Na een chaotisch voorseizoen konden we dit weekend dan eindelijk echt gaan beginnen. Door de taferelen in Groesbeek en de onweersbuien in Waardenburg dreigde in eerste instantie een ernstige verstoring van de voorbereiding, maar haastig ingelaste oefenwedstrijden tegen Kasimpasa en Telstar, die beide ook nog winnend werden afgesloten, brachten de club uiteindelijk toch nog in redelijk rustig vaarwater. Lodeweges en zijn selectie, voor het eerst in jaren compleet voor de eerste wedstrijd, leken klaar voor de strijd. Mijn maag draaide zich dan ook om toen ik zaterdag het bericht las over de weigering van Saidi te spelen tegen Feyenoord. Dat de voorbereiding alsnog in duigen lag was niet eens het ergste. De grootste frustratie lag in het feit dat er maar geen einde lijkt te komen aan de problemen met onwelwillende spelers. De lijst begint zo langzamerhand schier eindeloos te worden. Om uiteenlopende redenen haalden binnen een jaar John, Bouaouzan, Van Beukering, Radomski, El Kabir en Tshibamba in negatief opzicht de pers en daar kwam Saidi dit weekend dus bij. Ik ken geen club waar supporters zo door hun spelers geschoffeerd worden als dat in het afgelopen jaar bij NEC gebeurd is. Voor veel supporters is met het gedrag van Saidi dan ook echt een grens bereikt, het is die welbekende druppel in de overvolle emmer. De onrust in de selectie moet en zal stoppen.
Met een naar gevoel in de onderbuik veroorzaakt door deze overpeinzingen vertrok een klein legioen NEC supporters zondag naar Rotterdam. Om na een nederlaag aldaar met een veel beter gevoel huiswaarts te keren. De (met afstand belangrijkste) reden van deze ommekeer? Bjorn Vleminckx. Zo simpel is het dus eigenlijk. Je doet het shirt aan, strikt de veters en werkt je negentig minutenlang een slag in de rondte. Wat heerlijk dat NEC (weer) een dergelijke speler in de gelederen heeft. Wat een openbaring na het geneuzel van al die omhoog gevallen ettertjes die vinden dat ze veel te goed zijn om zich het snot voor de ogen te werken in het rood-zwart-groen. Onze Belgische aanwinst zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat de stemming bij de NEC supporters zich ten positieve keerde. Hij was de aanjager van de ploeg die over grote delen van de wedstrijd de betere was, alleen verzuimde de gelijkmaker op de borden te zetten. Komt dat zien mensen, vrijdag in de Goffert: Bjorn Vleminckx.
Was onze Belg dan de enige aan NEC kant die verdienstelijk speelde? Zeker niet. Achterin stond het, zoals gewoonlijk, vrij goed. Wellenberg paste zich moeiteloos aan en ook Van Eijden kon goed mee, al leidde zijn ketser natuurlijk wel de nederlaag in. Radomski was meesterlijk aan de bal, maar had moeite het tempo te volgen en haakte in het verloop van de tweede helft zelfs helemaal af. Niet helemaal fit? Voorin tenslotte lieten El Kabir en nieuwe aanwinst Fejzullahu zien dat er nog genoeg rek in deze ploeg zit. Heerlijk om te zien hoe deze aanvallers zonder schroom in de volle Kuip rond dartelden. Een volle Kuip overigens die regelmatig overstemd werd door het volle uitvak. Ook dat is wel eens anders geweest. De slotconclusie daarom mag zijn dat het best wel eens een heel leuk seizoen kan gaan worden. Als de heren tenminste gewoon gaan of blijven doen waarvoor ze betaald worden: voetballen.
Pol