Met plagerige spreekkoortjes probeerden enkele oud-ploeggenoten onder aanvoering van Patrick Pothuizen gister- avond Dennis Gentenaar (33) bij elke doeltrap van zijn stuk te brengen.
Maar de sluitpost van Jong Ajax – die tien jaar het rood, zwart, groen droeg – gaf geen krimp. En die andere tien Amsterdammers ook al niet, want de koploper van de eredivisie bij de belofteteams won met 3-1. Al was dat nauwelijks verdiend tegen de ploeg van Wim Rip die maar liefst drie A-junioren had in zijn basiself. "We scoorden inderdaad uit het niets", haalde Gentenaar de 2-1 en 3-1 nog eens voor het voetlicht. "Maar die titel kan ons nu nauwelijks nog ontgaan. Feyenoord speelt weer gelijk. Wij staan zeven punten voor op NEC. Dat heeft weliswaar twee wedstrijden minder gespeeld, maar die moeten ze eerst maar zien te winnen."
Nog ruim drie maanden, dan is hij verlost van Ajax dat hem als derde keeper aan zijn contract hield, toen Hans Vonk vertrok naar Heerenveen. "Sparta had me tijdens de winterstop graag overgenomen, maar Ajax wilde daar niet aan. Vanuit het standpunt van de club misschien begrijpelijk, maar ik denk natuurlijk aan mezelf. Ik was graag gegaan", zegt Gentenaar, die vorige week ook al tegen Jong Feyenoord onder de lat stond, maar zijn dagen verder vooral slijt op het trainingsveld.
Daarom was de wedstrijd van gisteravond een verademing voor Gentenaar die vlak na rust gepasseerd werd door een schot van de Duitse A-junior Bastiaan Weiser. "Van richting veranderd", wist de Nijmegenaar. "Ik was gelijk kansloos. Maar het was leuk om terug te zijn. Goed veld. Prima verlichting. Beetje regen", gaf hij een tikkeltje cynisch aan dat hij van de omstandigheden op De Eendracht niet uit zijn dak was gegaan.
Hij onderbrak zijn verhaal steeds om weer een paar handen te schudden van clubmensen die hun oude doelman wilden begroeten.
"Al die bekenden van vroeger. Mooi om die te zien", zei de sluitpost die zich niet gestoord had aan de spreekkoren van zijn oud-ploeggenoten achter zijn doel. "Natuurlijk heb ik ze wel gehoord. Wat dacht jij. Ze stonden op een paar meter bij me vandaan. Maar ik heb niet gekeken. Hou op. Ik ben hier om een wedstrijd te winnen. Wie was het? Pothuizen? Dacht ik wel", grijnst Gentenaar.
Bron: De Gelderlander