NEC heeft er weer een aanvaller bij die het avontuur zoekt. Saïdi Ntibazonkiza maakte tegen Sparta zijn rentree in de basis.
De uiteindelijke 2-0 nederlaag tegen Sparta Rotterdam verhinderde dat Saïdi Ntibazonkiza met een goed gevoel kon terugkijken op zijn rentree bij NEC. Drie maanden nadat hij zelf een streep door zijn eerste optreden van dit seizoen had gezet, betrad de man uit Burundi gistermiddag in de stromende regen Het Kasteel.
Bij een van zijn eerste acties liet de kleine aanvaller direct Sparta-verdediger Donovan Slijngard zijn hielen zien, waarna Rutger Worm in kansrijke positie hopeloos over de bal maaide. „Dat had een doelpunt moeten zijn. Oh, oh, als Rutger die toch maakt. Wordt het een heel andere wedstrijd, want wij waren de eerste helft beter dan Sparta”, wist Ntibazonkiza. Aan niets was in die eerste helft te zien dat de flankspeler al die maanden niet meer op eredivisieniveau had gespeeld. Drie wedstrijden met Jong NEC waren voor de interim-trainers Wim Rip enWilfried Brookhuis voldoende om de Afrikaan gistermiddag een basisplaats te gunnen. Moeilijk had hij dat niet gevonden. „Voor de wedstrijd werd ik door de andere spelers gesteund.
We waren vastbesloten om met z’n allen een goed resultaat neer te zetten. Dat leek ook te lukken. Tot die 1-0. Wat een ongelooflijke rotgoal. Zo onnodig. Net als die tweede vlak na rust.” Hij beaamde dat zijn tweede helft minder was dan de eerste. „Het bleef maar regenen. Dat veld werd slechter en slechter. Na rust ben ik met pinnen onder de schoenen gaan spelen. Maar het maakte allemaal niks meer uit. Bij elke actie kwam de mat mee, zo leek het wel.”
Licht geërgerd schudde hij het hoofd. „Ik vind het echt heel erg dat we verloren hebben. We zitten in een slechte positie. We hebben de punten hard nodig. Daarom is volgende week weer zo belangrijk. Tegen RKC moeten we winnen.” Het zit er dik in dat Ntibazonkiza zaterdagavond weer een basisplaats krijgt. „Je ziet wat er gebeurt als hij zo speelt”, wist Rip. „Tegenstander opzoeken. Acties maken. Als Saidi dit vasthoudt, zie ik niet zo snel iemand die hem kan vervangen. Verrast was ik niet. Ik ken hem al zo lang. Saidi is een doodgoeie gozer. Goede voetballer ook. Alleen heeft hij af en toe wat sturing nodig op momenten dat hij het iets te gemakzuchtig gaat opnemen. Moet je hem even achter de broek zitten. Dat hebben we er nu wel uit hoor. En dat blijft zo, want als het terugkeert, speelt-ie niet. Zo simpel is het ook weer.”
En Saidi. Die lachte ondanks de nederlaag heel even zijn tanden bloot toen hij aan volgende week dinsdag herinnerd werd. „Dan komen mijn vrouw en mijn kind aan op Schiphol. Eindelijk herenigd met mijn familie. Ze zijn alles voor me.”
Bron: De Gelderlander