Hij woont nog geen jaar in Hengelo. Toch keert Rob Toussaint met zijn gezin alweer terug naar Wijchen. Hij kon de lokroep van zijn grote liefde NEC niet weerstaan. Per 1 mei is hij er de Manager Commerciële Zaken.
Zeg Toussaint en er klinkt NEC. Geen wonder, vader Ad ging als klein jochie naar de club en raakte er volledig aan verslingerd. De oude ‘ Toes’ vervulde en vervult nog steeds tal van bestuursfuncties bij NEC. Hij nam op zijn beurt zoon Rob mee naar de Goffert, zo ongeveer vanaf het moment dat die kon lopen. En dus raakte ook Rob volledig besmet met het rood- groen-zwarte virus. En natuurlijk voetbalde Wijchenaar Rob nooit bij een andere club dan NEC. Hij reikte tot de B1, in een elftal met Chris van der Weerden, François Gesthuizen, Andreas Gliatis en Patrick Koolen. Toen sloeg het noodlot toe, een blessure als gevolg van een verkeersongeval voorkwam een mogelijk profloopbaan.
Rob Toussaint ging tennissen en bleek daar ook niet slecht in. Hij haalde als snel een B- ranking en werd zelfs tweemaal Wijchens kampioen. Later begon het toch te kriebelen en meldde hij zich weer als voetballer op de Goffert, bij de amateurs ditmaal. Hij draaide in het eerste amateurteam mee. Hobby en werk speelden zich toen beiden al op de Goffert af. Rob Toussaint was na zijn studie Sporteconomie en Communicatie in dienst gekomen bij de proftak van NEC als medewerker Marketing & Sales.
„Toen de profs bijna alle wedstrijden op zondag gingen spelen, was het niet meer te combineren.” Rob Toussaint bleef uiteindelijk toch niet hangen bij NEC. Hij sloeg zijn vleugels uit. Vertrok eerst naar de afdeling Sportservice van de gemeente Nijmegen en werd daarna commercieel manager bij TOP Oss. Na een jaartje eerste divisie ‘ promoveerde’ hij naar Heracles Almelo. Een overstap die vooral zijn vrouw Marloes toejuichte. „ Zij komt uit Hengelo. Ik heb haar ook ontmoet bij een wedstrijd van NEC in Enschede. Toen we in Wijchen woonden, hadden we het er al vaak over dat zij best terug wilde naar haar eigen geboortegrond. Maar ja, wat was de kans daarop? Dan moest ik een baan vinden bij FC Twente of Heracles.
Dat zoiets uiteindelijk gebeurde, was al heel bijzonder.” Sinds augustus 2008 woont het gezin Toussaint in Hengelo. Rob, Marloes, drie kinderen van 5, 2 en 1 en nummer vier op komst. „Tsja, scoren, daar draait het allemaal op in het voetbal”, grijnst Rob. En om goede relaties natuurlijk. Dus was het nog best lastig toen NEC zich meldde met de vraag of hij alsjeblieft terug naar Nijmegen wilde komen, om Erik Langedijk (alias Schele Daan) op te volgen.
„Marloes is een topvrouw. Natuurlijk was dit een lastige beslissing. Maar zij weet dat mijn enige echte voetballiefde NEC heet. Dit is een geweldige kans en een geweldige baan.” En daarom begint Rob Toussaint dit weekeinde opnieuw bij NEC. Een terugkeer die voelt als een warm bad. „Natuurlijk kun je best bij een andere club werken dan die waar je hart ligt. Dat heb ik bij TOP en Heracles ook gedaan. Maar het is toch net anders. Voor mij geeft werken bij NEC een stukje extra emotie. En voetbal is nu eenmaal emotie. Natuurlijk moet je rationele beslissingen nemen, maar juist door die betrokkenheid voelt werken bij NEC voor mij nog meer als hobby dan als werken.”
Voor NEC is de rentree van Rob Toussaint een al eerder gekoesterde wens. Hij werd de voorbije jaren al vaker gepolst. Een van de redenen dat men hem zo graag terugwilde, beaamt algemeen directeur Jacco Swart, is dat men in hem een cultuurbewaker ziet. Iemand die de ins en outs van de club kent, evenals de geschiedenis en de mensen. NEC heeft wel meer van die mensen in huis: Maurice Gubbels, Ronnie de Groot, Ellen van Eldik, Theo Cornelissen, en Theo van Benthem. Rob Toussaint: „ Aan de ene kant is cultuurbewaker een mooie titel. Natuurlijk zijn mensen die dat aan bagage meebrengen, belangrijk. Maar ik vind de term ook wat vervelend. Je moet niet alleen iets willen bewaren of in stand houden. Je moet ook willen verbeteren.”
En NEC zal moeten veranderen de komende jaren. Daarbij speelt een nieuw of verbouwd stadion een grote rol. „Er liggen allerlei rapporten en onderzoeken. Die ken ik nog niet, dus ik kan niet echt zeggen wat mijn voorkeur heeft: verbouwen of verkassen. Ik weet wel dat er iets moet gebeuren. Bij Heracles zijn de commerciële inkomsten de voorbije twee jaar met 35 procent gestegen. Dat zal in de huidige situatie bij NEC niet lukken. Wat betreft toeschouwers zitten we vol. Wat betreft sponsorstoelen en reclameboarding is er nog wel een beetje ruimte maar ook niet zo veel meer.” „Inderdaad, zoals de voetbalwereld zich nu ontwikkelt, is stilstand achteruitgang. Als het even kan moet dus in 2009 besloten worden wat er gaat gebeuren met het stadion. Dan duurt het twee of waarschijnlijk drie jaar voor dat ding ook echt staat. Maar dan kun je ook toewerken naar die nieuwe situatie. Dan heb je een verhaal naar je partners.”
Bron: De Gelderlander