In de Brasserie van het Goffertstadion wordt Wim Rip een dag na de bekerwinst op Excelsior door een NEC- supporter gefeliciteerd met zijn eerste overwinning. „Eigenlijk moet ik nu stoppen”, zegt de Wageninger, die na het vertrek van Dwight Lodeweges samen met Wilfried Brookhuis de kar bij het eerste trekt. „Is goed voor mijn c.v. Ongeslagen in het betaalde voetbal.”
Hij lacht een ontspannen lach.
Spreidt de armen om aan te geven dat hij woensdag niet stijf stond van de stress. „Dat ken ik eigenlijk niet. Ik was wel nieuwsgierig. Voelde de kriebels in mijn buik. Maar verder? Net als Wilfried kan ik de zaken goed relativeren.” De eerste afspraak die het duo maakte met de spelersgroep was om weer op ‘nul’ te beginnen. En dus zat Saïdi Ntibazonkiza voor het eerst deze competitie weer bij de selectie. „De problemen lagen voorin. Moestafa El Kabir is na zijn rode kaart bij Jong NEC voor drie wedstrijden geschorst, Rick ten Voorde is zich aan het terugknokken na zijn nierbekkenontsteking en Björn Vleminckx had tijdens de laatste training last van zijn lies gekregen. Ook vanuit de spelersgroep kwam de wens om Saïdi er weer bij te halen. Duidelijker kunnen ze niet aangeven dat hij weer geaccepteerd wordt. Maar daar hing het dus niet van af, hè. We hadden sowieso besloten hem er weer bij te nemen.”
Hij noemt de zege op Excelsior „erg belangrijk” zonder de realiteit uit het oog te verliezen. „Omdat we over verheffend voetbal nog even de mond moeten houden, maar dat gaat wél komen. Na die 1-0 zag je een periode dat we genoeg kwaliteit in de ploeg hebben.” Glimlachend haalt hij een moment terug met Patrick Pothuizen. „Ramon Zomer had net rood gekregen. Ik kijk achterom naar de bank. Trekt Patrick zijn hesje al uit. Hij wilde alleen even weten wie hij koppend moest hebben en daar ging-ie. Dan ben je blij dat je zo’n speler hebt, hoor.”
Hoewel de job tijdelijk is – Rip én Brookhuis hebben de vereiste trainerspapieren niet – zal de coach niet ontkennen dat hij het leuk vindt. „Dit is mooi om samen met Wilfried te doen. Maar wel uit nood geboren, hè. We hebben echt niet met opgestoken vingers vooraan gestaan.”
Want laten we hem goed begrijpen: als NEC straks een nieuwe trainer heeft of assistent Ron de Groot weer helemaal hersteld is, pakt Wim Rip net zo makkelijk zijn job als trainer-coach van Jong NEC weer op. „Een waardevolle taak bij een club waar ik erg in mijn hum ben. Hoofdcoach? Ik ben nooit fan geweest van de opvatting ‘hired to be fired’. Ik heb vastigheid nodig. Ik moet nog gewoon een hypotheek ophoesten.” Een vrijwilliger loopt met zijn lunch (broodje frikandel met veel mayonaise) langs. ‘Wimkeeee”, roept hij joviaal. „Dat vind ik het mooie van deze club. Het is een echte familie. Een van de kernwaardes van NEC.” En dan draait hij zich om naar de dame achter de bar in de Brasserie. „Schrijft u die twee koffie bij mij erop?” „En uw naam is?”, vraagt ze. „Wim Rip”, zegt de tijdelijke nieuwe trainer van NEC.
Bron: De Gelderlander