebeurt niet meer, zeker niet bij NEC. Er is onderling veel respect.’’ Tijshen is tijdens de wedstrijd supergeconcentreerd. Het helpt immers al enorm als hij een incident dat tot een blessure leidt, goed heeft gezien. ,,Het veld op rennend passeren in mijn hoofd alle mogelijke kwetsuren de revue, naar aanleiding van wat ik zag. Bij de speler aangekomen moet ik een snelle en juiste conclusie kunnen trekken. Door goed te voelen en de reactie van de speler te peilen lukt dat. Overigens hoeft dat niet tot in details: kunnen doorspelen of moeten wisselen is op dat moment al nauwkeurig genoeg.’’
Eerst TOP Oss, en nu bijna drie jaar NEC. Tijshen heeft zijn hart verpand aan de voetbalsport. ,,Andere sporten hoeven voor mij niet. Voetbal is in alle opzichten het meest interessant. Ik ben ambitieus, vind dat ook helemaal geen vies woord. Zoals wij hier bij NEC bezig zijn, met clubarts Sjoerd Jan de Vries, Michel de Gruyter en Bart-Jan Lourens, dat is ook heel vooruitstrevend. We meten alles, en vaak. Als je niet voortdurend op zoek bent naar hoe je jezelf en je werk kunt verbeteren, is het betaald voetbal niks voor je. Ambities horen daar bij. Dus bij deze: ik word ooit fysiotherapeut bij het Nederlands elftal.’’
Bron: De Brug Nijmegen