Ook de medewerkers van De Trouwe Honden hebben de afgelopen weken last van de hitte gehad en vonden het te vermoeiend om allemaal vragen voor een interview te bedenken. Een spelletje spelen is altijd leuk en als er één speler in onze selectie is die wel van een spelletje houdt is dat natuurlijk ‘Potje’. Gewapend met Pim Pam Potje (een absurde variant van het aloude Pim Pam Pet) en natuurlijk onze memorecorder (want zin om te schrijven hadden we niet), gingen wij naar De Goffert.
Denk je even snel een spelletje met Potje te kunnen spelen, dan heb je het mis. Voordat Pothuizen tijd voor ons had moest hij eerst samen met Björn Vleminckx en een kersvers bruidspaar op de foto. En Potje zou Potje natuurlijk niet zijn als hij nog snel even navraag doet over waar het feestje die avond zou gaan plaatsvinden.
Enfin, genoeg geleuterd. Tijd voor het spel: Pim Pam Potje. Het is heel eenvoudig. De Trouwe Honden hebben bij de letters verschillende begrippen bedacht uit het roemrijke verleden van deze modelprof. Potje mag steeds een ‘hengst’ aan de draaischijf geven en zal over het begrip dat begint met de gedraaide letter iets vertellen.
Een trotse Pothuizen met zijn DTH Award!
Enigszins onwennig geeft Potje voor het eerst deze middag een hengst aan de draaischijf. Het is de letter S van “Sparta thuis” geworden.
Pothuizen al lachend: “Ik heb toch al wat bekerfinales en Europese wedstrijden mogen spelen maar dit is voor mij persoonlijk toch wel het hoogtepunt uit mijn carrière. Het blijft ongelofelijk als je eigenlijk verdediger bent en je moet als aanvaller invallen in de 80e minuut en dat je dan in 82e en 84e minuut weet te scoren en in de 90e minuut ook nog eens een publiekswissel krijgt. Het was ook nog een hele belangrijke wedstrijd. We waren de weg omhoog al ingeslagen maar als we deze wedstrijd zouden verliezen zou de degradatiestreep weer dichterbij komen. Na de wedstrijd werd ik natuurlijk overal tegengehouden en werd ik door iedereen aangesproken. Toen ik weer in de kleedkamer kwam lag er al een sigaretje en een lekker biertje op me te wachten en kreeg ik een staande ovatie. Dat was toch wel kippenvel. Ik heb die dag wel 100 berichten op mijn telefoon gekregen. Eigenlijk had ik die derde ook nog moeten maken, maar op deze manier was het natuurlijk al helemaal fantastisch. Dit zal ik nooit meer vergeten.”
De kop is er af en Potje draait snel verder voor het volgende begrip: de E van “Europa in”.
“Ik zou wel weer met NEC Europa in willen. De Europese wedstrijden van afgelopen seizoen waren echt fantastisch om mee te maken. Ik heb de wedstrijd uit tegen Boekarest nog eens teruggekeken en na het fluitsignaal lopen Gábor en ik gelijk naar de supporters die achter onze goal helemaal gek worden. Daarna met zijn allen vieren dat we naar de volgende ronde gaan is gewoon fantastisch. Udinese was natuurlijk ook ‘kicken’ toen het in Engeland 2-2 werd en wij juist op dat moment de 1-0 scoren. Niet alleen voor ons als spelers maar ook voor de supporters waren het natuurlijk fantastische reisjes ondanks dat ze bijna een hypotheek moesten afsluiten om mee te kunnen, maar hier doe je het eigenlijk toch allemaal voor. Met NEC hebben we vaak onderin gehangen en als je dan Europees speelt is dat fantastisch. Europees voetbal halen had er vorig seizoen denk ik ook wel ingezeten. Als we iets scherper voor de goal waren geweest hadden we de play-offs makkelijk kunnen halen. Maar het mocht helaas niet zo zijn. Met FC Twente heb ik ook mooie Europese wedstrijden gespeeld zoals in Polen en met ‘die andere club’ hebben we in Milaan tegen Inter gespeeld. Dat was natuurlijk ook mooi maar toch heel anders als bij NEC en Twente. Als je dan naar de uitwedstrijd tegen HSV kijkt. We verliezen thuis kansloos met 3-0 en dan zie je dat er gewoon 4500 tot 5000 supporters uit Nijmegen naar Hamburg reizen. De sfeer in het stadion was helemaal fantastisch. Ik wist al dat ik in de rust gewisseld zou worden want dat hadden we zo afgesproken. Dan zit je de tweede helft in de dug-out en kan je goed volgen wat er allemaal in het vak gebeurt.”
