Saïdi Ntibazonkiza wordt voor de tweede keer vader. In Waalwijk stond een auto klaar. Voor het geval bij Sada de weeën begonnen.
Het bekertje met kokosmelk verspreidt een aangename geur. Saïdi Ntibazonkiza nipt eraan en zegt zachtjes dat hij uit de wedstrijd was gestapt als het seintje gegeven was. Niet van zijn trainer Wiljan Vloet, maar van teammanager Ton Spaan. „Sada had het nummer van Ton. Als er iets zou gebeuren, kon ze hem bellen. Was ik onmiddellijk naar huis gegaan. We krijgen een tweede kindje. Ik wilde de geboorte niet missen. Mijn familie is alles voor me.”
Toen hun eerste kindje geboren werd, was hij er niet bij. „Zat ik net drie dagen in Nederland”, zegt de gevluchte Burundees. „Werd ik gebeld door mijn moeder. Je bent de vader van een zoon, hoorde ik. Elke dag daarna hing ik aan de telefoon. Praatte met Sada en Saïdi via Skype. De eerste woordjes. Kruipen. Rechtop zitten. Ik heb het niet meegemaakt. Pas na een jaar zag ik hem voor het eerst.”
Dat nooit meer, weet hij. Maar toch staat Ntibazonkiza deze middag gewoon in de basisopstelling van NEC. „Alles was rustig thuis toen ik wegging. Ik kon gaan.” Tegelijkertijd was er niets aan het toeval overgelaten. Niet alleen lag er een hotline met de Nijmeegse bank, buiten het stadion stond er ook een auto klaar mocht de kleine Ntibazonkiza zich onverwachts aandienen. „Voor de zekerheid”, zei Wim Rip, die bij NEC de beste contacten onderhoudt met de aanvaller uit Burundi. Volgens de assistent- trainer had Ntibazonkiza goed naar de wedstrijd toegeleefd. „Hij was geconcentreerd. Rustig. Er was niets aan hem te merken.”
Zelf erkende de voetballer dat hij het voor even van zich af had kunnen zetten. „Voor de wedstrijd heb ik wel aan ze gedacht. Daarna niet meer. Dan moet je het hoofd erbij houden.” Want de omstandigheden waren al moeilijk genoeg. „Het was een heel slecht veld”, verzuchtte de dribbelaar. „Eigenlijk niet op te voetballen.” Dat deed NEC in de eerste helft dan ook niet. „We speelden heel matig. Pas in de tweede helft kregen we een paar kansen. Ging het beter. Daar hadden we in de rust ook heel duidelijk over gesproken.
Iedereen wist hoe belangrijk het voor de club was. En iedereen gaf daarna honderd procent. Ik vond ons toen ook beter dan RKC. Misschien is de overwinning gelukkig, maar wel verdiend.” Zijn mobieltje geeft aan dat er sms-bericht binnenkomt. Hij kijkt en schudt zijn hoofd. Nee, niet van Sada. Over een uurtje is hij weer thuis. Het zou mooi zijn als hun tweede kindje vóór vrijdag geboren wordt. Want die avond speelt NEC thuis tegen NAC. „We wachten wel af. Ik zal er in elk geval bij zijn. Een geboorte.
Het is nieuw voor mij. Dat wordt spannend.”
Bron: De Gelderlander