In de ‘zo zagen wij het’ van de wedstrijd tegen Den Haag opende Thomas met de woorden ‘soms zijn er van die dagen dat je de bui voor de wedstrijd al ziet hangen’. Vandaag waren die woorden zowel letterlijk, als figuurlijk van toepassing. Bij aankomst op sportpark de Wijchert van AWC waren de wolken al samengepakt, de wind blies hard en in de warming up was tijd voor een dolletje. Het was dan ook wachten op storm, hevige regenval en een nederlaag.
De wedstrijd
Hoewel de inleiding van dit stuk waarschijnlijk anders doet vermoeden, waren onze j
ongens vandaag nog niet eens zo slecht. Het veldspel was best aardig en er werden zo af en toe kansen gecreëerd. Het afmaken van deze kansen bleek echter een groter probleem. Waar in de laatste drie competitiewedstrijden het doel van de tegenstander niet gevonden kon worden, was dat vandaag niet anders. Onze tegenstanders van vandaag deden het daarentegen een stuk beter. Waar stand-in Rein Baart al een paar keer moeite had met afstandschoten, wist Ajacied Sarpong de score eenvoudig te openen via een afgeslagen bal. De tweede helft besliste Goossens, jawel John Goossens, de score op 0-2, na een makkelijk gegeven strafschop. Het zal voor John Goossens overigens vandaag een vreemde gewaarwording zijn geweest om tegen zijn werkgever te spelen. Op zijn spel viel trouwens niet veel aan te merken. Hij speelde, als basisspeler, een prima wedstrijd tegen zijn teamgenoten.
Testspelers
Vandaag was het weer eens tijd voor wat spelers die op proef zijn. Dit keer was het de beurt aan de Australische rechtsback Daniel Mullen en de Finse rechtsvoor Konsta Hietanen. Beide mochten welgeteld een helft spelen. Buiten een aantal moeilijk te verwerken aanspeelpassen voor Mullen, waarna hij overigens makkelijk voorbij kon worden gelopen, en de zwerftochten van Hietanen valt er over deze spelers weinig te vermelden. Het zullen ongetwijfeld aardige gasten zijn, maar de kans dat zij beter tegen een bal aan kunnen trappen dan een van de jongens van het team van de Trouwe Honden is net zo groot als dat zij beiden weer richting huis worden gestuurd. Mario leek in ieder geval niet erg tevreden.
Speaker
Opmerkelijk was de rol van de speaker rond de wedstrijd van vandaag. De opkomst van de basisspelers van vandaag was op zijn zachts gezegd hilarisch. Niet alleen voor ons, ook de voor de jongens die het op het veld moesten doen. Waar de beste mevrouw al erg veel moeite had de naam van onze aanvoerder (dat was overigens ook vandaag weer Youssef El-Akchaoui) uit te spreken, struikelde ze volledig over de namen van Saidi Ntibazonkiza en Lasse Schöne. Bij het team van de Nederlandse beloften was dat overigens niet veel anders. Wij zijn de vervelendste niet, en willen de beste mevrouw een hart onder de riem steken. Gezien de vele buitenlanders op het veld en de moeilijke namen van de Nederlandse jongens is het natuurlijk helemaal niet zo vreemd dat ze er niet uitkwam. Die moeilijke namen passeren de revue bij AWC 1 tegen pak ‘m beet Jonge Kracht normaal toch ook niet!
Uiteinde van het seizoen
We kunnen kort en lang over deze wedstrijd zijn, feitelijk doet het resultaat er gelukkig niet toe. Mario en Ron hebben vandaag genoeg positieve dingen gezien waarmee we het seizoen nog op een waardige manier af kunnen sluiten. Het eind nadert en dan wordt er vaak gesproken over finales. Willen we graag de play-offs halen, dan moeten er in die komende zes finales punten gepakt worden. Te beginnen volgende week thuis tegen FC Twente. Ik heb vertrouwen in een goede afloop, met Mario. Want voetballen doe je niet alleen voor een trainer!
Oe-a-Gentenaar