Het wordt nu hoog tijd dat Potje eens terug in de tijd gaat kijken want hij draait de A van “Airmiles Cup”.
“Dat was toch dat indoortoernooi in Eindhoven?” Potje gaat vol trots met een grote lach op zijn gezicht verder: “die hebben wij gewonnen en kregen toen ook een gigantische beker! Naast het Maritiem toernooi is dat een van de weinige prijzen die we gewonnen hebben. Gentenaar was toen echt de man en Verhoeven speelde ook hartstikke goed. Het toernooi duurde toen ook twee dagen en wij waren na de eerste dag ‘gewoon’ uit geweest. In het reglement stond dat je niet met alcohol mocht spelen want dat zou je 1000 gulden boete krijgen. Gelukkig konden ze dat toch niet controleren. Maar dat was een gezellig toernooitje want er waren ook veel NEC supporters. We wonnen het toernooi eigenlijk vrij gemakkelijk. Ik moet binnenkort maar eens keer kijken of ik daar nog beelden van kan vinden op Youtube want ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik die beelden nooit meer terug heb gezien.”
Tijd voor een nieuwe draai, de U van “Uit de selectie de nieuwe trend”?
“Tja, wat moet ik daar nou op zeggen want het is natuurlijk zonde. Het is nu wel heel anders als vroeger, een stuk strenger ook. Vroeger was alles veel makkelijker en werd er ook niet zo snel moeilijk gedaan. Ik pas me gewoon aan want je moet natuurlijk gewoon met de tijd mee gaan. Aan de andere kant is de mentaliteit bij spelers de laatste jaren ook heel erg veranderd. Zelf vind ik dat iedereen zich gewoon aan de regels moet houden en op tijd moet komen. Overigens is het niet zo dat je gelijk uit de selectie wordt gezet als je één keer te laat komt of een keer iets verkeerd doet. Dan krijg je hooguit een boete. Daar zijn allemaal regels voor en die normen en waarden moeten wij gewoon nastreven.
Inmiddels zit Potje helemaal in zijn eigen spel en draait hij er rustig op los: De D van “Doelman”.
Na een enigszins verwarde blik en een korte uitleg over het hoe en waarom van dit begrip, gaat er toch een lichtje bij Potje branden: “Dat is volgens mij samen met de linksbackpositie de enige plek waar ik bij NEC nog nooit heb gespeeld. Vroeger heb ik in de jeugd weleens gekeept want ik kon bij de lat.”
DTH: Dus als Babos een rode kaart krijgt en we hebben al drie keer gewisseld dan kun jij dus gaan keepen?
“Hahaha, daar hebben we het voor de gein wel eens over. Als de trainer wil dat ik ga keepen dan doe ik dat. Het zal er alleen niet zo stijlvol uitzien als ik op goal ga staan. Maar dat keepen is ook echt nog niet zo makkelijk. Soms keep ik wel eens op de training en merk je hoe hard die schoten wel niet zijn en hoe snel je moet kunnen anticiperen.”
Potje draait fanatiek verder en komt uit bij de N van “NEC gevoel”.
