Jonge Antilliaanse middenvelder verdient nieuw contract bij NEC.
Hij wijst naar de kat die voorzichtig tussen de koppen koffie op tafel laveert en spinnend nog net niet op het notitieblok van de verslaggever gaat liggen. „Daar heb ik aan moeten wennen”, zegt Shanon Carmelia. „Dieren in huis. Dat kennen we op Curaçao niet. Daar leven alle huisdieren buiten.”
Hij glimlacht. Een jaar voetbalt de 20-jarige Antilliaan nu bij NEC, dat in ruil voor een driejarig sponsorcontract met ‘Curaçao’ op de borst speelt, daar clinincs geeft, trainers opleidt en de grootste talenten van het Caraïbische eiland een kans geeft om bij NEC een bestaan als profvoetballer op te bouwen.
Cherries Carmelia had hem in 2008 met lede ogen zien vertrekken. „Maar mijn moeder vond wel dat ik voor mijn kansen moest gaan. Net als mijn vader. Die was vroeger zelf een goede voetballer, maar brak op zijn 32e zijn been.” Hij is net terug van Curaçao waar de middenvelder met de Dutch Caribbean Stars clinics gaf én het toernooi om de Chippie Polar Cup won. Natuurlijk was hij ook nog thuis geweest. „Bij het afscheid moest mijn moeder huilen. Ze heeft het er nog steeds moeilijk mee. Ze belt me elke dag.”
Hij verruilde zijn geboortedorp Boca Sami op Curaçao voor Bemmel in de Betuwe. Daar woont hij bij Marij Peters, de perschef van NEC, en haar vriend Iwan. In het begin was het even wennen. „Op Curaçao eten we twee keer warm per dag. Als Kerstmis er aankomt, schildert iedereen zijn huis op. Worden de tuinen aangeharkt. Ik droeg er altijd witte sokken. Maakte niet uit onder welke broek. Marij heeft me uitgelegd dat witte sokken eigenlijk niet altijd kunnen. En Iwan heeft me geleerd te sparen. Belangrijk, want ik als ik geld heb, wil ik het gelijk aan allerlei dingen uitgeven.”
Hij merkte ook dat voetballen op Curaçao iets anders is dan in Nederland. „Thuis speelde ik op velden van zand en stenen. Op televisie zag ik wedstrijden uit de Premier League. Gras! Dat wilde ik ook.” Bij NEC werd hij op zijn wenken bediend. „Toen ik hier aankwam. Ik wist het gelijk: dit is groots. Hier begint het. Alles was beter dan op Curaçao. Daar kwamen we met de kleren aan naar de training. En allemaal verschillende shirts. Die had ‘Romario’ op de rug. Een ander ‘Ronaldinho’. Bij NEC kwam ik in een eigen kleedkamer. Elke speler zijn eigen kastje. Iedereen droeg dezelfde kleding.”
En Carmelia merkte direct dat er nog veel te leren viel. „ Alles gaat sneller in een wedstrijd. Op Curaçao kon ik een broodje smeren als ik werd aangespeeld. Hier moet je direct handelen. Alles gaat sneller. Hij leerde veel van Wim Rip, de coach van Jong NEC. „Hij is voor mij enorm belangrijk. Ik ben dankzij hem gegroeid als voetballer.” En Rip liet hem onlangs weten dat hij nog een jaar mocht blijven. „Heb ik wel gevraagd of ik dat zelf verdiend had. Niet dat ze me houden vanwege dat sponsorcontract. Maar de trainer verzekerde me dat zoiets niet het geval was.”
En dus komt er nog een jaar aan waarin zijn gedachten soms afdwalen naar het tropische eiland waar hij geboren en getogen is. „Ik mis de cultuur. De mensen zijn aardig. En vaak arm. Ik verlang soms naar dingen van thuis. Vrienden die je meenemen om te gaan stappen. Ik heb het ontzettend naar mijn zin bij Marij en Iwan. Maar soms voel ik me eenzaam. Verlang ik naar mijn vrienden op Curaçao. Maar ik kan dat goed van me afzetten. Hou ik me zelf voor dat je sowieso een paar dingen moet missen om uiteindelijk iets te bereiken.”
Want hij kent het ultieme doel. Spelers van Jong NEC wijzen vanaf De Eendracht vaak naar die vier lampen. „Het stadion”, zegt Carmelia. „Dat is het doel. Daar wil ik spelen.” Maar stel dat het niet lukt. Dat hij – net als Jean Black, de kersverse international van Angola en speler van het belofteteam – moet vertrekken bij NEC. „Dan keer ik niet automatisch terug naar Curaçao”, klinkt Shanon Carmelia vastberaden. „Ik wil iets bereiken als profvoetballer. Iets doen met mijn leven. Daarom kies ik nu voor mezelf. Ik wil slagen. Lukt dat niet bij NEC, dan desnoods bij een club in de eerste divisie. Maar terug ga ik niet meer.”
Bron: De Gelderlander