Toen Willem II-trainer Fons Groenendijk zaterdagavond de namen van tegenstander NEC op het wedstrijdformulier zag staan, pepte hij zijn spelersgroep nog maar eens op. Omdat Ramon Zomer zich ‘s ochtends ziek had gemeld en Mark Otten, Bas Sibum en Lasse Schöne al langer in de lappenmand zitten, miste zijn collega Dwight Lodweges vier potentële basisspelers. In het centrum van de verdediging posteerden de bezoekers de 37-jarige oude krijger Patrick Pothuizen. „ Dan moet je bloed ruiken”, zei Groenendijk. „Maar wij speelden onbegrijpelijk angstig. Hanteerden veel te snel de lange bal. Thuis moet Willem II dit soort wedstrijden winnen. Maar die absolute wil heb ik niet gezien. Dat het nog 1-1 wordt is een schrale troost.”
De rampspoed nam voor Lodeweges al snel grotere vormen aan toen de trainer van NEC al na twaalf minuten zijn rechtsback Niels Wellenberg geblesseerd zag afhaken en hij vlak na rust ook de zieke Pothuizen naar de kans moest halen. Op dat moment koesterden de bezoekers een 1- 0 voorsprong (doelpunt Erton Fejzullahu), maar was de wedstrijd niet om aan te gluren. „We stonden goed. Dat wel. We gaven niks weg. Zonder goed te voetballen. Twee, drie balcontacten. En dan waren we die bal weer kwijt. Toch had ik na rust zoiets van: als we dit nog een minuut of zeven volhouden, trekken we die 1-0 over de streep”, had Lodeweges gehoopt.
Een ongelukkige glijpartij van de ingevallen John Goossens in het eigen strafschopgebied, prikte dat ballonnetje met nog een half te spelen door. Saïd Boutahar kon simpel scoren en donkere wolken pakten zich samen boven de Nijmeegse helft. Het spreekt voor NEC dat het uitgedunde gezelschap zich niet van de wijs liet brengen. Waar mogelijk zocht de ploeg de aanval, maar met een half fitte spits Björn Vleminckx ( hij ging in de rust nog netniet op een brancard naar de kleedkamer) en een volstrekt onzichtbare flankaanvaller Moestafa el Kabir, was het eigenlijk nog een wonder dat de gasten in de slotfase de beste kansen kregen. NEC kan wel wat vers bloed gebruiken en hoopt op een snelle terugkeer van Saïdi Ntibazonkiza. Stilletjes, want al te uitbundig wil niemand nog reageren op het bericht dat de aanvaller uit Burundi, die dit seizoen weigerde om voor NEC uit te komen, vandaag weer de training hervat.
„ Zijn terugkeer ligt best gevoelig. Maar Saïdi heeft aangegeven dat hij weer wil werken bij deze club. Daarvoor zal hij eerst fit moeten worden, bereidwillig moeten zijn en berouw tonen. Laat hem eerst maar bij Jong NEC beginnen. Er is veel gebeurd. Maar er is altijd een weg terug”, zei Lodeweges, die in de voorbereiding zeer gecharmeerd was geraakt van de kleine vleugelaanvaller. „We zitten best wel op hem te wachten”, klonk het eerlijk.
Bron: De Gelderlander