Dinsdagavond 26 oktober 2010, 20.00 uur, Parkstad Limburg Stadion, Kerkrade. Op het programma stond een wedstrijd tegen de Roda Juliana Combinatie, maar de naar schatting 70 zielen in het uitvak zagen het vooral als aanloop naar De Derby van zondag. Met als belangrijkste punten van aandacht na zijn hattrick van zaterdag: vermijdt Vleminckx de gele kaart die tot een schorsing zou leiden en blijft zijn pannetje met treffers een beetje pruttelen? Het antwoord op beide vragen klonk aan het einde van de avond bevestigend. Maar hoewel 1-1 tegen het prima draaiende Roda natuurlijk een prachtig resultaat is, diende zich toch een puntje van zorg met het oog op zondag aan. Of eigenlijk twee, want naast de problemen als gevolg van waarschijnlijk wat bedorven voedsel bij de halve selectie, lijkt Goossens een forse blessure te hebben opgelopen. Al met al neemt de spanning in het Nijmeegse al behoorlijk toe en dan is het nog even tot zondag!
Wisseltruc
De reis naar het verre zuiden begon met de bekende wisseltruc onderweg. Ergens bij Venray stonden stewards en politie op ons te wachten en kregen we ons toegangsbewijs én het met een zegel gewaarmerkte(!) parkeervel voor bij het uitvak. Kennelijk is men in Kerkrade enorm bevreesd voor allerlei gloryhunters die op deze manier een goedkope parkeerplaats willen regelen. Hoewel we wat laat waren vertrokken uit Nijmegen, namen we rustig de tijd op Verzorgingsplaats De Wuust. Totdat onze chauffeur klaar was met zijn navigatiesysteem en droogjes opmerkte dat de aankomsttijd als we meteen weg zouden rijden gelijk was aan de aanvangstijd van de wedstrijd. Afknijpen, instappen en gassen dus. En lichtjes stressen, tot de eerste de beste afslag, waar het geniale systeem ons alweer van de snelweg af wilde gooien: de tunnels van de A73 stonden nog niet in de route en dan duurt de reis inderdaad wat langer. Even de kaarten updaten dus!
Dort angekommen
Ontspannen kwamen we een uurtje later aan bij het Parkstad Limburg Stadion, waar het een stuk drukker oogde dan andere jaren. Zou Roda het soms weer wat beter doen? Na het scoren van een programma en het uitwisselen van kaartjes met een verzamelaar bij het uitvak was het tijd voor de missie ‘Hapje en drankje scoren’. En hoewel er veel verbeterd is in vergelijking met vroeger tijden – een mammoet tackelen en uitbenen is toch echt wat meer rompslomp – maakt men het in Kerkrade liever niet al te makkelijk en efficiënt. Eerst naar het verste loket om hele of halve muntjes te scoren bij iemand die eigenlijk liever met zijn profielwerkstuk bezig is, vervolgens een colaatje en hamburgertje bestellen bij de drie horecamedewerkers, waarvan eentje daadwerkelijk je bestelling opneemt en uitvoert en de andere twee morele ondersteuning bieden, er dan achter komen dat je net een heel of half muntje tekort komt en weer terug naar stap 1. Vervelend, zeker wanneer je er bij aankomst in Nijmegen achter komt dat je toch genoeg muntjes had en er dus eentje over hebt, die bovendien volgend seizoen niet meer is in te wisselen. Zeker in het uitvak moet je gewoon met geld kunnen betalen en zeker nu we allemaal de euro hebben in plaats van de gulden en Deutschmark moet dat ook in Kirchroa toch geen probleem zijn!
Das Spiel
Voetbal dan. Roda begon redelijk sterk en meteen ontstond druk op de goal van onze Nijmeegse trots uit Groesbeek. Het was te verwachten, gelukkig hielden we stand. Langzaam maar zeker konden we zelfs wat terug gaan doen, maar echt overtuigend was het in de eerste helft nog niet. Ook verdedigend waren op sommige momenten gefronste wenkbrauwen op hun plaats, met het knullige (niet-)uitverdedigen, want volledig mis maaien, van Davids, gevolgd door een even kolderiek ogende, maar gelukkig door Zomer gecorrigeerde misser van Otten in de zestien als hoogtepunt. Achteraf bleek dat de selectie toen al aan de buikloop was, dus enig mededogen is wel op zijn plaats. Na rust, een onderbreking die naar verluidt meer methaangas opleverde dan Vloet in de kleedkamer kon verdragen, was het allemaal een stuk beter. Wat met de wetenschap achteraf omtrent de voedselproblemen des te opmerkelijker is. Roda maakte wel vrij snel de openingstreffer, maar NEC bleef voetballen, gaf zich bepaald niet gewonnen en maakte uiteindelijk ook ‘gewoon’ de 1-1. Vleminckx was opnieuw de naam die op de borden prijkte en nu ook op de gedeelde tweede plaats in de eredivisieranglijst van doelpuntenmakers staat.
Leeggespeeld, op naar zondag!
Richting het einde was duidelijk dat onze mannen (letterlijk en figuurlijk) leeg waren. Desondanks bleef NEC voor een treffer en de volle winst gaan, en ook al is dat riskant, het is in elk geval een stuk opwindender dan angstig terugvoetballen. En langzaam maar zeker blijf je bij een wedstrijd waaraan onze nummer 18 meedoet ook steeds het gevoel houden dat zo’n bal ineens goed kan vallen. Het gebeurde niet, maar al met al was niemand in het uitvak ontevreden. Na de wedstrijd werd de spelers nog even op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt waar het deze week uiteindelijk allemaal om draait. Vocaal, maar ook met een groot spandoek werd de boodschap overgedragen: Vite$$e gaat eraan! Datzelfde spandoek hing rond half een ook nog bij het stadion op de spelersbus te wachten, maar de meesten zullen dat niet meer hebben gezien omdat ze alleen bezig waren met de kortste weg naar het kleinste kamertje. Het zij zo, het punt is hoe dan ook duidelijk. Nog vier nachtjes slapen, op naar zondag!
Thomas