“Dat lijkt me duidelijk: NEC is natuurlijk mijn cluppie! Ik kom hier natuurlijk al vele jaren en ken iedereen bij de club. NEC is een geweldige en vooral warme club. Ik vind het ook altijd erg leuk om overal even een praatje te maken en of dat nou met de materiaalman of met iemand op kantoor is, dat maakt me helemaal niets uit. NEC past precies bij mij want het is een hele serieuze club waar een dolletje ook gewoon mogelijk is. Je merkt het ook goed bij oud spelers. Je hoort nooit negatieve geluiden over NEC en de sfeer die binnen de club heerst. Ik zou dan ook graag na mijn carrière in welke vorm dan ook nog bij NEC willen blijven.
DTH: Wat maakt NEC dan zo anders dan de andere clubs waar je gespeeld hebt, behalve het aantal seizoenen?
“FC Twente was ook erg leuk met De Gier en Doeluh. Op het punt waar FC Twente toen zat, zit NEC nu. FC Twente is zo hard gegroeid en is NEC inmiddels voorbij gegaan. Bij Vitesse had ik vrij weinig met de club en de sfeer. Ik trainde en speelde mijn wedstrijden daar en ging weer naar huis. En als je dan weer terug kan naar NEC is het fantastisch om weer thuis te komen!”
Potje gaat helemaal op in Pim Pam Potje!
Als een van de DTH reporters ondertussen een foto van ‘Pim Pam Potje’ maakt komt de E van “Einde carrière” op de draaischijf te staan.
“Tsja, het zit er nu toch echt een keer aan te komen. Ik heb zelf wel al wel een beetje in mijn hoofd wanneer ik ga stoppen maar in december ga ik daar pas echt een beslissing over nemen. Ik ben natuurlijk al wel een beetje aan het nadenken over wat ik na het voetbal ga doen. Misschien iets als trainer of in de scouting of toch iets heel anders, maar dat weet ik nog niet. Misschien wel iets samen met Jack. Dan kan ik mooi thuis werken en kan Jack alles doen zodat hij mijn linker- en rechterhand wordt. Haha. Ik heb ook een LTS diploma want ik moest van mijn moeder persé mijn school afmaken. Dus ik kan altijd nog in de transportwereld bij Pothuizen in Culemborg gaan werken, want daar zit de halve familie al hahaha.
Eindelijk draait Potje hem dan: de F van “Feyenoord tattoo”.
“Ojeej, het is niet te geloven maar ik was er al bang voor dat die er ook bij zou zitten!” Ondertussen showt Potje zijn beide schouders en laat zien dat er geen Feyenoord tattoo meer zit maar moet wel bekennen dat hij er weldegelijk heeft gezeten: “Toen ik 15 was ging ik vaak met vrienden uit Culemborg naar Feyenoord toe. Op een gegeven moment hebben we allemaal een keer voor tien gulden een tatoeage met de tekst Feyenoord laten zetten. Mijn moeder wist ook niet dat ik die tattoo had, dat is pas later door iemand verraden. Ongeveer twee jaar later ging ik naar ‘de overkant’ toe en mocht ik mee naar een toernooi in Zwitserland. Ik was er toen al bang voor dat ze die tattoo zouden zien dus had er een pleister overheen geplakt en gezegd dat ik achter een haakje was blijven hangen. Uiteindelijk heb ik het wel een keer verteld en toen was het ook gewoon goed. Ik heb hem acht jaar geleden maar weg laten halen en vervangen door een tatoeage van een kreeft omdat dat het sterrenbeeld van mijn kinderen is. Mijn kinderen zijn natuurlijk veel belangrijker voor mij dan Feyenoord.”
Tijd voor nog meer belangrijke zaken want Potje draait de V van “Verhuizing uit De Goffert”.
Als echte clubman heeft Potje hier natuurlijk een duidelijke mening over. “Daar kan ik eigenlijk heel duidelijk in zijn. NEC moet hier gewoon blijven. Ik denk dat je hier ook meer dan genoeg plaatsen hebt om te blijven zitten. Daarnaast moeten ze ook aan de supporters denken. Kijk nou naar Café Goffertzicht, dat kan toch allemaal niet op een industrieterrein. Waar zouden die jongens dan naar toe moeten?”
