Kilometervreter NEC verlangt naar gevoel van de 6-1 tegen Volendam.
Op verzoek ging hij in gedachten even terug naar 30 november. Volendam bezocht De Goffert en werd door NEC met 6- 1 van de mat gespeeld. „Toen lukte echt alles”, zei Lorenzo Davids zaterdagavond met een bijna gelukzalige glimlach. „Elke kans was een doelpunt.” Maar het besef dat er opnieuw belangrijke punten waren verspeeld in de wedstrijd tegen Roda JC (1-1) drukte die herinnering weer snel naar de achtergrond. Doelpunten, daar gaat het om. En NEC maakt ze nauwelijks meer. „We trainen hard. En dan gaan ze er wel in”, zei Davids. „Maar in de wedstrijd is het allemaal net niet. En dat duurt nu al een paar weken zonder dat je verbetering ziet. Al die gemiste kansen. Voor je het weet, gaat dat tussen je oren zitten.”
Het ingelijste shirt – de prijs voor de man van de wedstrijd – leunde losjes tegen zijn heup. Terwijl zijn wachtende ploeggenoten Dominique Kivuvu en Milano Koenders er bij waren gaan zitten, stond Davids schijnbaar onvermoeibaar de verslaggevers te woord. Alsof hij niet negentig minuten lang de hele linkerkant van het speelveld had bestreken. Wie al die kilometers maakt, lelt een bal ook wel eens onbedoeld de tribunes in. In Nijmegen wordt zo’n afzwaaier – helemaal als de tegenstander op een 1-0 voorsprong is gekomen – direct ‘beloond’ met een fluitconcert. Davids had de schimpscheuten achter zich gelaten. „Ik speel voor mezelf. Niet voor het publiek”, klonk het nuchter.
Maar dat het op dit moment niet echt lekker gaat met NEC gaf hij volmondig toe. „ Juist omdat we zo moeilijk scoren, is de nul achterin heilig. En ook vanavond stond het goed. We gaven weinig weg. Dan is het dubbel zuur als Roda na rust één kans krijgt en Cissé het gelijk afmaakt.” Op dat moment, met nog krap twintig minuten te gaan, had de wanhoop hem bij de keel gegrepen. „Toen zakte me de moed wel even in de schoenen”, bekende Davids, die direct daarna te laat was om een diepe bal van Roda JC te onderscheppen. „Toen ik vertrok, wist ik het al. Dat ging ik niet halen. Maar dan kun je niet meer terug. Je moet het duel aangaan. Gelukkig wist ik dat Rommedahl in mijn rug zat. Die kon de boel nog corrigeren.”
Mocht de Deen er niet zijn geweest voor de rugdekking, had Davids de overtreding niet geschuwd. Ook al staat hij ‘op scherp’. „Ik weet nooit hoeveel gele kaarten ik heb. Wil ik ook niet. Hoe je daar rekening mee, ga je de duels minder scherp in.” En toen gingen we nog even terug naar Volendam. Of hij zich nog zo’n duel kon herinneren dit seizoen. Davids dacht lang na. „Eigenlijk niet”, klonk het veelzeggend.
Bron: De Gelderlander