Voor NEC én Bas Sibum eindigde het rampjaar 2009 dan toch nog positief. NEC won in Groningen en Sibum maakte na zeven maanden zijn rentree.
In de wedstrijd had hij zichzelf in bedwang, maar toen Bas Sibum na de 2-0 zege tegen FC Groningen eerst richting het vak met de 300 (!) NEC supporters liep en daarna de tribune opzocht waar zijn vader en vijf van zijn beste vrienden stonden, grepen de emoties hem naar de strot. Als in een waas liep de middenvelder, die na een blessureperiode van liefst zeven maanden gisteravond in de Euroborg dan eindelijk zijn rentree maakte, daarna door de catacomben van het stadion naar de kleedkamer.
„Het heeft ook erg lang geduurd”, zei de middenvelder met rood omrande ogen. Na rust was hij het veld ingekomen voor Mitchell Burgzorg. De opdracht van trainer Wiljan Vloet was duidelijk. „Bij balverlies speelde ik rechtsback. In balbezit schoof ik door naar het middenveld”, legde Sibum uit.
„We moesten weer grip op de wedstrijd krijgen. Dat we bij rust nog op 0-0 stonden, was absoluut een pluspunt. Maar dat we anders moesten gaan voetballen, was wel duidelijk. Gewoon net zoals Groningen deed. Fel in de duels. Er bovenop. In de eerste helft kregen zij alle tijd om de bal aan te nemen. Dat kon gewoon niet.”
De Drent was koud binnen de lijnen of hij beging al een overtreding op de rand van het eigen strafschopgebied. „Er was weinig aan de hand, hoor. Maar Van Sichem floot gelijk. En trok ook nog een gele kaart. Ik riep gelijk dat ik niks had gedaan. Gaf-ie de gele kaart aan Rens van Eijden. Die werd woedend. ‘Geef ’m dan maar aan mij’, zei ik. Voor Rens was het veel gevaarlijker.” Hij had niet alleen de scheidsrechter gecoacht. Toen Lorenzo Davids halverwege de tweede helft een vervroegde vuurpijl afvuurde waarna de bal achter de zijlijn stuiterde, draaide Sibum zich onmiddellijk om en maande hem tot kalmte. „We moesten rustiger voetballen. De ruimtes lagen er. Dat wisten we vooraf al. Maar te vaak waren we de bal na twee contacten alweer kwijt.” Maar ach, wat zeurden we nou. NEC zat in de kwartfinale. „Potverdorie jongens. Dit hadden we echt nodig. Ja, ik was best geëmotioneerd.”
Bron: De Gelderlander