De volgende draai is de G van “Gaat nog steeds verkeerd bij NEC”.
Patrick begint diep in zijn geheugen te graven. “De club moet het stadion natuurlijk snel uitbreiden zodat er meer sponsoren komen. Qua voetbal zijn we wel stabieler geworden. In de elf jaar dat ik nu bij de club zit heb ik natuurlijk heel veel zien gebeuren en je merkt gewoon dat de organisatie stapje voor stapje steeds verder vooruit gaat. Toen ik voor het eerst bij NEC kwam zaten er maar twee mensen op kantoor en nu zitten er in iedere ruimte vier of vijf mensen.”
DTH: En er is na een lange periode ook een nieuwe technisch directeur gekomen.
“Carlos verdient ook echt een compliment. Er komen iedere keer weer nieuwe goede spelers bij. Ik heb ook het idee dat spelers steeds bewuster voor NEC gaan kiezen. Neem nou Björn Vleminckx, hij kon kiezen uit meerdere clubs waar hij veel meer geld zou kunnen verdienen dan bij NEC en kiest er dan toch voor om NEC als opstap te gebruiken om zich verder te ontwikkelen.”
Potje met paardenstaart in de oude Goffert!
Potje draait de H en roept gelijk lachend: “Homo’s in de voetballerij?!” Helaas voor Potje mag hij ons toch eens vertellen wat voor “Herrie hij in zijn geleasede Toyota” draait.
“Ik heb eigenlijk een vast ritueel als ik naar het stadion ga voor een wedstrijd. Ik begin altijd met het nummer One van Metallica. Als dat nummer is afgelopen ben ik al voorbij hotel Sionshof en net over het spoor zodat ik een ander CD’tje erin kan doen. Dan draai ik nog even een paar andere nummers van Metallica en dan ben ik alweer bij het stadion. Als ik thuis ben dan varieert het nogal wat ik draai. De ene keer is het The Prodigy of Limp Bizkit maar ik kan ook zomaar de radio aanzetten of naar Nederlandstalige muziek luisteren.”
Potje voegt spontaan een extra element toe en probeert vooraf het begrip te raden. Bij de C had Potje Curaçao verwacht, maar helaas, het is “Carnaval.”
Uit betrouwbare bron heeft DTH vernomen dat Pothuizen zelfs met afro pruik en wielrenbroek tijdens carnaval werd herkend. “Haha, dat klopt inderdaad ja. En het jaar ervoor ben ik als Carlos Valderrama verkleed gegaan. Ik was met mijn vriendin in Den Bosch en zag die pruik daar liggen dus die heb ik toen gelijk gekocht. Dat jaar was Lotto ook onze shirtsponsor dus ik heb toen op de club een tenue van Colombia laten bestellen en het shirtje laten bedrukken. Toen zijn we tijdens carnaval naar Den Bosch geweest en Jack de Gier (verkleed als pooier!) was er ook bij. Toen hebben we daar nog balletje staan hooghouden op straat. Iedereen vond dat we er fantastisch uitzagen en het was echt een topcarnaval. Dit jaar heb ik het rustig aan gedaan en ben ik één keer even bij Prins Ummenie in Groesbeek geweest.”
Bij de letter T schiet even niks te binnen. Wij zijn erg benieuwd hoe het met de “tweeling” gaat.
“Dat gaat hartstikke goed. Ze zijn op 16 juli 8 jaar geworden. De een lijkt qua ogen op mij en de ander lijkt qua karakter juist weer iets meer op mij. Het zijn echt kinderen met normen en waarden maar ze hebben gelukkig ook wel hun streken. Ze zijn ook nog een keer komen kijken toen we tegen Feyenoord speelde en ik een eigen goal scoorde. Iedereen begon raar te kijken, want ze begonnen toen ook te juichen want ‘papa had gescoord’. Daar hebben ze het nu trouwens nog steeds over als ze me willen pesten. Dan zeggen ze: “papa jij had gescoord hè tegen Feyenoord in je eigen goal?!” Haha”
“Laatst hadden ze trouwens ook nog een leuke streek uitgehaald want ze belde me op of ik wat fotokaarten voor ze mee wilde nemen zodat ze die konden ophangen op hun kamer. Maar ze hadden er alleen niet verteld dat ze die foto’s door de hele wijk gingen verspreiden. Haha, maar voor de rest zijn het echt twee schatjes hoor.”
