Soms is een cliché niet te vermijden: het was voor de club, staf en spelers een bewogen weekje toen scheidsrechter Van Egmond gisteren om half drie floot voor het begin van NEC-ADO Den Haag. De hartaanval die clubicoon Ronnie de Groot voor zijn kiezen kreeg, had de gemoederen sinds maandag aardig beziggehouden. Ook de jongens van Legio Noviomagum waren in de weer geweest om onze assistent-trainer middels enkele spandoeken te steunen. Helaas leverde de wedstrijd tegen de Hofstedelingen niet de door het grootste deel van onze bezoekers zo gewenste ‘drie punten voor bikkeltje’ op. Een slechte eerste helft en een bevlieging van Goossens zorgden voor het uiteindelijke puntje: 1-1.
Middelmaat troef
Na de blamage tegen Heracles en de gelijke spelen tegen Utrecht en Willem II was het spannend hoe NEC uit de ‘interlandstop’ zou komen. Zou het spel van de Nijmegen Eendracht Combinatie een opgaande lijn vertonen of zou NEC verdergaan op het niet al te hoogvliegende pad waar het zich op bevond? Tot onze grote spijt moeten we constateren dat eerder van het laatste dan van het eerste sprake was. Vooral in de eerste helft was het vaak bar en boos, maar ook in het tweede bedrijf was van geïnspireerd voetbal nauwelijks sprake. Aanvallend hebben onze jongens eerlijk gezegd weinig andere ideeën dan de lange bal naar Vleminckx, terwijl het ook verdedigend niet altijd al te solide is. De pijnlijke constatering is toch wel dat de schaars aanwezige individuele klasse in het team het zeer matige niveau van de rest voorlopig voldoende weet te maskeren om een echte crisis te voorkomen.
Babos, Goossens en Van der Lat
De eerste helft eindigde met een 0-1 stand. ADO kwam op voorsprong en hoewel ik de Hongaar hoog heb zitten kan ik niet ontkennen dat de kersverse ex-international Babos er voor de tweede keer in korte tijd behoorlijk naast tastte. Voorlopig houd ik het maar op toeval en incidenten, maar het is te hopen dat Gabor vanaf nu zijn goal weer netjes schoon houdt en zijn gebruikelijke missertjes op minder cruciale momenten gaat maken. Niet dat we onze sluitpost nu de schuld willen geven van de matige resultaten van de laatste weken. Op een enkel lichtpuntje na was het ook deze keer gewoon slecht. Toegegeven, Worm viel aardig in en Goossens bekroonde zijn basisplaats met een wereldgoal, maar zo langzamerhand begin ik me wel een beetje zorgen te maken over dit seizoen. We hadden nog geluk dat een zekere Ricky van den Bergh denkt dat hij bij vrije trappen meedoet aan het befaamde latje-schieten, want anders hadden we gewoon verloren. Het kwam de geboren Hagenees op een typische Haags ‘Ricky van de Lat’ te staan. En wij gniffelden wat en knepen in onze handjes. Winst had er overigens ook nog wel in gezeten, ware het niet dat El Kabir in de laatste minuut meende vanaf 30 meter een veelbelovende counter vakkundig om zeep te moeten helpen met een kansloze stift, die misschien op de spelcomputer telkens prachtig in de kruising verdwijnt.
History tends to repeat itself
Het is bijna te hopen dat Bikkeltje snel genoeg de t.v. thuis heeft uitgezet. De prestaties van onze club geven inmiddels wel enige aanleiding om te speculeren over de positie van Lodeweges. Niet eens zozeer omdat de stand op de ranglijst dramatisch is, maar wel omdat het voetballend gewoon nergens op lijkt. Tenzij er iets ingrijpend verandert in het spelbeeld, de langdurig geblesseerden veel eerder dan voorzien hun rentree maken of er in de winterstop flink gewapperd wordt met de lege knip zouden we nog wel eens aardig in de problemen kunnen komen. Mocht dat gebeuren en het vertrouwen in deze coach wat minder groot blijken dan in Mario Been, dan is onze gebruikelijke redder in de nood voorlopig in ieder geval niet beschikbaar… Maar goed, laten we hopen dat dit alles rijkelijk voorbarig blijkt, bij voorkeur te beginnen bij de vorige werkgever van Dwight!
Thomas