Daar zijn ze dan, eindelijk eindelijk eindelijk! De nieuwe website en opzet brengt nog wat kinderziektes met zich mee, en helaas zijn zelfs onze Awards daar niet immuun voor. Maar wees gerust, het grote wachten is voorbij. Na weken van breinkrakend wikken en wegen en met verwrongen tiepvingers, kunnen we de uitslagen bekendmaken van de DTH Awards voor het seizoen 2011-2012. Wederom hebben enkele honderden Trouwe Honden hun weg weten te vinden naar de digitale stembus, waarvoor onze hartelijke dank. Zonder jullie steun en inbreng zouden deze Awards immers bitter weinig om het lijf hebben en zouden kreten als ‘de keuze van de supporters’ holle frasen zijn. De Trouwe Honden, dat zijn wij allemaal, en deze Awards zijn van ons allemaal.
Maar genoeg bedankjes nu, over naar de belangrijke zaken: de resultaten!
De eerste categorie was die voor De Gouden Retriever, de prijs voor de meest supportersvriendelijke speler. De genomineerden waren Amieux, Babos en Nuytinck. Lange tijd was het een nek-aan-nek race tussen Babos en Nuytinck, maar uiteindelijk trok Nuytinck toch aan het langste eind. Ongetwijfeld zal zijn memorabele ‘ziege-zagge’ in de glasbak hem daarbij een welkom zetje gegeven hebben.
[singlepic id=1835 w=360 h=280 float=center]
De tweede categorie, Het Mooiste Hokkie, was eigenlijk al op voorhand een gelopen race. Op zich was het speelveld natuurlijk al redelijk dun gezaaid vanwege de ietwat teleurstellende produktie dit seizoen. Maar zelfs al hadden we dit seizoen een record aantal goals gehad voor NEC begrippen, dan nog had de uiteindelijke winnaar zo uniek veel historische en emotionele lading dat het menig doelpunt van de maand (of zelfs de fraaie treffer van Goossens tegen ADO twee seizoenen geleden) ver achter zich gelaten zou hebben. We hebben het hier uiteraard over de oh zo belangrijke treffer van Leroy George tegen de aartsrivaal. Ondanks een imposante en haast verpletterende meerderheid voor dit doelpunt, wisten de fraaie goals van Platje en Conboy gezamelijk toch nog een kleine 100 stemmen te trekken.
[singlepic id=1832 w=360 h=280 float=center]
De Gouden Kennel is de prijs voor die persoon of groep die in het afgelopen seizoen goede dingen gedaan heeft voor onze club. Bij het maken van de nominaties werd Dorrethe Friesen als kandidaat geopperd. Want ook al zal ze wellicht voor de gemiddelde NEC bezoeker geen al te grote bekende zijn, door haar harde en helaas recentelijk afgebroken werk over de jaren heen voor project Overenthousiast konden wij simpelweg niet om haar heen. Tot onze blijde verrassing dachten jullie daar precies hetzelfde over en, ondanks toch sterke kandidaten als de Supportersvereniging met haar 50-jarig bestaan en Piet Huisman 2.0, heeft Dorrethe met glans deze Award gewonnen. Een meer dan verdiende Award dus, en wellicht dat het mensen bij Tandem toch even achter de oren laat krabben.
[singlepic id=1833 w=360 h=280 float=center]
Award nummer vier gaat zoals gebruikelijk naar het Beste Baasje. Dit seizoen hadden we een unicum, want we hadden niet één, maar twee baasjes per stemoptie. Jack de Gier en Anton Janssen raakten vroeg in de race al achterop, maar Rietje Hopstaken en Theo van Benthum hadden lange tijd nog de trofee in zicht. Uiteindelijk waren het echter toch Carlos Aalbers en Alex Pastoor die aan het langste eind trokken. Carlos bracht dit seizoen met zijn gewiekste handelaarsgeest het ene na het andere transferrecord in de boeken en wist bovendien met minimale middelen een Eredivisiewaardige ploeg neer te zetten, waarmee Alex vervolgens tot aan de laatste speeldag nog mee wist te strijden om het linkerrijtje en ons uiteindelijk zelfs een fantastisch toetje bezorgde. Een collaboratieve prestatie van formaat en hopelijk ook een garantie voor mooie dingen in de toekomst.