Na een paar keer een dubbele letter te hebben gedraaid die al is geweest komen we uit bij de R van “Rust en ontspanning”.
“Na een doordeweekse wedstrijd ga ik altijd gelijk naar huis. Als we in het weekend spelen ga ik na de wedstrijd graag een biertje drinken. Dat is voor mij ook een stukje ontspanning. Dan heb ik een hele week hard getraind en moet ik dat gewoon even kwijt. Ik doe dat al mijn hele voetbalcarrière en ben er nog steeds, ondanks dat sommige mensen dat niet begrijpen. Ik moet wel zeggen dat ik nu een stuk rustiger ben dan vroeger.
DTH: Dus je hebt het ook rustig aan gedaan tijdens de Zomerfeesten?
“Ik heb de vierdaagse dit jaar eigenlijk niet gevierd want we zaten midden in de voorbereiding. Ik ben alleen de laatste dag geweest toen heb ik met wat mensen een paar biertjes gedronken en was ik ook alweer rond 7 uur thuis.” Na de verbaasde blikken van de DTH reporters schiet Potje gelijk lachend in de verdediging: “Niet ’s morgens hè jongens, gewoon netjes ’s avonds, echt waar!”
DTH: En buiten het voetbal om rust je dan veel?
“Ja eigenlijk wel. De trainer geeft ook altijd aan dat we goed onze rust moeten pakken. Dus ik vind het ook wel lekker om thuis een beetje tijdschriften te lezen, te internetten en dan heb ik de kinderen er nog regelmatig bij. Dus ik probeer mijn rust wel zoveel mogelijk te pakken.”
Potje draait deze keer de letter X. Omdat de DTH reporters geen categorie met de letter X konden bedenken krijgt Potje een joker. Dat wil zeggen dat hij aan het einde van het interview als hij alle kaartjes heeft gezien over één begrip dat nog niet aan bod is geweest nog iets mag vertellen. Jaja hoor, er is lang nagedacht over dit spel. Om toch met het spel door te gaan mag Potje opnieuw draaien. Het wordt de letter P van “Paintballen en andere uitstapjes”.
“Daar ben ik toch wel een beetje bijgelovig in geworden. We hebben dat een keer of drie of vier gedaan en hebben alleen maar wedstrijden gewonnen. Maar het paintballen met de selectie was altijd lachen.” Potje denkt even na of het kan en zegt dan; “Ja dat kan ik nu wel vertellen, want nu mag de trainer het eigenlijk ook wel weten ook, haha. Mario Been zat toen bij ons in het team en ik stond toen met Van Emmerik en nog een paar spelers niet zover van hem vandaan. Omdat Mario met de rug naar ons toe stond zijn Van Emmerik en ik tegelijk vanaf een meter of 15 op Mario gaan schieten en schoten hem vol op zijn kont. Dus horen we de trainer ineens vloeken: “Wie was dat?!” Mario keek natuurlijk eerst Van Emmerik en mij aan maar wij schoten gelijk in de verdediging omdat wij bij hem in het team zaten. Mario was inmiddels zwaar pissig en gaf toen Boutahar de schuld. Hij heeft overigens nooit geweten dat wij dat gewoon waren. Haha!”
DTH: En hoe waren die uitstapjes bijvoorbeeld met de selectie naar Antwerpen?
