Pissig waren we al, geagiteerd ook een beetje, maar na vandaag weten we het helemaal zeker: Ruud B. doet wat ons betreft nooit meer mee! In elk geval niet bij een wedstrijd van ons NEC. Want zoals de tweede DNA-test van het NFI de eerdere bevindingen in de zaak-Vaatstra bevestigde, zo kwam er vandaag vanuit de burelen van de VI – onbetwist objectief, juist als het over NEC gaat – de definitieve klap op ons toch al niet zo voorlopige oordeel: de leidsman van gisteren, de heer Bossen, kreeg maar liefst een 2 (zegge: twee) voor zijn WEER – GA – LO – ZE optreden in het grootste theater van Nederland annex glasbak annex rookhok annex urineverwerkingsinstallatie (met die kleuren hè, je verwacht het niet…)!
Dames en heren, een twee! Laat dat even op je inwerken. Een twee kreeg vroeger je klasgenootje dat knetterstoned met een halve tray bier achter de kiezen een proefwerk maakte. Of dat meisje dat een multiple choice toets Statistiek maakte door haar pen van een centimeter of twintig op het vel te laten vallen. En dan nog pech had. Een twee probeerde je koste wat kost te vermijden. Een twee was enkel voor de allergrootste losers, dwazen en nobodies. Met een één was je tenminste nog stoer. Die kreeg je voor je naam bovenaan het papier wanneer je de boel had lopen bedriegen, beflikkeren en oplichten. En dan ook nog op onsympathieke wijze, want deed je het een beetje ingenieus dan kreeg je nog een drie voor je creativiteit.
Zo bezien zou een één misschien dus nog wel beter op zijn plaats zijn geweest. Aangenomen natuurlijk dat Ruudje zijn naam boven het wedstrijdformulier juist heeft gespeld. En zelfs dat wagen we te betwijfelen, dus misschien had hij al met al beter dát kunnen krijgen wat wij hem sinds gisteren ook vinden. En dat rijmt weer – de Sint is immers in het land – op wat hij sinds gisteren in onze ogen is. De grootste van allemaal. Vul dat verder zelf maar in. We willen het namelijk, anders dan deze sterrenscheids gisteren, niet al te opzichtig maken, en acteren in navolging van onze coach onderkoelde kalmte. Vanzelfsprekend hooguit tot Ruud B. onverhoopt – anders dan als rustact in een clownesk trio met Ben Haverkort en Richard Liesveld – ooit nog aantreedt in onze Goffert.