Vijf goals scoorde NEC maar liefst tegen Willem II. Voor de laatste keer dat de Nijmegenaren vijf keer wisten te scoren in een uitwedstrijd moeten we helemaal terug naar 2004, toen NEC in Enschede de huidige landskampioen met 2-5 versloeg door doelpunten van Wielaert, Wisgerhof, Tumba, De Freitas en (jaja! Echt waar!) Van Rijswijk. De enige speler in de huidige selectie die zich dit nog uit de eerste hand herinnert is Bas Sibum, al moest hij destijds wel van de andere zijde toezien als Tukker, net als oud-NEC’ers Pothuizen en Van der Weerden (en Heubach natuurlijk).
Wiljan Vloet toonde zich dan ook uitermate tevreden tegenover De Gelderlander. "De voorhoede is pas een dag of vier bij elkaar, toen Chatelle bij de groep aansloot. Toch is het samenspel in de eerste wedstrijd al meteen heel aardig. Daar kan je als trainer alleen maar tevreden over zijn. Er ontstaat iets, dat voel je. We hebben niet in paniek snel een paar spelers gehaald. We zijn geduldig geweest, dat betaalt zich nu uit. We wilden Leroy George en Thomas Chatelle. Beiden laten zien waarom. Mooi."
Toch is iedereen in Nijmegen ervan doordrongen dat de huidige tweede plek, hoe mooi het ook eruit ziet op Teletekst, enigszins geflatteerd is. De punten werden immers behaald tegen ploegen die, op papier althans, dit jaar als zwakkere broeders gezien moeten worden. Er zijn nog genoeg verbeterpunten, die ons tegen sterkere ploegen zeker al de kop hadden kunnen kosten. Vloet tempert dan ook meteen de euforie. "We hebben kwetsbare momenten. Er gaat nog van alles mis, zeker als we in de tweede helft meer risico nemen. We mogen er best even van genieten dat we twee keer achter elkaar een goed resultaat neerzetten. Maar we moeten wel realistisch blijven. Vóór de rust was het gewoon niet goed. We verloren de duels, niemand pakte een man. De absolute wil ontbrak. Dat hebben we in de rust aangestipt en dat heeft de ploeg prima opgepakt. In de tweede helft gingen ze er wel voor. Daarin schuilt een groot verschil met vorig seizoen. Als we toen risico namen, gebeurde er niets. Nu trekken we de wedstrijd naar ons toe."
Uitblinker aan NEC zijde en terechte MOTM was Leroy George. Waar tegen VVV zijn fraaie acties en goede bedoelingen nog niet al te veel rendement opleverden (afgezien van de bal die met kunst en vliegwerk door Van Eijden tot assist kon worden verwerkt), daar was hij ditmaal een echte plaag voor de Willem II defensie. Toch blijft George kritisch op zijn eigen spel en dat van de ploeg. "In Utrecht speelde ik op rechts. Dat is nu links en dan sta ik anders bij het beschermen van de bal als die ingespeeld wordt. Onbegrijpelijk, zo slap als we begonnen. We wonnen het tweede duel niet. Het was onrustig. Gelukkig konden we het na rust omdraaien. Tot die 5-3 van Björn bleef het billenknijpen. Maar deze groep heeft kwaliteit. We kunnen elke tegenstander verrassen."
De fraaie passeeractie en de assist op Schöne die de 1-1 inleidde (vanaf rechts weliswaar) voelde in elk geval als een bevrijding. "Joh, dit heb ik zo lang moeten missen. Dat gevoel bij een doelpunt. En of ik nu zelf scoor of voor de assist zorg. Dat maakt me niet uit. Scoren. Wedstrijden winnen. Man, daar kan ik zo blij van worden. Zag je trouwens hoe Schöne dat schot knap drukte. Die jongen heeft zo’n goede traptechniek." Het was een verschil van dag en nacht met zijn frustrerende bankzit periode bij Utrecht. "Ik praat er liever niet meer over. Mensen die mij kennen, weten dat ik goed kan voetballen. Dat vertrouwen voelde ik vanaf het eerste gesprek dat ik met de mensen van NEC gevoerd heb. Daarom ben ik blij dat ik nu hier zit. En de rest is gewoon verleden tijd." En, daaraan grijnzend toevoegend: "Zes uit twee. Als we zo doorgaan, worden we gewoon kampioen."
