De stemkantoren zijn weer gesloten en de exit-polls zijn niet meer relevant, want de officiële uitslagen van de DTH awards zijn bekend. Onverwacht veel supporters namen de moeite om te stemmen op de in totaal 9 awards en hoewel bij een aantal awards de winnaar op voorhand al duidelijk was, zijn er toch nog wel een aantal verrassingen.
We begonnen de DTH awards met de poll voor de meest supportersvriendelijke speler, beter bekend als de “Golden Retriever award". Van Beukering, Pothuizen en Sibum waren de genomineerden. Winnaar werd, tot verbazing van Babos die bij de uitreiking van deze award aanwezig was, Patrick Pothuizen. Potje kreeg meer dan de helft van de stemmen. Zijn open manier van communiceren met supporters en altijd tijd hebben voor een handtekening, een foto of even een praatje wordt terecht erg gewaardeerd.
De prijs die niet ieder jaar gegeven wordt is de “Rood Groen Zwarte Hond”, de oeuvreprijs voor alle verdiensten voor NEC. Met Mister NEC Wisgerhof, toptrainer Been en routinier Pothuizen kende deze award natuurlijk super nominaties. Het unieke gebeurde: Twee kandidaten kregen exact evenveel stemmen en verdienden allebei deze award: Mario Been en Peter Wisgerhof! Mario Been heeft z’n DTH-award inmiddels gekregen. Om de reis naar Peter te kunnen maken is nog even de goedkeuring nodig van onze penningmeester, want ook bij ons sloeg de financiële crisis in als een bom en is het afwachten of er nog geld in de kas zit voor een tankje benzine. Hoe dan ook; twee waardige winnaars voor deze award die het allebei ook dubbel en dwars verdienen.
Ook de “Beste Baasje Bokaal” werd een prooi voor Mario Been. Vorig jaar won Mario deze prijs ook al, maar toen waren de verschillen wat groter. Deze keer stond er een andere sterke kandidaat bij, namelijk de enige echte Bikkel Ron De Groot. De derde kandidaat voor deze prijs voor het beste bestuurslid, medewerker of lid van de technische staf was commercieel manager Schele Daan. De man met het beste NEC lied van de laatste vijf jaar!
De prijs voor personen en groepen die iets goed hebben gedaan voor alle supporters wordt beloond met de prachtige award “De Gouden Kennel”. Deze prijs ging vorig jaar naar Legio Noviomagum. Ook dit jaar waren de mannen van de mooie doeken genomineerd. De andere twee nominaties waren voor het begeleidingsteam van de Europese uitwedstrijden vanwege de goede organisatie en Bart van Café De Derde Kamer. Bart was de enige die z’n kroeg niet dicht deed op de Grote Markt na het halen van de play offs. Ook dit jaar liet hij van zich horen door samen met Roodzwartgroen.nl, CV De Duumkes en het supporterscollectief het grote feest in de spiegeltent te organiseren. Het werd een geweldig feest. Bart van Café De Derde Kamer werd de winnaar van deze award. Hij beloofde ons dat de award een mooie plek zal krijgen in de kroeg. Verwacht had hij het niet zo blijkt wel uit z’n reactie.
De award met de langste titel werd een prooi voor Peter Wisgerhof. De prijs voor spelers die in woord en gedrag nog steeds laten merken dat NEC in hun hart zit “De uit het hok, maar niet uit het hart award” is dus de tweede prijs die Peter op de schoorsteenmantel kan zetten. Waarschijnlijk heeft Peter dit te danken aan z’n mooie woorden die hij over had voor de club waar hij vertrok halverwege het seizoen. Ook Eppie kreeg veel stemmen, maar dat is logisch want als je aan iemand niet hoeft te twijfelen dat hij een NEC hart heeft, dan is het Arjan Ebbinge wel. Muslu kreeg wat minder stemmen dan verwacht. Zou dat komen door z’n interview waarin Muus niet zo handig werd geciteerd of was het omdat de andere twee genomineerden gewoon goede tegenkandidaten waren?
