Soms is er zo’n wedstrijddag dat je bij de bussen aankomt en de bui op de een of andere manier al ziet hangen. En dan kan het nog zo’n mooie lentedag zijn geweest, gisteren was er zo één. Misschien zijn het de aardstralen, misschien is het de opgebouwde ervaring of misschien is het wel je eerste ochtendplasje waar je het aan voelt, maar nog voordat we de bus instapten, was er het sterke gevoel dat we eigenlijk alleen naar de hofstad zouden afreizen om dat nieuwe stadion daar eens te inspecteren. En aan het einde van de dag kon de balans worden opgemaakt: onze ploeg verloor kansloos met 3-0 en dat stadion daar aan het Prins Clausplein… laten we het erop houden dat het zijn tijd ver vooruit was! Waar de kredietcrisis pas sinds de zomer zijn stempel drukt op de bouwsector, daar heeft men in Den Haag twee jaar geleden al op alle fronten beknibbeld!
Met maar liefst vier bussen de A15 af! 
En het leek allemaal zo goed te beginnen! Het tot een paar maanden geleden vaste aantal van twee bussen voor een uitwedstrijd met de verplichte combi blijkt inmiddels te zijn verdubbeld. Maar liefst vier bussen vertrokken vanaf Stadionplein 1. En dat zonder kidsclubbus (althans zonder officieel als zodanig aangewezen juniorbus)! Nu moet toegegeven worden dat één van de vier bussen ongeveer halfvol zat, maar voor een toch vrij lange rit is dat niet eens zo vervelend voor de wat langere NEC’er! Na een rook- en wildplaspauze onderweg, we moesten even wachten omdat we zo enorm vroeg waren vertrokken dat ze in Den Haag de troepen nog niet gereed hadden, kwamen we aan bij de koektrommel. Want daar heeft het glimmend zilveren stadion van ADO nog het meest van weg. Al is zilver misschien niet helemaal het juiste woord.
Blik, gracht en fietspad
Blik komt meer in de buurt. Het is alsof de aannemer bij Unox is langsgegaan om de restanten van de blikken erwtensoep als bouwmaterialen op te kopen. En vervolgens heeft-ie waarschijnlijk een oproep in de krant geplaatst of er nog ergens een aan LSD verslaafde planoloog was die de aan- en afvoerwegen van het nieuwe stadion wilde ontwerpen. Net als in Groningen vonden ze het kiezen van de makkelijkste route, namelijk vanaf de snelweg rechtstreeks met een afrit het uitvak in, kennelijk zóóó twintigste eeuw. In plaats daarvan moeten de bussen nu via een fietspad(!) rakelings langs een slotgracht die veel weg heeft van het Nauw van Calais richting uitvak rijden. Met onze vier busjes was het al een hele toer, dus je moet er niet aan denken dat Feyenoord een keer met duizend man op visite komt. Dan kan het ouderwetse ‘links-rechts’ nog uiterst vochtige gevolgen hebben!
Kinderarbeid! 
En als je er eenmaal bent valt het stadion zelf ook danig tegen. De catering is wel cool: ze hebben gewoon een hele stapel frikadellen, kroketten en kipkorns in een warmhoudapparaat gegooid en de dochters van de stewards gecharterd als verkopers. En hoewel de dames ons uiterst vriendelijk mededeelden dat alle snacks al voor de wedstrijd uitverkocht waren (toegegeven, later arriveerde een nieuwe voorraad en dat waren er weer zoveel dat de kipkorns aan het einde gratis werden weggegeven!), stal een menneke dat nauwelijks boven de balie uitkwam de show. Naar eigen zeggen was hij acht jaar oud, volgens zijn zus (?) was hij toch echt negen, maar we moeten hoe dan ook terug naar de negentiende eeuw voor de tijd dat je op die leeftijd legaal te werk mocht worden gesteld. Afijn, het doet er niet toe, hij deed goed z’n best en het optellen van de bedragen ging meestal ook zonder al te grote problemen!
Tellen
En nu we het toch over tellen hebben: dat konden de Haagse stewards ook doen met betrekking tot kapotte stoeltjes in het uitvak. Ondergetekende is uit voorzorg enkel op kaal beton gaan zitten, want de groen plastieken zetels waren zo zwak dat een flinke ontluchting als gevolg van laatzaterdagnachtse bier- of shoarma-escapades al tot grote schade kon leiden. En natuurlijk tot een boze Hoofdstewardpolizei die al je gegevens noteert. Stoeltje na stoeltje sneuvelde en zelfs de meegereisde supportersbegeleiding kon niet ontkennen dat dat gezien de kwaliteit ervan nauwelijks verwonderlijk was. Tel daarbij op de toch wat gedateerde indeling met een gracht (vergelijkbaar met ons stadion waarvan iedereen inmiddels vindt dat het ernstig aan vernieuwing toe is), de levensgevaarlijke betonnen afgrond voor de onderste rij stoeltjes en de plexiglaswanden rond 
het uitvak met een ijzeren frame dat al het zicht op het veld wegneemt en je kunt niet anders dan concluderen dat het nieuwe ADO-stadion verre van een juweel is. Is het flauw om te zeggen dat men waarschijnlijk heeft gedacht dat het maar beter was niet te veel te besteden, aangezien de ADO-aanhang het zelf wel binnen de kortste keren zou slopen? De schrik voor veldbestormingen zit er in elk geval goed in, getuige de bordjes die aangeven dat op zo’n actie een stadionverbod van tien jaar en een boete van 15.000 euro staan. Gelukkig konden we een jongen in het uitvak nog net op tijd vertellen dat hij een nulletje had gemist en zo behoeden voor een tegenvaller van 13.500 keiharde euro’s. We schatten in elk geval dat ze in Den Haag met tien man op het veld het stadion er al uit zouden hebben!
De wedstrijd
Maar goed, genoeg over het stadion, er werd ook nog gevoetbald! Het werd 3-0. Wil je daar meer over lezen, dan bieden de sites van De Gelderlander, van NEC zelf en nog wat andere webstekken waarschijnlijk uitkomst. Wij gaan er verder geen woorden aan vuil maken en beperken ons tot de conclusie van de dag: brakke pot, brak stadion, snel vergeten dus!
Thomas