Leroy George stond tegen Twente voor het eerst sinds vijf maanden weer in de basis bij NEC. Tegenover Omroep Gelderland vertelt hij: "Ik miste nog wel wat ritme. Ik vond dat we vooral de eerste twintig minuten goed speelden. Daarna gaven we meer lange ballen en dat was niet ideaal. Maar we hielden stand en we zijn heel tevreden. Verdedigend hebben we alles gegeven. We hadden alleen meer uit de counter kunnen halen. Als we 4-3-3 blijven spelen, denk ik dat ik wel een van de buitenspelers zal zijn."
Jasper Cillessen, die verder uitgelopen is in de strijd om de Gelderse voetballer van het jaar, bleef uiterst rustig in alle hectiek in Enschede. Het keeperstalent uit Groesbeek hield zijn ploeg met enkele fraaie reddingen op de been. Ook liet hij zich niet afschrikken door vuurwerk aan het begin van de tweede helft: "Ik kon helemaal niets meer zien. Gelukkig reageerde de scheidsrechter er goed op. Het is weer een nieuwe leuke ervaring. Sowieso vond ik de sfeer mooi. Het is mooi dat we een punt pakken bij de landskampioen."
Vloet is uitermate tevreden met de succesreeks van NEC. NEC is nu al acht duels op rij ongeslagen. De equipe van Vloet speelde zes duels gelijk en won tweemaal. „Hier zitten de zware uitduels bij Heerenveen, AZ, Ajax en Twente bij”, zei Vloet tegenover De Gelderlander. „We hebben het dus ook nog over een moeilijke reeks.” „We hebben de irritatiegrens opgezocht”, legde Vloet naderhand uit. „Een duwtje hier, een tikje daar. Alles om Twente uit evenwicht te brengen. En dat is over het algemeen gelukt. We hebben Twente bestreden als kerels. Op Engelse wijze. Zij moesten hier mee in ons vechtvoetbal. Dit punt is voor ons de terechte beloning.” Na zeventig minuten werd Nathaniel Will gevloerd door Douglas, Blom gaf de NEC’er geel voor een fopduik. „Het was een glaszuivere penalty”, zuchtte Vloet.
Hij liet al te veel theater achterwege. Daar was in Enschede Theo Janssen voor. Het theater van Theo Janssen stond symbool voor alle frustratie. De international van FC Twente stampvoette naar arbiter Kevin Blom. Met grootse gebaren wees hij naar allerlei NEC’ers. Hij was ontredderd. Woedend. En zo kennen we Theo weer!