“Dat was ook prachtig. We hebben een keer meegemaakt dat we ’s nachts gewoon uit waren geweest en de volgende middag nog steeds in opperbeste stemming naar de dierentuin gingen omdat we daar zogenaamd supporters van waren. Ik stond toen met Wielaert en Doeluh bij de olifanten en we zijn ons toen als supporters gaan gedragen. Begonnen we met zijn drieën naar die olifant te zingen: “We love you olifant we do, we love you olifant we do” en bij de giraffen klonk het: “Giraffen whoho giraffen whohoho”! Eigenlijk slaat het gewoon helemaal nergens op, maar je had er echt bij moeten zijn want het waren al met al toch wel geniale uitstapjes.”
DTH: En wat gaan jullie dit seizoen doen?
“Met de komst van de play-offs is het allemaal een stuk lastiger geworden om dat te plannen omdat iedereen na de play-offs ook gelijk op vakantie gaat. Nu gaan we nog wel eens met het team een hapje eten en daarna naar het casino of we drinken nog ergens wat.”
Omdat we bijna alle categorieën hebben gehad mag Potje nu voor de laatste keer draaien. De laatste letter is de U van “Uitzendingen over voetbal”.
“Vroeger keek ik er meer naar dan nu. Zondag kijk ik sowieso niets omdat ik dan vaak niet thuis ben. Als ik niet met Jong NEC mee hoef te doen dan wil ik op maandagavond nog wel eens naar Voetbal International kijken. Ik moet toch altijd wel vaak lachen om die Johan Derksen en René van der Gijp als Hans Kraay jr. weer eens in de maling wordt genomen. Maar als je inhoudelijk naar het programma kijkt dan wordt er zoveel onzin verteld. Er zit altijd wel een kleine kern van waarheid in maar over het algemeen is 80% van wat ze zeggen gewoon niet waar.
Potje is toch benieuwd wat er op de overgebleven kaartjes staat die hij niet heeft gehad. Omdat wij de beroerdste ook niet zijn hebben we de kaartjes toch maar aan Potje laten zien. En hij had natuurlijk die joker nog! De eerste korte reactie wilden we jullie niet onthouden, maar met Potje op de praatstoel is kort soms ook nog best lang.
B van “Bascafé”:
“Hmmmm ja, doe maar volgend kaartje”
F van Fietstas:
“Gooi dat kaartje maar in de prullenbak!”
I van “Ideale vrouw”:
“Ja, dan moet ik natuurlijk gewoon mijn vriendin Elly noemen!”
“Jaloers op”?
“Niemand eigenlijk. Iedereen mag verdienen waar hij recht op heeft denk ik dan. Neem nou die vrouw van de Staatsloterij. Wat kan mij het nou schelen dat die vrouw 4.5 ton per jaar verdient?! Ik snap niet dat mensen zich daar zo druk over maken. Ik vind het veel erger dat ik ’s middags om twee uur op teletekst lees dat het lot al is gevallen terwijl ik lekker in spanning voor de tv had willen kijken.” Pothuizen gaat hier serieus op verder: Ik had namelijk graag mijn vermogen die avond willen verdubbelen.” Opnieuw verbaasde blikken bij de DTH reporters. Potje: “Hahaha. Dat zou wat zijn zeg. Ik wou dat ik het allemaal had.”
K van “Kaartje pakken”:
“Ik sta op een derde plaats ja met de meeste kaarten ooit achter Jean-Paul de Jong en Barry van Galen. Maar dat record ga ik niet meer pakken hoop ik want dan zou ik nog een kaart of acht moeten pakken en dat lijkt me toch een beetje te veel van het goede.”
K van “Kaartje leggen”:
“Dat was ook altijd leuk want dat deed ik graag met Peter en Robbie. Op een bepaald moment toen het allemaal niet zo goed ging met team mocht het ook niet meer van Mario. Het was altijd wel leuk want Van Emmerik deed ook vaak mee en die jongen had echt altijd pech. Dus dan hoorde je hem weer door het spelershome vloeken: “Hoe ken da nou?!”. Dus wij zaten hem altijd al gek te maken van “Kom op Raymond, doe een potje mee joh, misschien win je vandaag wel!”
