Ik geloof niet dat de bal ooit eerder ging rollen dan dit seizoen. Met al zeven wedstrijden gespeeld zit één vijfde van de competitie er alweer op. Dan is eind september een geschikt moment terug te kijken op de seizoensstart. Een evaluatie in vijf delen.
Het Sfeervak
Mijn eerste kennismaking met het sfeervak was een flinke strijker die naar beneden werd geflikkerd tussen de wachtende supporters in de rij voor aanvang van de wedstrijd tegen Excelsior: niet echt een stemmige actie. Los van die valse start lijken de (hoofdzakelijk) heren en heertjes het reuze naar de zin te hebben in de hoek naast vak J. Dat lijkt me het begin van elk succes. Het moet gezegd dat de bewoners van het sfeervak hun pretenties redelijk waarmaken: er wordt vaak gezongen en óók als het tegenzit. Tegelijkertijd giert het testosteron er ook wat heviger dan elders in het stadion, zodat banale spreekkoren alle kans krijgen. Een complicatie is, dat andere tribunes stiller en tammer geworden zijn, nu alle gangmakers samen klitten. Maar tegenvallen doet het niet.
De Trainer
Alex Pastoor blijkt geen man van de briljante commentaren, sterker nog, de clichés vliegen je om de oren als hij zijn voetbalvisie met de buitenwereld deelt. Maar ach, daar is hij niet op uitgezocht. Veel interessanter is, dat hij NEC zeker in de eerste wedstrijden aanvallender liet spelen. Soms op het naïeve af, zeggen critici. Dat leverde in de thuiswedstrijden meer vermaak op dat voorheen, wat sowieso een pluspunt is. Voorts is hij niet bang om jonkies op te stellen. Niet dat hij veel keus heeft overigens, maar ook een relatieve vedette als Schöne wordt bij het wisselen niet gespaard als het tegenvalt. En dat valt te prijzen. Alhoewel het altijd de vraag is hoe er gereageerd wordt als de negatieve lijn van de afgelopen weken zich doortrekt, lijkt meneer Pastoor wel gepruimd te worden. Moet ook wel, met zo’n naam in het katholieke Nimwegen.
Het Stadion
Ik heb de officiële cijfers er niet op nageslagen, want die worden vast en zeker grotelijks gemanipuleerd, maar de Goffert heeft dit seizoen niet een keer vol gezeten. Op menig tribune zijn lege plekken, maar nergens gapen zulke gaten als op de hoofdtribune. Na de vette jaren zijn de gloryhunters weer vertrokken. Hoe dan ook, gelul over uitbreiding van het stadion kan voorlopig weer effe achterwege blijven. Nu al hoeft er geen supporter buiten te blijven omdat de tent vol zit.
De Clubkas
De een zagen we met meer lede ogen vertrekken dan de ander. Het vertrek van Zomer deed pijn. Maar of het nu om Vleminckx of Cillessen ging: vrijwel iedereen zag in dat het vertrek van deze spelers tegen aantrekkelijke prijzen niet te vermijden was. NEC leefde jaren op de pof en haar voornaamste schuldeiser (de gemeente) eiste terecht dat afspraken zouden worden nagekomen en aflossingen zouden worden gedaan. Zulks geschiedde. Ik zie liever een NEC met jonge gasten die knokken voor een dertiende plek, dan een elftal dat met geleend gemeenschapsgeld een paar plekjes hoger meedoet. De boekhouding schijnt weer te kloppen en dat is pas pure winst.
Het Elftal
Er zitten geliefde oud gedienden bij. En vele jonge gastjes, zelfs uit eigen jeugd. Grootverdieners zwaaiden af. We hebben enthousiasme gezien, opportunisme, gedraaf naar voren en mooie technische acties. Maar ook onbeholpenheid, fantasieloosheid en zelfs enige lamlendigheid. Er vielen goals te vieren, dikwijls vroeg in de wedstrijd. En er vielen goals te betreuren. De optimistisch gestemden beginnen zich achter de oren de krabben, de realisten vrezen aanstaande zondag en pessimisten wisten altijd al dat het niks worden zou.
Ik zal niet zeggen dat het mij allemaal om het even is. Maar de kop is eraf en ik vermaak me best. Wie weet wat het nog wordt dit jaar? De bal is rond, de wedstrijd duurt twee keer drie kwartier en het seizoen is nog lang!
Joris