Die waarheid als een koe bewijst zich op het moment dat Leroy George op maandag 12 december in de wedstrijd Jong NEC-Jong Vitesse de rode kaart krijgt voorgeschoteld. Nu kan de volledig uit vorm zijnde NEC-aanvaller niet meedoen zaterdag 17 december in het degradatieduel thuis tegen VVV Venlo. Goh wat erg! Dat is voor mij juist een enorme meevaller. Op het moment dat ik dit intyp, is die meevaller alweer verdwenen als oranje schoenen voor de zon. Ik hoop toch dat Platje speelt! Dennis Gentenaar is daarnaast herstellende van een herniaoperatie. Hij kan diezelfde zaterdag het doel van de Venlonaren echt niet verdedigen. Zowaar een daadwerkelijk overeind gebleven voordeel met het oog op deze belangrijke confrontatie vlak voor de winterstop. Hoeft Dennis tenminste niet zijn oude liefde van het scoren af te houden. Wilco de Vogt deed het voor VVV goed tegen Roda JC, maar is toch een mindere ‘god’ in het doel.
Laten we hopen dat er nog meer meevallers ontstaan in de aanloop naar NEC-VVV Dan doel ik op het meespelen van Bram Nuytinck, want Zóltan Szélesi heeft tegen FC Twente dan wel zijn eerste basisplaats gepakt, maar overtuigend was hij in het tweede bedrijf allerminst. Ik heb meer vertrouwen in Bram, die tegen Jong Vitesse weer redelijk voluit kon spelen, en Rens. Van Eijden is onderhand de enige speler die zich heeft verbeterd de afgelopen periode. Die ervoor knokt om het gat wat Zomer heeft achtergelaten in te vullen. En dat is knap in een slecht draaiend elftal. Terwijl ik had verwacht dat juist hij in die nieuwe situatie door het ijs zou zakken, kluunde hij zich een weg naar degelijke prestaties.
In mijn vorige column gaf ik aan het sportieve gemodder van NEC niet zo erg te vinden. “Het komt wel goed na de winterstop”, was mijn gedachte. Ik moet bekennen dat ik niet meer vasthoudt aan die uitspraak. De wisselvallige prestaties beginnen te irriteren. Vooral omdat de beleving ontbreekt en veel spelers plichtmatig over het gras drentelen. Qua uitstraling past menigeen zo in de Ajax-selectie van Frank de Boer. Ook zo’n ploeg waarbij je het idee krijgt dat het beroep van profvoetballer een straf is voor de beoefenaars ervan. Er werden dan wel twee goals vanwege vermeend buitenspel afgekeurd tegen Real Madrid, maar de Arena werd overspoeld door angstzweet in plaats van haaientanden waarmee de Ajacieden zich in de tegenstander hadden kunnen vastbijten. Hetzelfde zweet dat in de Goffert veel ellende veroorzaakt. Morinho waande zich qua tegenstander in het wassenbeeldenmuseum van Madame Tussauld.
Johan Neeskens zou zich doodergeren aan spelers zonder gogme. Aan zich verschuilende voetballers die het liefst de bal niet hebben. Ik heb het idee dat zijn ‘elf dooie mussen’ van weleer weer rondvliegen in Nijmegen. Zo af en toe slaat de vlam wél even in de pan. Met name als Melvin Platje in het veld komt. Uit tegen Groningen mocht hij eindelijk weer eens wat minuten maken. Het lijkt erop alsof hij naast Rens van Eijden en Gabor Babos de enige met spirit is. Dat kan toch niet waar zijn?
