Dat gaat snel, moet Rick ten Voorde gedacht hebben toen hij op 16 januari van dit jaar bij FC Emmen zijn debuut maakte in het betaalde voetbal. Zeventien was hij pas. Maar de jonge Drent ging als een speer, scoorde in achttien wedstrijden maar liefst negen keer en incasseerde glimlachend zijn beloning toen NEC hem een driejarig contract voorlegde.
Gisteravond raakte zijn carrière nog een keer in een stroomversnelling. Na twee invalbeurten stond de tiener in de basis bij NEC, dat in de Arena met 3-0 van Ajax verloor. Misschien dat Ten Voorde daarom wel met een donkere blik de mixed zone van de Arena binnenstapte. Zijn coach Wiljan Vloet had hem nog op het hart gedrukt vooral te genieten van deze avond, maar daar was het niet echt van gekomen, zo leek het wel. „Natuurlijk was ik hartstikke blij met mijn basisplaats, maar als het dan zover is, wil je ook goed voetballen. En dat is niet gebeurd. Ik heb wel eens beter gespeeld. Vooral aan de bal vond ik mezelf niet sterk”, wenste de tiener niet al te vrolijk te doen na een 3-0 nederlaag.
Zijn gezicht betrok nog meer toen zijn eerste balcontact ter sprake kwam. Na vier minuten wilde hij kaatsen op Youssef El Akchaoui, maar huppelde het speeltuig zomaar over de zijlijn. „ Daar baalde ik enorm van. Zo’n eerste bal. Die moet toch gelijk goed zijn. Maar misschien waren het wel de zenuwen. Joh, ik ben net achttien. En dan debuteren in de eredivisie. Uit tegen Ajax nog wel.”
Aan alles had hij gemerkt dat dit dus echt iets anders dan een wedstrijd op vrijdagavond met FC Emmen. Of op de maandag met Jong NEC. „Dit is de eredivisie, hè. Tegen Ajax. Een topclub. Je merkt het vooral aan het handelingstempo. Dat ligt veel hoger.” Zijn eerste halfuur mogen we bestempelen als kleurloos. Maar na een gewonnen duel met Urby Emanuelson leek de wedstrijd voor de jonge spits te kantelen. „Daarna ging het beter, maar op een gegeven moment kreeg ik een knietje in mijn dij. Maar ik heb niet om een wissel gevraagd. Dat doe ik niet snel.”
Na 57 minuten haalde Vloet hem naar de kant voor Rutger Worm. Onderweg naar de bank vroeg de NEC-coach of hij nog genoten had. „Toch wel, hoor”, zei Rick. ,,Ik had één kaart gekregen. Die was voor mijn vader. Hij volgt me al vanaf mijn vijfde. Tijdens de warming up heb ik hem nog gezocht. In De Goffert weet ik precies waar hij zit. Maar dit is de Arena, hè. Ik kon hem echt niet vinden.” Volgende week thuis tegen Vitesse. Er gloort weer een basisplaats voor Ten Voorde. Tenzij ze in Zeist alsnog de schorsing van Bjorn Vleminckx terugdraaien. „Daar hoop ik echt niet op. Bjorn is een topgozer. Hij begint te scoren. Die moet spelen. En een basisplaats wil ik zelf afdwingen. Niet via de tuchtcommissie.”
Bron: De Gelderlander