[singlepic id=1830 w=360 h=280 float=center]
De vijfde Award is het zwarte schaap in de familie, de trofee waar de genomineerden met angst en beven naar uitzien: De Roestige Drol. Niet geheel verrassend waren het ditmaal de TIP partners die met deze twijfelachtige eer aan de haal gingen. Iedere NEC-fan is inmiddels immers strontziek van het jarenlange gedraai en geharrewar tussen allerhande instanties die zich collectief ‘partners’ durven noemen maar die in de praktijk alleen denken aan hun eigen hachie, zoals een aantal gemeentefracties en de zorginstellingen. En ondertussen gaat de topsport in Nijmegen zieltogend ten onder. Gefeliciteerd, ‘partners’!
[singlepic id=1831 w=360 h=280 float=center]
In voorgaande seizoenen ging de volgende Award altijd naar de meest gastvrije tegenstander bij uitwedstrijden. Helaas merkten wij tot onze spijt dat het begrip gastvrijheid door steeds minder clubs nog serieus genomen werd. Daarom werd besloten om deze prijs te laten vervallen en te vervangen voor de Nagenieten Award. Hoewel de Award haar naam dankt aan een specifieke gebeurtenis dit seizoen, hopen wij dat er in de toekomst nog vele waardige kandidaten zullen volgen. De uitslag voor dit seizoen stond op voorhand echter natuurlijk al vast. Want afgezien van het behalen van het landskampioenschap is er weinig te bedenken wat de euforie van de 0-1 overwinning in de glasbak zou kunnen overtreffen. Al waren zowaar 28 mensen het daar blijkbaar niet mee eens, getuige de handvol nominaties voor de terugkeer van Vadocz en het aftelfeestje voorafgaand aan NEC-vistas. Nu alleen nog even bedenken aan wie we deze Award nou precies moeten geven…
[singlepic id=1834 w=360 h=280 float=center]
NEC zet dezer dagen in op de ontwikkeling van jong talent. Een rijke voedingsbodem dus voor onze volgende Award: De Gouden Puppy. In een bloedig gevecht om een nominatie delfden jongens als Latupeirissa, Loen en Cmovs al vroegtijdig het onderspit. Uiteindelijk waren het Género Zeefuik, Navarone Foor en de reeds gelauwerde Bram Nuytinck die mochten strijden om deze trofee. Zeefuik was vooral in de tweede seizoenshelft erg belangrijk voor de speelstijl van NEC, maar zijn tegenvallende produktie en het gegeven dat hij hier slechts op huurbasis is zullen hem wellicht parten gespeeld hebben. Hij bleef in de telling namelijk ver achter op Nuytinck en Foor. Tussen deze laatste twee werd het echter ook nooit echt spannend. Nuytinck pakt dit seizoen wel de Gouden Retriever Award, maar helaas voor hem zal het daarbij blijven. Foor is namelijk volgens het merendeel van de NEC supporters met afstand het grootste talent dat momenteel bij NEC rondloopt.
[singlepic id=1880 w=360 h=280 float=center]
En zo komen we dan bij de laatste Award. De term ‘last but not least’ wordt overdadig vaak gebruikt, maar is in dit geval toch zeker wel van toepassing. De laatste trofee die we te vergeven hebben is namelijk de prijs voor de beste speler van het afgelopen seizoen: De Gouden Hond. Waar in voorgaande jaren de uitslag vaak al in een vroeg stadium vast stond, daar bleken de drie genomineerden dit seizoen zeer aan elkaar gewaagd. Het waren dan ook niet de minsten: Babos, Schöne, en Van Eijden waren dit seizoen immers alledrie absolute uitblinkers. Het was uiteindelijk toch Rens van Eijden, die eerder al de ‘Man of the Season’ prijs van NEC in de wacht sleepte, die aan het langste eind trok. Met 40% van de stemmen hield hij Babos (33%) en Schöne (27%) op afstand. Een meer dan terechte winnaar wat ons betreft. Rens, van harte gefeliciteerd namens iedereen die NEC een warm hart toedraagt! Je bent de absolute topper van 2011-2012.
[singlepic id=1881 w=360 h=280 float=center]