Vrij reizen naar Rotjeknor, zo willen we het graag hebben. Wel een beetje jammer is de wijze waarop NEC munt lijkt te willen slaan uit dit ‘privilege’: 31 harde Hollandse euro’s voor een wedstrijd om des keizers baard voor vrij-reizers. Waarom staat erop de NEC site dat een kaartje € 24,50 kost en staat op het echte kaartje 16,50? Ik heb geen kruideniersmentaliteit, maar dit is te dol.
Hoe dan ook is de stemming in de tram richting de Kuip gemoedelijk. Het legioen zingt luidkeels dat Twente kampioen moet worden, goedgemutste Nijmegenaren worden vriendelijk toegeknikt. Als de Tukkers maar kampioen worden, dan lijkt iedereen blij. En Vleminckx topscoorder natuurlijk.
De plaatselijke hermandad heeft de elitetroepen ook al niet ingezet: desgevraagd moet een hoge ome van de politie er een plattegrondje bijpakken om ons het uitvak te wijzen. Het is niet te hopen dat er hier ooit echt wat aan de hand zou zijn. De Kuip zelf betreden is altijd een feest. Wat is het toch een mooie voetbaltempel: elke schroef, moer en traptrede ademt voetbal. En met zijn bier van 3% alcohol krijgt je ook al beter gerstenat voorgeschoteld dan elders. Een flinke roedel jeugdelftallen mag een ereronde lopen onder begeleiding van een dame die zes keer achter elkaar het Feyenoordlied kweelt. De jochies krijgen ook een open doekje vanuit ons vak, zoals dat hoort.
Grafstemming
Dat er ook voor de kuipclub niks meer o het spel staat, blijkt wel uit de lichtelijk lamlendige wijze waarop het legioen het team op de prachtige grasmat verwelkomt: het hand-in-hand is er wel eens op hartstochtelijkere
uitgekomen. De eerste helft kabbelt dan ook rustig voort, zij het dat NEC de bal gemakkelijker rondtrapt dan Feyenoord. Dat resulteert dan ook even terecht als vlot in 0-1 door een werkelijk schitterend getrapte goal van Schöne. Maar ‘t oor blijft gericht op de hoofdstad. De stemming wordt er niet bepaald beter op als de eerste berichten van Langs de lijn binnenkomen: de aartsrivaal van alles wat Rotterdam Zuid is pakt de Tukkers in. Dat Feyenoord op slag van rust gelijk komt, door een goal van de verder falende Castaignos boeit haast niemand. De stemming daalt tot verder onder het dieptepunt.
Topscoorder 
Wat natuurlijk wel boeit is het feit dat met rust Bulykin noch Junker gescoord hebben. Goede papieren voor Vleminckx dus, die aan het eind van de wedstrijd dan ook opgelucht adem kan halen: het is gelukt: topscoorder van de eredivisie. Een prachtige prestatie, die flink wat glans geeft aan een verder vrij kleurloos seizoen van NEC. Toch moet me één ding van het hart. Het is logisch de Stier van Pulls er erg op gebrand was ook in de Kuip nog een keer te scoren om zijn saldo nog wat op te vijzelen. En het geeft niet dat alle ballen dus op Vleminckx geven. En balen van een slechte pass mag best. Maar de woedeuitbarsting, vlak voor het eindsignaal, aan het adres van Ricky ten Voorde raakte kant noch wal. De vervanger van de (tegenvallende) George gaf in de ogen van de Stier van Puuls de bal niet goed genoeg voor, alhoewel dat eigenlijk best meeviel. Toch kreeg hij de huid vol gescholden. Tja, natuurlijk zijn topspitsen op zichzelf gericht en zonder egoïsme maak je geen 23 goals, maar je kunt ook te ver gaan.
Hoe dan ook: het zit erop. De elfde plaats is wat we waard blijken. Kon slechter. Had met een beetje geluk ook net wat beter gekund. Maar dat is natuurlijk een waarheid als een koe. Naar alle waarschijnlijkheid herinneren we ons over een paar decennia het seizoen 2010-2011 als het seizoen van Björn Vleminckx. Want laten we welwezen: een topscoorder leveren we niet elk jaar!
Joris