Al regelmatig waren de dundoeken in stadions te zien, maar een paar weken terug sloegen een flink aantal tifosi, fanatics en ultras van verschillende clubs de handen ineen. In vrijwel alle Nederlandse stadions werd geprotesteerd tegen ‘het moderne voetbal’. Het is mooi om te zien dat er zoveel eensgezindheid heerst onder de supporters, maar waar protesteren we nu eigenlijk tegen?
Ik ben zelf eigenlijk wel gecharmeerd van modern voetbal. Hoewel het totaalvoetbal van 1974 ons kikkerlandje op de kaart heeft gezet, kijk ik toch veel liever naar het veel snellere combinatievoetbal dat Barcelona tegenwoordig op de mat legt. Net zoals de huidige sluipmoordenaars van Inter een lust voor het oog zijn in vergelijking met hun collega’s die in de jaren zestig het catenaccio uitvonden. Maar om het spel zelf blijkt het helemaal niet te gaan, zo leert een kijkje op de website tegenhetmodernevoetbal.nl
Voetbal is van ons, zo staat er als eerste te lezen. Wie ‘ons’ is wordt niet helemaal duidelijk, maar de zinsnede ‘het voetbal komt steeds verder van het volk te staan’ doet vermoeden dat ‘ons’ zo ongeveer iedereen behelst die van voetbal houdt. Wat dat verder staan dan precies inhoudt wordt ook al niet duidelijk. Het vraagt wel enige uitleg, want de Nederlandse stadions hebben nog nooit zo vol gezeten, het voetbal trekt dus meer ‘volk’ dan ooit.
En dat is niet verwonderlijk, want de moderne tijd heeft de voetbalsupporter van vele gemakken voorzien. Het laatste nieuws over je favoriete club is via vele verschillende websites uitstekend te volgen, en -als je de juiste telefoon hebt- overal toegankelijk. Weg afhankelijkheid van de ochtendeditie van de lokale krant. Datzelfde internet zorgt ervoor dat je op elk gewenst moment en vanuit elke plaats je toegangskaart voor de thuis- en uitwedstrijden kunt reserveren. Niet meer in de rij staan op je opgeofferde snipperdag? Ik kan er wel aan wennen. En dan de stadions van vandaag de dag. Van alle gemakken voorzien en dat woord gebruik ik niet voor niets. De meeste mensen vinden gemakkelijk namelijk erg prettig. Uiteraard, de veranderingen hebben meer en daarmee ook een ander publiek in de stadions gebracht. Maar is dit een trend die te stoppen is? En zo ja, waar ligt de grens tussen ‘ons’ en de rest? Geen clubbestuurder of overheidsvertegenwoordiger verbiedt supporters te zingen, sterker nog, de meeste clubs doen grote moeite om sfeervakken en wat dies meer zij te creëren. De vraag is überhaupt of de sfeer vroeger nu zoveel beter was dan vandaag de dag. De Grolschveste swingt aanzienlijk meer dan het Diekman, het Rat Verleghstadion kan net zo tekeer gaan als de Beatrixstraat en in de oude Goffert was het zeker niet luidruchtiger dan in het huidige stadion.
Nadere bestudering van de doelstellingen en standpunten op de website verschaft duidelijkheid wat er nu wel precies met ‘modern voetbal’ bedoeld wordt. Vijf van de acht doelstellingen hebben namelijk betrekking op de vele betuttelende maatregelen waarmee de overheden de goedwillende voetbalsupporters lastig valt. En hoewel de deelnemende clubs hiermee absoluut een punt hebben – ook op deze website is hier al vaak tegen geageerd – is het zeker niet het enige dat de moderne tijd kenmerkt. Er worden nog een drietal andere standpunten genoemd, maar het is maar zeer de vraag of het ‘volk’ dat de website schijnt te vertegenwoordigen dat allemaal wel wil. Er wordt zoveel mogelijk vrijheid op het gebied van het gebruik van sfeerattributen geëist, maar ik kan vertellen dat de dag dat er in mijn vak massaal confetti, werplinten, trommels en megafoons worden gebruikt tevens de laatste dag is dat ik voet in de Goffert zet. Daarnaast wordt er nog een kanttekening gezet bij de aanvangstijden. Ook dat is twijfelachtig, want de commercie zorgt er vaak voor dat wedstrijden juist op de dagen en tijden worden afgewerkt dat supporters in staat zijn televisie te kijken en dus ook om wedstrijden te bezoeken. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat 20 jaar geleden het programma veel chaotischer en supportersonvriendelijker in elkaar stak dan tegenwoordig omdat men het voetbal liever kwijt dan rijk was. Liever commercieel aantrekkelijk dan maatschappelijk niet gewenst.
Al met al zijn de protesten tegen onnodige maatregelen zeer te prijzen, maar doe dit niet onder de huidige noemer. De tijd is immers niet terug te draaien en het is ook maar zeer de vraag of er veel supporters te vinden zijn die dit willen. Het hooghartige ‘voetbal is van ons’ doet helemaal vermoeden dat er een nieuwe groep fans bestaat die zich geen rechten kunnen ontlenen en dat is ongepast. Daarom: Anti combi en tegen andere onnodige beperkende maatregelen? Ja! Tegen het moderne voetbal? Nee!
Pol