Thuis tegen Ajax heb ik twee ploegen gezien die elkaar het liefst een aai over de bol gaven. Alsof ze genoten van een reünie. Twee angsthazen met een chronisch gebrek aan durf. De meest klungelige van de twee heeft de tegenpartij de overwinning geschonken. Op de tribune had ik de neiging voortijdig naar huis te gaan, omdat 22 spelers ogenschijnlijk al aan hun winterslaap waren begonnen. Die doodzonde, die ik één keer heb uitgevoerd tot grote verbazing van mijn zoon die naast mij in vak E zit, heb ik met veel moeite kunnen voorkomen. Maar ik vraag me wel af wanneer onze spelers de grauwsluier van plichtmatigheid afgooien.Na de nederlaag in Enschede verklaarde Alex Pastoor dat ‘we’ zo door moeten gaan op basis van een goede eerste helft. Hij staat dan wel prominent met z’n NEC-das langs de lijn, maar hij komt nog niet over als echte NEC’er. Ook bij hem mis ik de beleving. Wat heb je aan één helft goed spel met een hoop gemiste kansen. Afdruipen na negentig minuten kan toch geen doel op zich zijn. Juist de trainer moet nu opstaan en een leider aanwijzen. Want vanzelf schijnt die dit seizoen niet op te staan. Lasse Schöne zou het moeten kunnen. Die zou het verschil moeten kunnen maken qua beleving en initiatief, maar hij is één van de grijze muizen. Samen met andere prominenten op dat gebied, zoals Koolwijk en Van der Velden. Met weemoed denk ik terug aan Brett Holman of Lorenzo Davids. Twee spelers die het voortouw qua inzet durfden te nemen. Kilometervreters die we nu node missen.Er zal wat moeten gebeuren met nog twee wedstrijden te gaan. Anders gaat VVV de eerste uitoverwinning sinds tijden halen en vliegt NEC tegen Achilles´29 uit de beker. Dat lijkt mij toch geen manier om de winterstop in te gaan. Daarom hoop ik erop dat de geest in de selectie uit de fles komt. Dat Pastoor kiest voor een strijdplan met lef en strijd. Gogme gieten in een 4-4-2 systeem met Platje voorin. In Volendam scoorde hij zo aan de lopende band naast Tuyp. Vertrouwen kan alleen ontstaan als de vonk met het publiek overslaat, er punten gepakt worden en de Bloedkuul weer eens met angst betreden wordt door tegenstanders. Dat betekent rigoreus verdedigen en de tegenstander afjagen. Het trouwe publiek heeft recht op een voorschotje qua inzet en strijd. Alleen met die ingrediënten kan er nog twee maal een mooi kerstmenu voorgeschoteld worden op het gras van de Goffert. Ik hoop dat dit doordringt tot de selectie en de begeleiding. Laat Bikkeltje maar eens vertellen over vroeger. Over zijn over-mijn-lijk-mentaliteit. Want met elf watjes stevent NEC af op twee nederlagen voor oud en nieuw. Dan breekt pas echt en terecht de pleuris uit en is de houdbaarheidsdatum van Pastoor bereikt. Ik blijf echter positief denken: twee overwinningen nog te gaan dit jaar. Als voorschot op een betere tweede seizoenshelft en een elftal waar supporters voor door het vuur gaan.
In mijn vorige column gaf ik aan het sportieve gemodder van NEC niet zo erg te vinden. “Het komt wel goed na de winterstop”, was mijn gedachte. Ik moet bekennen dat ik niet meer vasthoudt aan die uitspraak. De wisselvallige prestaties beginnen te irriteren. Vooral omdat de beleving ontbreekt en veel spelers plichtmatig over het gras drentelen. Qua uitstraling past menigeen zo in de Ajax-selectie van Frank de Boer. Ook zo’n ploeg waarbij je het idee krijgt dat het beroep van profvoetballer een straf is voor de beoefenaars ervan. Er werden dan wel twee goals vanwege vermeend buitenspel afgekeurd tegen Real Madrid, maar de Arena werd overspoeld door angstzweet in plaats van haaientanden waarmee de Ajacieden zich in de tegenstander hadden kunnen vastbijten. Hetzelfde zweet dat in de Goffert veel ellende veroorzaakt. Morinho waande zich qua tegenstander in het wassenbeeldenmuseum van Madame Tussauld.
