De afgelopen vijftien dagen moesten onze ploeg maar liefst vijf keer aantreden. Drukke tijden dus voor onze jongens, maar het zijn natuurlijk wel profs. Waar in Alkmaar op fantastische wijze werd gewonnen van de landskampioen, handhaafden onze jongens zich ook in de beker. Een goed perspectief dus voor de rest van het drukke programma. Jammer genoeg bleek er tegen Heracles echter helemaal niets meer van te kloppen en kon thuis tegen Utrecht ook niet de volle winst worden gepakt. Dus moesten er punten worden gepakt in Tilburg tegen Willem II. Maar ook dat lukte slechts moeizaam. Beide teams bakten er vrij weinig van, waardoor een gelijkspel de juiste pu
ntenverdeling was.
Op papier lijkt Willem II, waar van Eijden vorig seizoen nog voetbalde, helemaal geen onaardig team te hebben, maar ze hadden slechts zes punten uit acht wedstrijden. Eigenlijk staat Willem II daar waar ze al een aantal seizoenen bungelen: in de staart van de ranglijst. Tegen ons speelden ze typerend genoeg zoals een ploeg onderaan de ranglijst hoort te voetballen: slecht. Het was dan ook trainer Alfons Groenendijk die na afloop de hand in eigen boezem stak en excuses maakte naar de eigen supporters.
Ook onze jongens slaagden er niet op een goed potje voetbal op de mat te leggen. Maar toch zag het er niet slecht uit toen Erton ons vijf minuten voor de thee op voorsprong zette. Tien minuten na rust maakte oudgediende Boutahar dat doelpunt echter weer onschadelijk. Opvallend genoeg gaf de andere oudgediende (Demouge) de assist. In het verdere vervolg van de wedstrijd kwam alleen onze ‘Stier van Puurs’ nog in aanmerking voor een doelpunt. Maar hij stond na een fout van de doeman van Willem II, waarvan we de naam niet uit kunnen spreken, net niet op de goede positie.
Aanvankelijk moet Lodeweges flink gebaald hebben toen ook Zomer niet aan deze 
wedstrijd kon beginnen. Zomer ‘is magic’ kampte namelijk met griep en kon daardoor in het Koning Willem II stadion niet spelen. Zijn vervanger, Pothuizen, kampte opvallend genoeg ook met griepverschijnselen en redde daardoor het einde van de wedstrijd ook niet. In de rust schijnt hij zelfs nog over z’n nek te zijn gegaan. Er gaan geruchten dat de Mexicaanse griep in de selectie zou heersen. Wij hopen er maar het beste van en wensen deze jongens een spoedig herstel. Ook Wellenberg redde overigens het eind van de wedstrijd niet. Want na een ogenschijnlijk onschuldig tikje van Frank Demouge verliet Wellenberg al na 13 minuten het veld. De ellende leek nog groter toen Vleminckx naar de thee moest worden gedragen. Gelukkig kon de blonde Belg zonder problemen de twee helft meespelen.
Wat nu volgt is een weekend rust, waarna twee thuiswedstrijden volgen. Hopelijk grijpen onze jongens deze periode met beide handen aan om eens goed tot rust te komen en het een en ander te analyseren. Want tegen Ado moeten ze er weer staan, de punten zijn zeer welkom.
Oe-a-Gentenaar