L van “Leuker dan voetbal”:
“Kinderen zijn leuker dan voetbal. Er is weinig leuker dan voetbal moet ik zeggen maar dingen zoals vakantie en dingen met mijn vriendin en kinderen doen zijn dingen die ik toch wel erg leuk vindt.”
L van “Looptraining”:
“Vorig jaar met Toine van de Goolberg was het echt niet normaal. We hebben wat af gelopen toen. We kregen toen zelfs speciale verzuringtraining. Afgelopen week hadden we trouwens ook een hele zware training. We speelde in een partijvorm drie tegen drie op bijna een heel veld en je moest dan vanuit een bepaald vak scoren en je mocht de bal ook nog maar twee keer raken. Dan ga je echt helemaal kapot.”
“Bij Mario was het trouwens ook altijd heel pittig want dan kregen we op één dag voetbal- en looptraining. Maar omdat Mario niet wilde dat het voetballen kwam te lijden onder de looptraining hadden we ’s ochtends altijd de voetbaltraining en ’s middags pas de looptraining.”
Aanvoerder Pothuizen!
M van “Meten is weten”:
“Dat is mijn lijfspreuk geworden. Vroeger moesten we na een looptraining ook wel eens onze hartslag op meten en dan zeiden ze van te voren al dat als je veertig hartslagen had je het met vier moest vermenigvuldigen dat het dan goed zou zijn. Dus iedereen riep gelijk al: veertig!”
N van “Nog een keer doen”:
“Ik heb al veel dingen gedaan die ik graag wilde doen zoals veel op reizen. Ik zou nog wel een keer een rondreis door Amerika willen maken of een mooie reis met mijn kinderen. Maar ik heb plezier in mijn leven, ik ben gelukkig en ben dus nu al een tevreden mens.”
O van “Ouwe lul in de selectie”:
“Maar nog niet te oud!”
S van “Strandrukker”:
“Haha, hoe weten jullie dat?” Na een wedstrijd had ik een beachparty bij mij thuis georganiseerd. Dus iedereen moest ook in strandkleding komen. Ik had toen een hemdje aan en daar stond ‘Strandrukker’ op.”
W van “Wilde haren kwijt”:
“Ja, ik ga dadelijk weer naar de kapper. Ik ben nog steeds een boefje, maar dan wel een stuk rustiger.
W van “Weegschaal en vetpercentages”:
“Elke week staan wij op de weegschaal om gewogen te worden en één keer per twee weken wordt het vet gemeten. Je mag altijd wel een beetje marge hebben maar als je terugkomt van vakantie mag je niet meer dan twee kilo zwaarder zijn dan je streefgewicht.”
Z van “Zes”:
“Dat is al jaren mijn rugnummer. Peter had vier bij Twente en ik ook en bij NEC had ik zes en Peter drie. Dus in dat opzicht hebben we wel dingen uit onze carrière gemeen. Verder vind ik het gewoon een fijn getal en gebruik het ook wel eens bij roulette.”
Z van “Zangcarrière”:
“Ik was vorige week nog een beetje de kast aan het opruimen en kwam toen een foto tegen samen met Marcel Koning dat we zo’n koptelefoon op hebben in de studio. Toen had ik ook nog van die lange haren, haha.”
De zusjes van NEC
DTH: Spreek je nog veel oud spelers?
“Dat valt eigenlijk ook wel mee. Jack spreek ik telefonisch nog wel regelmatig en ik kom hem op de club natuurlijk regelmatig tegen. Marcel Koning heb ik een half jaar geleden nog gesproken. Dit soort contacten verwateren vaak na een bepaalde tijd maar als je elkaar dan weer ergens tegenkomt is het vaak weer hartstikke leuk en gezellig.”
Nadat alle begrippen doorgenomen waren en we van een goedgehumeurde Potje afscheid hadden genomen beseften we dat hij eigenlijk z’n joker nog niet had ingezet. Geef die maar af bij de volgende looptraining Potje!
Daan & Bleum