#NEC klaar voor dit seizoen. Toch nog mooi resultaat behaalt door playoffs te halen mr jmmr dat #fcjordania dan wint. Wel leuke dag gehad!
Door @luukdonkers
Koolwijk. Van der Eijden. Nuytink. Babos. Koolwijk. Ibarra. Kuipers. Het einde van het einde. En dan dit stukje tekst als mosterd na de maaltijd. En ook nog een stuk tekst dat zal beweren dat er stiekem eigenlijk toch wat te juichen viel: verliezen kan met opgeheven hoofd en dat voelt goed. Welkom bij deze therapie van 500 woorden.
Eervol
Eer. Wat stelt eer nog voor in het hedendaagse voetbal? Voetballers zijn te koop en daarmee zijn kampioenschappen te koop. Hier ver vandaan doet Jordania een lachwekkende poging, waarom weet niemand. De lokroep van zijn laries bleek aantrekkelijk. Er heeft zich een zwerm aan (huur)spelers verlekkerd aan de lari-koek van de tycoon uit de Kaukasus. Blijkbaar doet het Georgische geld iets met de hoofden van die spelers. Winnen wordt als een juk ervaren, lekker voetballen is er niet meer bij. Als er gewonnen wordt, is er vooral sprake van opluchting. Sportiviteit, respect en eer zijn vervaagd. Het inschuifveld aan de A325 leek wel van riet te zijn gemaakt, want wat vielen de “winnaars” afgelopen zondag door de mand.
‘Eervol verliezen’ of ‘respectvol winnen’ dat stond niet op de boodschappenlijst van FC Jordania. En daarmee bewijzen zij ons een dienst. We hebben gespeeld met het hart. We hebben verloren, maar we voelen ons beter dan de tegenstander. Dat is een heel mooi gegeven, waar geen 2-0, Kuipers of wat dan ook tegen op kan.
Respectvol winnen, eervol verliezen. Mooie woorden, wat kopen we ervoor? Weinig. Uitschakeling blijft domweg een feit. Maar toch heerst er ook een zweem van trots. Is dit gevoel van trots misplaatst? Niet echt. De enige overeenkomst tussen donderdag en zondag was het gedrag van het arbitrale trio. In beide wedstrijden hadden de fluitisten van dienst een zelden vertoonde geldigheidsdrang. Buiten dat kon het verschil tussen de clubs rondom de wedstrijden niet groter zijn. Qua beleving, qua betrokkenheid, qua club- identiteit. Voorbeelden: de wedstrijd van het jaar spelen in een vol kolkend stadion of in een redelijk tam half leeg betonnen bak? Je beste speler maakt een nogal primitief, agressief gebaar of je beste speler onderbreekt ‘live’ een TV- interview om de emotionele supportersschare tot inkeer te brengen? Inzet versus misplaatste arrogantie. Teamgevoel en saamhorigheid versus individuele ego’s. Geld versus creativiteit. Enzovoort, enzovoort.
Positief
Van verliezen leer je winnen, zei een wijs man ooit. Die wijze man is niet Luuk Donkers, maar hij is wel degene die vlak na een sportief dieptepunt een positief bericht de wereld in slingert. “Mooi resultaat door de playoffs te halen”, zelfs “een leuke dag gehad”. Een leuke dag! Hoe verzint hij het? Naïef, maar wel heerlijk naïef. De playoffs waren inderdaad een even mooi als verrassend toetje na een geweldige seizoenhelft. Voor ons was het genieten. Een volle Goffert, nog één keer alles uit de kast. In deze ene week raakten we de kern van onze club. Door het tweeluik dachten we aan de mooie jaren in het verleden. Een week lang hield de stad de adem in en zoemde NEC weer door de straten. Voetbal is beleving en eendrachtig werkte Nijmegen naar de beslissende 90 minuten toe. Nee, we hebben het niet gehaald, maar als dan we dan toch moeten verliezen, dan maar zo. #nijmegenleeft
Max
Volg Max op Twitter via @max140dth, of tweet zelf over NEC en gebruik #max140dth of #max140.