Middenvelder keert na negen weken terug met ijzersterke invalbeurt.
Met een applausje had hij de spreekkoren van de meegereisde NEC- supporters beantwoord. Na afloop van de 2-0 overwinning op FC Utrecht zongen de Nijmeegse fans Rutger Worm hartstochtelijk toe. „Vond ik een mooi gebaar van ze. Daar kan ik dan van genieten”, glunderde Worm, die gisteren, bijna twee maanden na de schouderoperatie, zijn rentree maakte in de hoofdmacht.
In het half uur dat hem gegund was, deed Worm niets verkeerd. „Het is een beginnetje”, bleef de Nijmegenaar bescheiden. En in één adem loofde hij nog maar eens de fysiotherapeuten van NEC. „Han en Michel hebben uitstekend werk verricht. Die schouder was zo stabiel als- ie maar zijn kan.”
Vanaf de bank had hij kunnen constateren dat het niet echt liep. „Het was geen beste wedstrijd”, hield Worm zich nog keurig op de vlakte. „ Maar ik kwam er niet in met de gedachte dat ik het wel even zou maken, hoor. Van de andere kant had ik wel zoiets van: kom op Rut, de trainer brengt je niet voor niets.” Zijn mooiste moment van de middag? Worm dacht even diep na. „Dat steekpassje op Joël (Tshibamba, de andere invaller, red.) met buitenkant rechts. Vond ik een heerlijk moment. Zo Rut, niet overdrijven dacht ik nog. Maar ik vond wel dat het lekker ging.”
Toen Lorenzo Davids daarop werd neergehaald en Youssef El-Akchaoui de vrije trap met hulp van de blunderende Utrecht-doelman Michel Vorm binnenschoot, viel alles op zijn plaats. Twee minuten na die 1-0 kopte Thsibamba de bal uit een corner van Worm tegen de touwen en had NEC de wedstrijd in z’n zak. „ Ik bracht hem aardig voor”, schetste de specialist zijn hoekschop die in werkelijkheid grensde aan perfectie.
Heel af en toe had die schouder nog door zijn hoofd gespookt. „Toen Maguire er met zijn volle gewicht aan ging hangen. ‘Als ik nu verslap, ga ik ’m voelen’, wist ik. Maar ik stond zo onder spanning. Ik merkte helemaal niks.” Hij bewoog zich soepel door de catacomben van stadion Galgenwaard. Worm hoorde er weer bij. Uitgerekend op een moment dat zijn hockeyende vriendin het omgekeerde meemaakt.
Anouk Janssen kreeg vorige week te horen ze uit de selectie van hoofdklasser Nijmegen was gevallen. „Da’s lelijk voor haar,” wist Worm. „Maar met haar kwaliteiten moet ze ergens anders wel aan de bak kunnen komen. Die potentie heeft ze. Ze moet alleen zorgen dat het hier ( Worm wijst naar zijn hoofd) in orde is. Dan komt ze er vanzelf uit. Ik kan het weten. Ik heb het zelf meegemaakt.”
Bron: De Gelderlander