Jan Bluyssen is Manager Operations van voetbalclub NEC, dat woensdag tegen HSV speelde. Hij hield deze week een Daglog bij.
Maandag 16 februari
Nadat het resultaat van de wedstrijd van zondag enigszins teleurstellend was, moet de knop meteen om. De flow waar NEC zich in bevindt heeft een grote uitwerking op de gehele organisatie. Ook nu weer merken we dat iedereen enorm geconcentreerd werkt aan dit hoogtepunt voor ons allemaal.
De organisatie is in volle gang. Alle afspraken die we de afgelopen weken met elkaar hebben gemaakt, moeten nu tot uiting komen. De UEFA heeft heel veel eisen met betrekking tot hun marketing. Zo moeten er stickers komen aan de binnenkant van de dug-outs, op het wisselbord en ga zo maar door.
Gisteravond heb ik contact gezocht met de UEFA- delegate. Die controleert alle regels en eisen en rapporteert eventuele ongeregeldheden. Wij moeten deze man volledig begeleiden. Vanmorgen hebben we met alle afdelingen binnen NEC bij elkaar gezeten om de komende dagen door te nemen en alle puntjes op de i te zetten. Voor elke voetballiefhebber, onder wie ikzelf, is het een ware eer om dit evenement te mogen organiseren. Mede omdat ik zelf ook uit de regio Nijmegen kom is dit helemaal fantastisch.
Dinsdag 17 februari
Vandaag werd mijn planning helemaal verstoord. De dag begon zoals het hoort, eerst mijn lieve kinderen naar opa en oma brengen. Daarna op het stadion nog wat documenten maken voor de delegate die om 12.30 uur op Schiphol zou landen. Om 11.00 uur vertrok onze commissaris Han Weijers naar Schiphol om hem op te halen.
Toen ben ik gaan kijken naar het doek dat Legio Noviomagum moest laten impregneren; wat een fantastisch doek! Deze kanjers hebben hier wederom veel werk in gestoken en wij als club zijn zeer trots op deze echte fans.
Na een korte bespreking met Lonneke Gijsbers (veiligheidscoördinator) ben ik weer bijgepraat op veiligheid. Dan begint onze persconferentie en krijg ik een telefoontje van Han Weijers vanaf Schiphol; hij kan de delegate niet vinden. Stress. Na lang zoeken en bellen zijn we erachter, hij staat in Düsseldorf! Zijn secretaresse heeft ons een oud document gestuurd met de verkeerde gegevens. Zelf stap ik in de auto en rijd als een gek naar Düsseldorf ( gaat goed op de Duitse autobahn). Dit kost mij in totaal 4 uur. Weg middag, deze zal ik vanavond achter mijn laptop moeten inhalen. Ik voel dat het een heel speciale dag gaat worden. Laat die Hamburgers maar komen!
Woensdag 18 februari
De dag! Na een slechte nacht slapen vond mijn dochter het ook nog nodig om gezellig om 06.15 uur wakker te worden. Alles gaat tot nu toe zeer goed (18.30 uur). We laten niks aan het toeval over. Als ik aankom bij het stadion blijken de mannen van Theo van Benthum (facilitaire dienst) alles al top voor elkaar te hebben. Als vast ritueel is er dezedag om 10.00 uur een vergadering met de clubs, de delegate, scheidsrechters, politie, gemeente, brandweer en EHBO. Alles wordt gecheckt en klopt wederom. Begin van de middag gaan we lunchen met het bestuur van HSV. Daarna meteen naar de stad om te kijken bij het supportersfeest op de Grote Markt. Wat een geweldige sfeer!
Donderdag 19 februari
Gister heb ik tot 18.30 uur geschreven. Op dat moment leefde iedereen om mij heen op adrenaline. Er was geen tijd voor discussies. Mensen met een blik in hun ogen die ik nog nooit gezien had. Onbevangen, nieuwsgierig over wat komen gaat en verrast tegelijk.
Gelijk bij het begin van de wedstrijd wordt er een fakkel in het uitvak afgestoken. Die dingen zijn echt niet te traceren maar gelukkig hebben we deze jongen toch direct opgepakt. De sfeer in het stadion is wel weer echt Europees, fantastisch! Alle tribunes die samen zingen is altijd weer een kippenvelmoment. Door de 2-0 en de soms discutabele beslissingen van de scheidsrechter wordt de sfeer minder.
Dieptepunt is natuurlijk de aansteker waarmee de scheidsrechter wordt geraakt. Ik was ontzettend opgelucht dat hij toch gewoon verder wilde gaan. Blijft wel natuurlijk dat het ontzettend balen is dat mensen zich niet kunnen inhouden bij welke emotie dan ook. Na de wedstrijd overtuigen de scheidsrechter en de delegate mij dat dit niet tegen te houden is. Een kater overheerst.
Diep in de nacht stap ik zeer teleurgesteld in mijn bed. Mijn vriendin vraagt of alles goed is gegaan en ik zeg: „Natuurlijk, ga maar lekker verder slapen.” Zelf lig ik echter nog uren te malen…
Vrijdag 20 februari
Helemaal kapot word ik wakker. Brak rij ik naar het stadion toe. Na een zeer korte nacht is dat ook normaal. Op het stadion heeft iedereen het over ‘ de aansteker’. Wat zonde is dat. Iedereen zal beamen dat de sfeer fantastisch was. Het resultaat was teleurstellend maar we bleven ons team toejuichen.
Nu zit ik aan het voor mij belangrijkste moment in de week. Samen met kinderen en mijn vriendin aan de lekkere hapjes, heerlijk om even thuis te zijn. Ik hoop dat ik het voetbal even van me af kan zetten.
Bron: De Gelderlander