De wedstrijd tegen Groningen was volgens Vloet bepalend voor het verloop van de rest van de competitie en wie naar de ranglijst kijkt kan de man niet anders dan gelijk geven: we zitten weer (of nog altijd) midden in het gevecht tegen degradatie. Goed, we leiden het pak ploegen dat onderin staat nog wel, maar de hoop op een nieuwe ‘2008 ervaring’ kan definitief opgegeven worden. Niet eens zozeer vanwege de nederlaag en de gemiste punten, maar vooral vanwege het spel. Want was het slecht tegen een ook niet erg overtuigend Groningen. En dus kijken we, met Twente en Utrecht uit voor de boeg, weer angstvallig naar beneden waar de concurrenten punten blijven sprokkelen. De laatste twee uitwedstrijden van het seizoen (ADO en VVV) zouden in dat opzicht wel eens cruciaal kunnen worden.
Na vijf goede overwinningen waren de verwachtingen hoog, maar NEC kwam er in de eerste helft eigenlijk niet aan te pas. De slag werd verloren op het middenveld en we mochten van geluk spreken dat we niet bij rust al op een onoverbrugbare achterstand stonden. Zowel Sibum als Radomski oogden vermoeid, terwijl Goossens juist ritme leek te ontberen. Voorin waren Fejzullahu en Burgzorg geen schim meer van de goede buitenspelers uit de vorige wedstrijden en was Vleminckx wederom onder de maat. Tuurlijk, de Belg krijgt weinig goede ballen en moet het vaak alleen doen, maar hij creëert ook weinig zelf. Het lijkt er op dat de spits verkeerd gebruikt wordt en veel beter zou renderen met een lopende tweede spits om hem heen. Wie de kwaliteiten van de selectie in oogschouw neemt ziet trouwens sowieso dat deze groep schreeuwt om een experiment met een 4-4-2 opstelling.
De tweede helft begon veelbelovend, maar het enthousiasme werd even snel ook weer in de kiem gesmoord. Burgzorg faalde, na een goede aanval, alleen voor de keeper en verzuimde NEC op gelijke hoogte te brengen. Matavz deed dat aan de andere kant in de tegenaanval een stuk beter en Groningen stond op 0-2. Een onoverbrugbare achterstand gezien het spel van NEC en dat beeld veranderde zelfs niet toen Bacuna na een zeer wilde overtreding op Sibum kon vertrekken. Er kwam wel iets dat op pressie leek, maar we hadden tot zondagochtend door kunnen voetballen en dan waarschijnlijk nog niet gescoord.
Al te veel conclusies moeten er aan deze nederlaag echter niet verbonden worden. Na een aantal wedstrijden waarin het dubbeltje de goede kant opviel, ging het nu mis en dat zal voor een aanzienlijk deel gelegen hebben aan het toch vrij drukke programma van de afgelopen weken. Het zal nog wel vaker een keer heel slecht zijn of een keer heel behoorlijk, maar uiteindelijk zal de conclusie toch zijn dat we, zoals zo vaak de afgelopen jaren, bungelen in de leemte tussen Europees voetbal en degradatie.
Pol