De kogel is dan toch eindelijk door de kerk, maar de schok is er bij velen van ons niet minder om: het contract van Patrick Pothuizen wordt niet verlengd. Ondanks dat de routinier zelf had aangegeven graag nog een jaartje door te gaan bij de club.
"Ik wilde zelf graag nog een jaar door bij NEC", tekende De Gelderlander op uit zijn mond. "Ik was wel even emotioneel ja, het is afgelopen nu. We hebben een goed gesprek gehad. Carlos Aalbers heeft het standpunt van de club uitgelegd en dat begrijp ik volkomen. Met Rens van Eijden, Mark Otten, Ramon Zomer en Bram Nuytinck heeft de club al 4 spelers voor de centrale posities achterin. Ik ben in elk geval trots op de carrière die ik heb gehad, ik ben blij dat ik als basisspeler geëindigd ben en ik ben echt trots om NEC-er te zijn en te blijven. Ik ben in elk geval blij dat ik afscheid neem na een seizoen waarin ik van waarde voor de ploeg ben geweest. Ik heb veel wedstrijden gespeeld."
Van waarde was de inmiddels bijna 38-jarige verdediger – zaterdag verjaart hij – dit seizoen zeer zeker. Wederom aangewezen als bankzitter aan het begin van dit seizoen, speelde hij mee in maar liefst 29 competitieduels en 3 bekerduels. Hierin startte hij 20 keer in de basis (18x competitie en 2x beker) en scoorde hij twee maal, waaronder de zeer belangrijke winnende treffer tegen ADO Den Haag waardoor NEC definitief in veilige haven geraakte. Ook bereikte de oude rot nog een andere historische mijlpaal: nog nooit eerder vergaarde een speler in de Eredivisie 84 gele kaarten in competitieverband. Een ietwat dubieuze ‘claim to fame’, maar Potje zou Potje niet zijn als hij er de humor niet van in zou zien.
Want niet alleen op het veld is Patrick jarenlang een zeer belangrijke kracht geweest, ook in de kleedkamer was hij met zijn typische voetbalhumor een absolute sfeermaker. Daarnaast lopen de fans met hem weg en zelfs zijn onbezonnen uitstapje naar vitesse ("de grootste fout van mijn carrière") werd hem door de meeste supporters uiteindelijk vergeven. Pothuizen liet immers met zijn niet aflatende werklust op het veld en in zijn omgang met de fans dagelijks zien het hart op de juiste plek te hebben en een voorbeeld te zijn voor jongere spelers. Ook bij onze DTH Awards zagen wij dit terug. Vorig seizoen won Pothuizen nog met overmacht ‘De Gouden Retriever’, onze prijs voor de meest supportersvriendelijke speler, en dit jaar verloor hij maar nipt van nieuwkomer Vleminckx.
Helaas komt nu dus aan zijn 18 jaar lange carrière in het profvoetbal een eind. Debuterend bij NEC als rechtsbuiten (!) op 28 augustus 1994 in de oude Goffert tegen FC Utrecht, heeft Pothuizen in 12 seizoenen bij NEC 340 officiële duels in het rood-zwart-groen afgewerkt, exact 250 daarvan als basisspeler. Een CV om u tegen te zeggen dus, en eentje waar elke rechtgeaarde Nijmegenaar zijn rechterhand voor zou willen afstaan.
Zelf kan Pothuizen het voetbal nog geen vaarwel zeggen, al is een andere club in het betaald voetbal voor hem toch echt een gesloten boek. "Er komen twee clubs in aanmerking, in de topklasse. Achilles’29 en De Treffers. Ik verwacht binnenkort met die clubs te gaan praten."
Helaas zal onze selectie het komende seizoen dus geen vruchten meer kunnen plukken van zijn schat aan ervaring en zijn sfeerverhogende aanwezigheid. Wij wensen Patrick het allerbeste voor de toekomst en hopen dat we hem ooit zullen terugzien in een of andere officiële hoedanigheid bij de club, want een icoon als Pothuizen moet uiteraard toch behouden blijven voor NEC.
Patrick, het ga je goed!