Ook de andere aanwinst op de vleugel, Thomas Chatelle, was in zijn nopjes met zijn eerste duel op de Nederlandse velden. De rechter aanvaller, die balbehandeling als zijn sterkste punt noemt, is net als George blij dat hij weer kan voetballen nadat hij bij Anderlecht gedegradeerd was tot bankzitter. "Omdat ons spel in de eerste helft heel onrustig was, vond ik het niet gemakkelijk om me aan te passen. Maar ik zag wel dat er een basis is. Deze ploeg heeft een goede mentaliteit. Ze willen allemaal vechten voor elkaar. Daar is in de rust door de trainer ook op gehamerd. Goed voetbal begint met duels winnen. Dat gebeurde te weinig. In de tweede helft hebben we karakter getoond." Chatelle neemt zich, ondanks zijn status van nieuweling in de groep, ook zeker geen blad voor de mond en hij foeterde dan ook even flink op Vleminckx toen deze te laat reageerde op een van zijn inzetten. "Tijdens een wedstrijd heb je geen tijd om iemand zachtjes op zijn fout te wijzen. Het ging misschien hard, maar ik bedoel het altijd constructief", vergoeilijkt hij. En kritisch voegt hij daar nog aan toe: "Zo’n start van het seizoen geeft natuurlijk een heerlijk gevoel. Daar mogen we best even van genieten. Maar ik waak voor euforie. Want die is na zo’n wedstrijd niet op zijn plaats. We mogen niet uit het oog verliezen dat het in de eerste helft slecht was. De kwaliteit van ons voetbal moet gewoon beter."
Bas Sibum was een van de zwakste spelers op het veld zondag, maar maakte tegen Willem II wel het doelpunt waaraan de fraaiste combinatie van de middag vooraf ging. Sibum gaf daarvoor ook alle krediet aan de voorbereiders. "Alle credits gaan naar George en Chatelle voor de combinatie en de complimenten voor Vleminckx die met zijn loopactie de verdedigers naar de eerste paal trok." Toch had hij ook enkele harde woorden over voor zijn spits, nadat Vleminckx een zekere goal van Schöne afsnoepte door er op het laatste moment nog een lel tegen te geven. "Dat was een doelpunt van Lasse Schöne. Björn moet daar van afblijven. Tijdens het juichen keek ik alleen maar naar de grensrechter. Bang dat die voor buitenspel zou vlaggen en de goal alsnog afgekeurd zou worden. Björn dacht dat er een man in zijn rug zat, zei hij tegen mij. Onzin natuurlijk. ‘Bij die goal van mij wilde je die bal er zeker ook nog inglijden’, heb ik hem gevraagd. Maar zoiets moet hij niet nog een keer flikken." Een sentiment dat ongetwijfeld menig NEC-supporter deelt met de middenvelder, al is het maar de vraag of het nou zo verstandig is van Sibum om zoiets openlijk en op deze wijze in de media te verkondigen. Zoiets kan toch ook binnenskamers, Bas?
Björn Vleminckx voelde zelf ook al wel aan dat zijn actie op zijn zachtst gezegd niet al te collegiaal was. Meteen na de treffer verontschuldigde hij zich bij een zichtbaar geïrriteerde Schöne. Vleminckx legt uit: "Ik had er een heel ander beeld op, dacht dat ik nog een verdediger in mijn rug had die voor die bal ging. Ik zag Lasse meteen verbaasd kijken en had toen pas door wat er aan de hand was. Ik heb Lasse meteen mijn excuses aangeboden. Heel lullig. Want juist hem gun je een doelpunt, na alles wat hij vorig seizoen heeft meegemaakt." Van een hattrick wil hij dan ook niks weten. "Twee hele doelpunten en een halve. Laten we het daar maar op houden. Dat doelpunt komt wat mij betreft op naam van Lasse." Over de wedstrijd zelf was de Belg gematigd tevreden. "De mentale weerbaarheid van de ploeg is groot. We beginnen veel te slap aan de wedstrijd, maar in de tweede helft hebben we dat als team rechtgezet. Vijf keer scoren op verplaatsing, dat is niet niks. Het laat maar weer eens zien dat er echt wel wat mogelijk is met dit team."