Helemaal onverwacht kwam het nieuws niet. Toch moest Bas Sibum even flink slikken toen de boodschap een paar dagen geleden arriveerde: de middenvelder van NEC heeft het dringende advies gekregen zijn geblesseerde heup nog eens een half jaar rust te gunnen. En als de Drent ergens moeite mee heeft, dan is het wel met stilzitten.
Sibum reisde de afgelopen week samen met fysiotherapeut Han Tijshen naar Engeland voor een consult in de ‘hip unit’ van het Wellington Hospital in Londen. Sibum: „Terwijl iedereen aan de voorbereiding was begonnen, moest ik me beperken tot het krachthonk. Daar had ik moeite mee. Omdat er geen sluitende diagnose was, ben ik op zoek gegaan naar een second opinion. Via Willem Korsten (oud- speler van Vitesse en Tottenham Hotspur, red.) ben ik in contact gekomen met een Engelse specialist. Ik had hem van tevoren de mri- scans opgestuurd. Hij bevestigde wat ik in Nederland ook al te horen had gekregen: het herstel verloopt goed, er zit beduidend minder vocht in de heup. Maar toch is het verstandig een langere rustperiode in te lassen.”
Sibum heeft al ruim een half jaar last van zijn heup. „Na de winterstop begon ik te sukkelen. De pijn beperkte me in mijn bewegingen. Na een tijdje ging het wat beter. In overleg met Mario Been en met de medische staf heb ik toen besloten door te spelen. Er was geen eenduidige diagnose en ik had er alles voor over om met NEC de play- offs te halen. Na de laatste wedstrijd is er een nieuwe mri gemaakt. Die wees uit dat het probleem flink verergerd was. Daarna heb ik de rem erop gezet. In de vakantie heb ik helemaal niks gedaan. En daarna heb ik alleen mijn bovenlichaam getraind. Ik heb de laatste maanden geen vijf meter hard gelopen, behalve toen het tegen Beerschot uit de hand liep.”
Sibum legde zich met frisse tegenzin neer bij de wil van de medici. „Tot de winterstop, luidt de voorspelling. Dat is wel erg lang. Ik ben een liefhebber, raak mijn energie niet kwijt met fietsen of krachttraining. Het liefst zou ik elke dag drie keer trainen om zo snel mogelijk weer fit te raken. Maar ik moet geduld hebben. Soms denk ik wel eens: je kunt beter een knieband afscheuren of je poot breken. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent.”
Bron: De Gelderlander