Na een extreem succesvol jaar als 2008 is de vraag gerechtvaardigd wat het referentie- of ijkpunt van NEC zou moeten zijn. De onthutsend zwakke prestaties van onze club eind 2007 geven geen goede indicatie, net zo min als de uitschieter van vorig jaar, waarin NEC tot de best presterende ploegen van het land behoorde.
Een indicatieve maatstaf is de hoogte van de begroting. Om ons heen kijkend in Europa wordt steeds duidelijker dat succes voor een aanzienlijk stuk wel degelijk te koop is. In Nederland hangt de hoogte van de begrotingen in de eredivisie voor een groot deel samen met de grootte van het achterland waarover een club beschikt. Wie objectief naar beide maatstaven kijkt, zal inzien dat NEC in dat opzicht clubs als Groningen, Twente en Heerenveen ver voor zich moet laten en in mindere mate ook niet op kan tegen clubs Utrecht, NAC, Roda en misschien zelfs Vitesse. Het is niet denkbeeldig dat zich in de toekomst Den Haag in het rijtje mengt. Tel daar de traditionele top drie en het Chelski uit Alkmaar bij op en de conclusie is dat NEC normaal gesproken zal eindigen in de bovenste helft van het rechterrijtje. Omdat bij het zetten van een target de lat altijd iets hoger wordt gelegd, is een plek in het linkerrijtje dan ook een goede doelstelling. De clubleiding heeft de afgelopen tijd niets meer en niets minder dan bovenstaande doelstelling gecommuniceerd.
Wie echter in de afgelopen transferperiode de reacties van een groot deel van de NEC supporters op de verschillende fansites en het SV forum peilt, zou het idee krijgen dat we één van de grotere clubs van Nederland zijn. De verwachtingen zijn extreem hoog gespannen. Wie tien jaar geleden had voorspeld dat een icoon van de Deense nationale ploeg, een speler die louter bij grote clubs heeft gespeeld, met veel plezier bij NEC op de flank kwam ballen, was volstrekt voor gek verklaard. Dat het tegenwoordig mogelijk is, vind ik fantastisch en een beloning voor een gedegen beleid, maar tot mijn verbijstering vragen supporters zich af of hij het niveau van NEC wel aan kan. Waar vijf jaar geleden de ene na de andere speler gratis de deur uitliep om zijn heil elders te zoeken, moet nu iedere club die mee wil snoepen van ons succes langs de kassa. Spelers overigens, die vrijwel allemaal gratis of voor een kleine vergoeding naar NEC zijn toegehaald en door de goede resultaten nu veelgevraagd zijn. De prijs van succes? Ik betaal hem graag!
Het meest geschrokken ben ik echter nog wel van sommige reacties op de move van onze succestrainer. Niet zelden beklagen supporters zich dat alles in de voetballerij om geld draait en dat clubliefde ver te zoeken is. Het argument werd tegen Peter Wisgerhof gebruikt, die jarenlang alles voor de club heeft gegeven en een mooie stap omhoog, al werd zelfs dat door sommigen ontkend, kon maken. Mario Been heeft zijn liefde voor Feyenoord nooit onder stoelen of banken gestoken maar koos desondanks tot twee keer toe voor NEC. Immers, ten tijde van de meeste recente contractverlenging, had zijn status in den lande al grote hoogten bereikt en was de situatie bij Feyenoord al precair en was dus niets makkelijker geweest dan af te wachten en zijn destijds lopende contract uit te zitten. Been bevestigde recent zijn commitment door vrij snel aan te geven het seizoen bij NEC af te maken. Uiteindelijk kwam de belangstelling en dus de verhuizing wel, waarna sommige supporters het nodig meenden Been te betichten van contractbreuk, valse voorwendselen, leugens en wat al niet meer. Een dankwoord en een welgemeend ‘veel succes’ lijkt me meer op de plaats voor de man die NEC mede heeft gebracht tot de successen van 2008.
Niet lang daarna kwam NEC met Milano Koenders tot een huurovereenkomst voor de rest van het seizoen. Een uitstekende oplossing om het plotseling vertrek van Wisgerhof op te vangen, waar een permanente vervanging op korte termijn niet beschikbaar bleek. ‘Alweer een afgedankte huurling,’ klaagden nuilers, die kennelijk al weer vergeten waren dat het feit dat wij dit seizoen door Europa dartelen voor een aanzienlijk deel door een eerdere AZ huurling werd bewerkstelligd.
Het korte termijn nuilen viert hoogtij in een tijd waarin wij hoog vliegen. Want als we ons ergens zorgen over moeten maken is het niet de vervanger van een centrale verdediger of versterking voorin maar over de toekomst van onze club. Een toekomst die voor een aanzienlijk deel bepaald zal gaan worden in de komende maanden als de plannen van de uitbreiding van de Goffert in een beslissend stadium komen. Plannen die gaan bepalen of we in de toekomst langzaam, heel langzaam, de vooruitzichten naar boven of naar beneden bij kunnen stellen en dus het nieuwe ijkpunt zullen bepalen. Plannen die in mijn optiek weinig reeël en erg kostbaar zijn en de valkuil van een verbanning naar Bijsterhuizen in zich hebben, als uiteindelijk zal blijken dat een groot stadion in het park niet haalbaar is. Iets dus om echt in de gaten te houden, meer, veel meer dan het balanceren van een selectie van een club uit de top van de rechterrijtje, die zo graag in het linkerrijtje wil eindigen. Want dát, zo hebben ze al bewezen, komt onder leiding van Mario en Carlos helemaal goed.
Pol