De aanmoedigingsprijs (“De Roestige Drol”) kende ook een “sterk” deelnemersveld. Genomineerden waren namelijk het gajus van Dinamo Boekarest, die het leuk vonden om fakkels in het familievak te gooien, de politie van Rotterdam die het nodig vond om eerst alle supporters bij elkaar te gooien om ze vervolgens allemaal te trakteren op een tikje met de gummiknuppel en als laatste de ongemotiveerde spelers uit de selectie. Het zal niemand verbazen dat de roestige drol een eer werd voor de laatstgenoemden. De twee belangrijkste voorbeelden zitten inmiddels weer in Engeland te genieten van hun salarisstrookje. Hoewel een tripje naar Engeland altijd leuk is, was er bij DTH toch weinig animo om deze award persoonlijk uit te reiken. En om dan de prijs aan één of twee anderen te geven zou wat lullig en oneerlijk zijn. Daarom besloten we om naar de eindverantwoordelijke te gaan voor deze ‘aanwinsten’: Carlos Aalbers. Natuurlijk is Carlos ook niet degene die je de schuld kunt geven van spelers die er gewoon geen zin in hebben, maar Carlos was wel zo sportief om de prijs in ontvangst te nemen. Carlos deelde de mening van de aanwezige supporters en beschouwde deze award dan ook echt als een aanmoedigingsprijs om dit soort toestanden in de toekomst te voorkomen, voor zover hij dat zelf in de hand heeft.
“Het Gouden Asiel” is de award voor meest supportersvriendelijke club voor uitsupporters van NEC. Voor de tweede keer op rij ging deze prijs naar de Achterhoek. Deze keer was het verschil met de andere twee (Heracles en Feyenoord) wel heel erg groot. Maar wat wil je: Vrij vervoer, een gezellige kroeg dichtbij het stadion, een broodje frikandel met mayo bij binnenkomst en lekker druk en gezellig in het uitvak. Zo hoort een uitwedstrijd te zijn! Dikverdiende prijs dus voor de superboeren!
De uitslag van de award voor het beste talent van NEC werd een prooi voor Lasse Schone. Lasse een talent? Ja, je zou het niet zeggen, maar deze speler is al zo goed op zo’n jonge leeftijd, dat het lijkt alsof hij al jaren een gearriveerde speler is. Ook Lorenzo Davids was genomineerd en ook voor onze pitbull is het verhaal dat bij Lasse staat, van toepassing. De derde genomineerde was Saidi. Deze speler heeft een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt dit seizoen en lijkt op basis daarvan misschien wel het meeste op een talent volgens de traditionele kijk op dat begrip. Lasse was erg in z’n nopjes met “De Gouden Puppy award” en vond het geweldig dat hij deze prijs had gekregen “van de supporters.”
De laatste award was die voor de beste speler: “De Gouden Hond”. Ook voor deze award waren Lorenzo Davids en Lasse Schone genomineerd. De derde genomineerde was dit keer niet Saidi, maar onze betrouwbare doelman Gabor Babos en laat nou net hij deze award gewonnen hebben! Gabor zelf was erg verrast: “Ik voel me vereerd en had dit eerlijk gezegd ook niet verwacht”, waren de woorden van onze Hongaar, die daarmee een andere Hongaar (Vadocz) aflost als beste speler van het seizoen volgens de bezoekers van DTH. Onze doelman is waarschijnlijk het meest constant geweest. Altijd een zeven, altijd een paar cruciale reddingen, slechts af en toe een heel enkel foutje, maar altijd iemand waar je als team op kunt bouwen. Wat ons betreft is deze prijs voor Gabor dan ook dik en dik verdiend!
Tot slot een filmpje waarin te zien is hoe de awards uitgereikt werden. De DTH crew gebruikte low budget opname technieken en was ook nog dermate aangeschoten dat alleen een plek van maximaal 20 meter van een bar geschikt werd bevonden. Kortom: excuses voor het matige geluid.