Johan Neeskens zou zich doodergeren aan spelers zonder gogme. Aan zich verschuilende voetballers die het liefst de bal niet hebben. Ik heb het idee dat zijn ‘elf dooie mussen’ van weleer weer rondvliegen in Nijmegen. Zo af en toe slaat de vlam wél even in de pan. Met name als Melvin Platje in het veld komt. Uit tegen Groningen mocht hij eindelijk weer eens wat minuten maken. Het lijkt erop alsof hij naast Rens van Eijden en Gabor Babos de enige met spirit is. Dat kan toch niet waar zijn?
Thuis tegen Ajax heb ik twee ploegen gezien die elkaar het liefst een aai over de bol gaven. Alsof ze genoten van een reünie. Twee angsthazen met een chronisch gebrek aan durf. De meest klungelige van de twee heeft de tegenpartij de overwinning geschonken. Op de tribune had ik de neiging voortijdig naar huis te gaan, omdat 22 spelers ogenschijnlijk al aan hun winterslaap waren begonnen. Die doodzonde, die ik één keer heb uitgevoerd tot grote verbazing van mijn zoon die naast mij in vak E zit, heb ik met veel moeite kunnen voorkomen. Maar ik vraag me wel af wanneer onze spelers de grauwsluier van plichtmatigheid afgooien.Na de nederlaag in Enschede verklaarde Alex Pastoor dat ‘we’ zo door moeten gaan op basis van een goede eerste helft. Hij staat dan wel prominent met z’n NEC-das langs de lijn, maar hij komt nog niet over als echte NEC’er. Ook bij hem mis ik de beleving. Wat heb je aan één helft goed spel met een hoop gemiste kansen. Afdruipen na negentig minuten kan toch geen doel op zich zijn. Juist de trainer moet nu opstaan en een leider aanwijzen. Want vanzelf schijnt die dit seizoen niet op te staan. Lasse Schöne zou het moeten kunnen. Die zou het verschil moeten kunnen maken qua beleving en initiatief, maar hij is één van de grijze muizen. Samen met andere prominenten op dat gebied, zoals Koolwijk en Van der Velden. Met weemoed denk ik terug aan Brett Holman of Lorenzo Davids. Twee spelers die het voortouw qua inzet durfden te nemen. Kilometervreters die we nu node missen.Er zal wat moeten gebeuren met nog twee wedstrijden te gaan. Anders gaat VVV de eerste uitoverwinning sinds tijden halen en vliegt NEC tegen Achilles´29 uit de beker. Dat lijkt mij toch geen manier om de winterstop in te gaan. Daarom hoop ik erop dat de geest in de selectie uit de fles komt. Dat Pastoor kiest voor een strijdplan met lef en strijd. Gogme gieten in een 4-4-2 systeem met Platje voorin. In Volendam scoorde hij zo aan de lopende band naast Tuyp. Vertrouwen kan alleen ontstaan als de vonk met het publiek overslaat, er punten gepakt worden en de Bloedkuul weer eens met angst betreden wordt door tegenstanders. Dat betekent rigoreus verdedigen en de tegenstander afjagen. Het trouwe publiek heeft recht op een voorschotje qua inzet en strijd. Alleen met die ingrediënten kan er nog twee maal een mooi kerstmenu voorgeschoteld worden op het gras van de Goffert. Ik hoop dat dit doordringt tot de selectie en de begeleiding. Laat Bikkeltje maar eens vertellen over vroeger. Over zijn over-mijn-lijk-mentaliteit. Want met elf watjes stevent NEC af op twee nederlagen voor oud en nieuw. Dan breekt pas echt en terecht de pleuris uit en is de houdbaarheidsdatum van Pastoor bereikt. Ik blijf echter positief denken: twee overwinningen nog te gaan dit jaar. Als voorschot op een betere tweede seizoenshelft en een elftal waar supporters voor door het vuur gaan.
Maarten Omvlee