Hij had heel veel uit te leggen. NEC- speler Lorenzo Davids werd zaterdagavond na afloop van het huzarenstukje tegen AZ (1-0 winst) van camera naar camera gesleept en kreeg de ene na de andere microfoon onder zijn neus geduwd. Iedereen wilde weten hoe de kleine middenvelder de grote reus uit Alkmaar tegen de grond had gewerkt.
Dus verhaalde Davids maar weer eens over zijn ‘gekrulde’ schot in de 87e minuut waarmee hij AZ-doelman Sergio Romero verschalkte en zijn ploeg uitgerekend in het door de DSB-bank gesponsorde stadion een fikse bonus bezorgde. „Het is niet veel ploegen gegeven om hier te winnen”, besefte de 23-jarige Surinamer na het treffen met de tegenvallende landskampioen. „Een gelijkspel was al een mooi resultaat geweest. Nu pakken we hier twee extra punten. Dat het enige en beslissende doelpunt van mij komt, is natuurlijk geweldig.”
Dat zijn inzet onderweg nog door Björn Vleminckx werd getoucheerd en zo net de koerswijziging meekreeg om Romero kansloos te laten, kon de pret niet drukken. „Is dat zo?”, toonde Davids zich verrast. „Ik weet niet of Björn de bal nog raakte. Vind ik eerlijk gezegd ook niet zo belangrijk. We hebben drie punten. Dat is het enige dat telt.”
Vleminckx was overigens de eerste die aangaf dat de treffer volledig op het conto van zijn ploegmaatje kwam. Mooie geste van de Belg, die weet dat scoren geen favoriete bezigheid van Davids is: 3 doelpunten in 69 competitiewedstrijden is niet veel voor een speler op zijn positie.
Het is ook een van de (weinige) punten van kritiek van trainer Dwight Lodeweges op zijn middenvelder. „Hij hamert er voortdurend op dat ik mijn gezicht wat meer bij de ‘zestien’ van de tegenstander moet laten zien en vaker moet schieten. Daar heeft hij wel een punt, al zie ik mezelf toch meer als een speler van de assist. Mooi dat ik de bal nu eens niet heb afgelegd en voor eigen succes ben gegaan.”
Het doelpunt kwam niet eens uit de lucht vallen. AZ had weliswaar een veldoverwicht, gevaar leverde het nauwelijks op. En naarmate het duel vorderde, trok NEC steeds meer knoopjes van zijn verdedigende korset los „ AZ ging na rust nadrukkelijker op jacht naar de winst. Op een gegeven moment speelden ze met wel vijf spitsen. Daardoor ontstond er op het middenveld steeds meer ruimte en kwamen er voor ons in de omschakeling wat mogelijkheden.
Daar hebben we uiteindelijk van geprofiteerd”, aldus Davids, die in de slotminuten wel duizend doden stierf. Had AZ tot zijn doelpunt bijna niets afgedwongen, plotseling was het spitsuur voor het doel van de onverwoestbare Gábor Babos en kreeg de thuis ploeg de ene na de andere riante kans op de gelijkmaker of zelfs meer.
Tijdens die angstige momenten gingen de gedachten van Davids meermaals terug naar zondagmiddag 25 november 2007, het duel bij FC Utrecht. Met een ferme knal van afstand had hij zijn ploeg op 2-2 gebracht. „Hoopte ik dat mijn doelpunt goed zou zijn voor een punt, maar kregen we er in de slotfase nog één om de oren. Ik was even bang dat het vandaag opnieuw die kant op zou gaan. Gelukkig zat het ons nu wel een keertje mee.”
Bron: De Gelderlander