Edgars neef zet je zomaar niet opzij
Lorenzo Davids riep zich zelf ooit tijdig tot de orde. Hij was wild, maar houdt zich nu alleen nog bezig met voetballen.
In de brasserie van stadion De Goffert roept Lorenzo Davids moeiteloos het moment in herinnering waarop hij besloot dat de wilde, agressieve jongen die hij was niet langer mocht bestaan. De gedachten van de 22-jarige middenvelder van NEC gaan negen jaar terug, naar 2000, toen hij in Suriname de dood van zijn opa verwerkte.
‘Er komt een dag dat je jezelf tot de orde roept en nagaat wat je precies wilt’, zegt hij. ‘Hoe ver wil je komen in het leven? Wil je het gaan maken? Die vragen stelde ik mezelf tijdens het rouwproces na het overlijden van mijn opa. Daarna ben ik heel rustig teruggekomen in Nederland en ben ik me echt gaan focussen op het voetbal.’
Terwijl de jongere neef van oud-international Edgar Davids op kalme toon een mooi betoog houdt over toewijding en leven voor je sport, legt NEC-coach Mario Been enkele meters verderop uit waarom hij Rachid Bouaouzan heeft teruggezet naar het tweede elftal.
Het is een ontluisterend verhaal aan de vooravond van de UEFA Cupwedstrijd tegen HSV, die juist tot zo’n feestelijke stemming leidde in Nijmegen. Eerder zette Been een andere recidivist, Collins John, al uit de selectie. En ook dinsdag blijkt hij gedecideerd in zijn optreden tegen een hardhorend bluffertje zonder verantwoordelijkheidsgevoel.
‘Tijdens de wedstrijdbespreking heeft hij niet één seconde naar het bord gekeken. En op de training maakte hij ook een zeer ongemotiveerde indruk’, zegt Been over Bouaouzan. ‘Helaas hebben we weer te maken met een talentvolle speler die zijn eigen ego belangrijker vindt dan het team.’
Professioneel
Een aanvaring met de trainer, het is iets dat de oude Lorenzo Davids misschien had kunnen overkomen. Maar de middenvelder, die nu professioneel is ingesteld, staat daar ver vanaf. Hij is bezig aan een sterk seizoen waarin hij is uitgegroeid tot een dragende speler voor het elftal.
‘Vroeger was ik wild en had ik te veel energie. Een dag voor de wedstrijd ging ik nog uit’, zegt Davids. ‘Ik had heel gemakkelijk op het verkeerde pad kunnen raken, want ik ging met foute types om.
‘Ik zie die jongens nog steeds, maar het is niet meer van: hé, ga je met ons mee? Ze zeggen tegen mij: houd jij je maar bezig met voetballen. Wij zijn van de straat en wij doen ons ding.’
En Davids gaat zijn eigen weg. Om zijn ontwikkeling te stimuleren volgt hij loop- en krachttrainingen bij Troy Douglas, net als Edgar deed. ‘Die extra arbeid verricht ik omdat ik er in de zware wedstrijden wil staan. Ook in het laatste kwartier wil ik me nog net zo laten gelden als in de 75 minuten daarvoor. Ik mag dan een klein mannetje zijn, niemand zal denken dat hij mij zomaar aan de kant zet.’
Gepassioneerd
Een andere Davids verdiende met die mentaliteit bijnamen als ‘de pitbull’ en ‘de piranha’. Lorenzo heeft zich nog geen bijnaam verworven, maar zijn manier van spelen is in elk geval even dwingend en gepassioneerd als die van de topvoetballer Edgar Davids die Ajax, AC Milan, Juventus en Barcelona diende.
‘Edgar is agressiever en pakt meer gele kaarten dan ik. Daar let ik goed op, dat ik niet onnodig wordt geschorst’, zegt Lorenzo als hij zichzelf vergelijkt met zijn beroemde familielid. ‘Als Edgar de kans krijgt te scoren, dan maakt hij ’m wel. Dat moet ik nog gaan beheersen.’
Maar zijn vorderingen zijn evident en de coach die hem al jaren de weg wijst, ook als speler in de jeugd van Feyenoord, is Mario Been. ‘Hij heeft altijd vertrouwen in mij gesteld en daardoor ben ik gegroeid als speler. Om een voorbeeld te geven: zondag tegen Heerenveen speelde ik een zeer slechte eerste helft, vooral de eerste 20 minuten.
‘Als ik zelf trainer van NEC was geweest, had ik Lorenzo Davids gewisseld. Maar Been liet mij staan en na rust stond er ineens een andere speler. Dat zag de trainer misschien wel aankomen.’
Hoewel het verleidelijk is te denken dat Davids zijn coach komend seizoen misschien wel zal volgen naar Rotterdam-Zuid, is de speler daar zelf niet zo van overtuigd.
‘Er is mij in elk geval nog niets gevraagd’, zegt hij met een grijns. ‘Ik denk dat de kans dat ik met hem meega 40 procent is. Feyenoord heeft niet veel geld op dit moment en ik denk dat ik wel duur voor ze ben.’ Zijn contract loopt namelijk nog door.
Uiteindelijk wil Lorenzo de tweede Davids worden die het shirt van Barcelona draagt, zegt hij zonder enige terughoudendheid. ‘Barcelona is geen droom, maar een missie. Toen ik Edgar als dienende middenvelder achter Ronaldinho het vuile werk zag opknappen, dacht ik: dat wil ik later ook doen voor een grote ster. Voor mij zou dat geen punt zijn.
‘Ik weet dat ik op het hoogste mik. Niemand hoeft me eraan te herinneren dat ik nu bij NEC speel en dat Barcelona behoorlijk ver weg is. Maar ik wil daar wel ooit naartoe groeien. Die drang leeft heel erg bij mij. Daarom investeer ik nu zoveel in mezelf.’
Bron: De Volkskrant