Wiljan Vloet blies na afloop van de verloren bekerwedstrijd tegen Ajax op Radio 1 even stoom af. Hieronder vrijwel letterlijk de bewoordingen van de trainer die zei wat wij dachtenop de vragen van Bas Ticheler:
Het is toch een heroische bekeravond. Maar met een afloop die je somber zal stemmen. Wat is je gevoel na deze wedstrijd?
Ja, je moet natuurlijk altijd netjes blijven. Maar uh. Maar gewoon een net woord is dat je gewoon genaaid bent. Op allerlei gebied in deze wedstrijd. Het publiek, de strijd, de club, de spelers. Omdat ik vind dat je op deze manier de wedstrijd niet mag verliezen.
Wat zit je dwars?
Nou kijk op de eerste plaats heb ik gekeken naar mijn eigen ploeg. Omdat ik gewoon vond dat we de eerste helft niet goed hebben gespeeld. Een doelpunt in de laatste minuut. Nou dat geef je in de rust aan. Nou, dan zie je al in de wedstrijd dat er momenten zijn waarvan je denkt: Hoe is het in godsnaam mogelijk? Mensen die gewoon een bal met twee handen klem hebben waarvoor niet word gefloten, voor kleine overtredingjes bij ons wel.
Je gaat wat meer strijd geven de tweede helft totdat je achter komt. Je zegt tegen je spelers: ’t is alles of niets. Gaan. Als het twintig minuten voor tijd nog zo is: ga maar risico nemen. Nou en dan zie je uiteindelijk dat wij steeds beter in de wedstrijd komen, maar voor allerlei kleine dingetjes worden afgefloten, met als dieptepunt de tweede gele kaart voor Jeroen Heubach, die in een duel inderdaad de hand tegen de bal krijgt waarbij een tweede gele kaart word getrokken waardoor je met tien man komt te staan. Onbegrijpelijk als je daarvoor ziet dat hij menig keer fluit voor een handsbal en geen kaart geeft en dit bij Jeroen Heubach wel doet.
Dan moet je met tien man verder en neem je alle risico’s. We gaan één op één spelen, brengen een extra spits in, een extra rechtsback, twee spitsen en hopen op die gelijkmaker. Nou die krijgen we dan, een goede aanval. Dan ga je de verlenging starten en dan weet je dat je het heel moeilijk gaat krijgen met tien man tegen een in principe betere ploeg. Nou dan scoor je de 2-1. Dan zie ik mijn jongens die geknokt hebben en alles hebben gegeven. Nou wat ik toen allemaal heb gezien, wat er toen allemaal werd gefloten. Overtredingen van ons, wij kregen de bal mee op de middenlijn. Hun bij allerlei situaties. Met als dieptepunt weer de eerste gele kaart van Jeffrey Sarpong. Waarvan ik denk: ja, hij wordt vastgehouden van te voren. Er is een duel, er wordt niet gefloten, hij doet wat in het duel en krijgt meteen een gele kaart. Daar komt de 2-2 uit. Op dat moment weet je gewoon dat je met negen man een hopeloze zaak ziet. Nou dan in een lopende situatie komen ze er aardig uit. Krijgen weer een vrije trap, weer een doodspel moment, waarbij we niet goed staan, laat ik dat ook vooropstellen. Ja, en dan verlies je zo’n wedstrijd. En als ik dan zie, met alle respect, hoe zo’n scheidsrechter fluit naar ons. Hoe de vierde official reageert tegen mij. Ik mag niet het veld in, mijn collega wel, daar wordt niets tegen gezegd. Onbegrijpelijk.
We gaan even ademhalen na dit relaas. En we zijn weer op adem gekomen: en dan heeft de scheidsrechter het allemaal gedaan?
Niet allemaal, maar ik vind dat deze wedstrijd, en ik heb er al veel gehad, echt is bepaald door de scheidsrechter. Dat is gewoon heel duidelijk. En daarom interview jij mij nu ook na de wedstrijd. Anders had jij hier niet gestaan. Wat dat betreft weet jij dat er iets aan de hand is. Enne fouten maak ik ook, en hij kan best fouten maken, maar meten met twee maten, dat mag niet. En dat is gebeurd. En we hebben niet verloren van Ajax omdat Ajax nou zoveel beter was, maar we hebben gewoon verloren van de scheidsrechter die invloed heeft gehad op de wedstrijd. En dat vind ik gewoon heel sneu. Op de eerste plaats voor de spelers die hebben alles gegeven, die hebben echt geknokt. In de tweede plaats voor natuurlijk de club, NEC, als je als club zijnde een finale kunt spelen zowel sportief als financieel is dat heel groot. Ja dan denk ik dat dit gewoon niet door de beugel kan.