NEC–Heerenveen, wat je zegt een mooi affiche. Wedstrijden die dikwijls veel doelpunten kennen, vorig jaar veel geschop (van Friese zijde) en vaak ook veel punten. Wegens een late vakantie dit jaar had ik de onzen nog niet zien spelen, maar uit de vele SMS-jes die ik in den vreemde ontving, viel op te maken dat er best mooie dingen gebeurden op de mat. We gingen er eens lekker voor zitten dus.
Cillessen: jonge held 
De eerste helft was alvast best om aan te gluren. Heerenveen had beslist het betere van het spel en de beste kansen, maar de piepjonge Groesbeker Cillessen, die de licht gekwetste Babos onder de lat mocht vervangen, redde wat er te redden viel. Keurig! Alhoewel de achterhoede bij tijd en wijle lichtjes chaotisch oogde, hetgeen de Goffertploeg in de tweede helft nog lelijk opbrak, waren de intenties aanvallend. Wat fijn om Lasse Schöne weer in actie te zien. Wat prettig om te weten dat Vleminckx weliswaar als vanouds loopt te nuilen en met grote stappen en zwaaiende armen misbaar loopt te maken, maar wel met vier doelpunten achter zijn naam. Ik was weer helemaal thuis.
Doldwaze fase
De openingsfase van de tweede helft was met recht doldwaas te noemen. In drie luttele minuten hing de bal drie keer in de touwen, twee keer aan de goede kant. George en Schöne waren de feestvarkens aan Nijmeegse zijde, Grindheim was de schutter van het Friese vreemdelingenlegioen. Naar verluidt had de gewezen Utregter George bij rust andere voetbalsloffen ondergebonden, maar hoe dan ook begon hij steeds beter te ballen. Het publiek zag dat ook en rook drie kakelverse punten. De stemming kwam erin en de ploeg putte moed. Het spel golfde over en weer, waarbij Heerenveen op zoek ging naar de gelijkmaker en NEC af en toe lekker eruit kwam.
Foei!
Een wanklankje was er ook. Toen oud Goffertbewoner El-Akchaoui naar de kant werd gehaald, meende een kleine groep supporters hem te moeten uitfluiten. Nu vind ik dat sowieso geen pas geven voor spelers die zich jarenlang het vuur uit de sloffen hebben gelopen in het rood, zwart en groen, maar welke rekening wilde deze supporters nu precies met El-Ak vereffenen? Los van vage verdachtmakingen van de NEC-leiding is nooit helemaal duidelijk geworden wat hij nu misdaan zou hebben, behalve dat hij effe wat minde presteerde. Volgende keer gewoon een warm welkom voor zulke spelers in ons stadion a.u.b.
Beerens
Ook de andere oud NEC-er viel op. Roy Beerens liet de hele wedstrijd zien waarom Van Marwijk zijn oog op hem heeft laten vallen. Niet geheel onverwacht bekroonde hij dat in de slotfase met de (verdiende) gelijkmaker. Een dompertje dat wel een beetje in de lucht hing. Sowieso slaat de schrik mij altijd om het hart als het gaat regenen tegen Heerenveen, want daar schijnt die ploeg altijd geweldig van op te leven. Opeens klinkt het dan uit het uitvak: “Heeeerenfeen, Heeeeerenfeen”, brrr. Wat je noemt een Angstgegner.
Het kon minder
Hoe dan ook, met het geweldig optreden van Cellissen bleef er een punt in de pocket en staan we op een fraai totaal van 7. Nog twee winstpotjes en we hebben al meer punten dan vorig jaar met kerst. Dat valt niks tegen. Het nieuwe NEC zal het komend seizoen vast nog veel nederlagen lijden. Maar overwinningen zullen er ook zijn, daar heb ik wel vertrouwen in. Om met wijlen Fortuyn te spreken: ‘Ik heb er zin an”.
Joris